karaoke aan het stuwmeer en onweer boven zee voor het avontuurlijke echtpaar uit Zwitserland – Deel 3
Serie: 4-Xtremes
Met hun expeditie-uitvoering van de Axor maken Andrea en Mike Kammermann een grote reis van Zwitserland tot in het verre oosten van Rusland en weer terug. De eerste etappe door Zuidoost-Europa hebben de twee avonturiers zonder noemenswaardige problemen afgelegd. Wat ze daarbij hebben beleefd, vertellen ze in deel 3 van onze serie.
Onvergetelijk uitzicht: de op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO opgenomen kloosters van Metéora roepen bij de twee avonturiers net zoveel enthousiasme op als het woeste landschap van Kroatië en Albanië.
Onvergetelijk uitzicht: de op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO opgenomen kloosters van Metéora roepen bij de twee avonturiers net zoveel enthousiasme op als het woeste landschap van Kroatië en Albanië.
Onvergetelijk uitzicht: de op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO opgenomen kloosters van Metéora roepen bij de twee avonturiers net zoveel enthousiasme op als het woeste landschap van Kroatië en Albanië.
Onvergetelijk uitzicht: de op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO opgenomen kloosters van Metéora roepen bij de twee avonturiers net zoveel enthousiasme op als het woeste landschap van Kroatië en Albanië.
Onvergetelijk uitzicht: de op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO opgenomen kloosters van Metéora roepen bij de twee avonturiers net zoveel enthousiasme op als het woeste landschap van Kroatië en Albanië.
Onvergetelijk uitzicht: de op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO opgenomen kloosters van Metéora roepen bij de twee avonturiers net zoveel enthousiasme op als het woeste landschap van Kroatië en Albanië.
Onvergetelijk uitzicht: de op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO opgenomen kloosters van Metéora roepen bij de twee avonturiers net zoveel enthousiasme op als het woeste landschap van Kroatië en Albanië.
Onvergetelijk uitzicht: de op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO opgenomen kloosters van Metéora roepen bij de twee avonturiers net zoveel enthousiasme op als het woeste landschap van Kroatië en Albanië.
Onvergetelijk uitzicht: de op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO opgenomen kloosters van Metéora roepen bij de twee avonturiers net zoveel enthousiasme op als het woeste landschap van Kroatië en Albanië.
Onvergetelijk uitzicht: de op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO opgenomen kloosters van Metéora roepen bij de twee avonturiers net zoveel enthousiasme op als het woeste landschap van Kroatië en Albanië.
Onvergetelijk uitzicht: de op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO opgenomen kloosters van Metéora roepen bij de twee avonturiers net zoveel enthousiasme op als het woeste landschap van Kroatië en Albanië.
Het is 19.30 uur en we zitten bij 30 graden in onze woonruimte. Boven ons is in de lucht geen wolkje te zien. Al dagenlang hebben we geen neerslag gehad, en de luchtvochtigheidsgraad wordt als 'low' bestempeld – een aardig voorproefje van de tocht door de woestijn. We zijn in Ankara in Turkije en hebben onze Axor voor een hotel geparkeerd. Op het platteland hebben we overal heel wat fraaiere plekjes dan deze gevonden om te overnachten. Maar het is helemaal niet verkeerd in steden een beetje meer de veiligheid in het oog te houden. Bovendien hebben we hier wifi.
Tot nu toe hebben we zo'n 3600 kilometer afgelegd. Vanuit Zwitserland zijn we door Italië, Slovenië en Kroatië getrokken. Na een klein stukje door Bosnië volgden Montenegro, Albanië, Griekenland en Turkije. De Axor en de techniek in het woongedeelte werken precies zoals het hoort. Tot nu toe hebben we alleen maar een lampje van een koplamp hoeven te vervangen. Maar dat ging al meer dan tien jaar mee. In Slovenië hebben we de tank volgegooid en pas in Turkije moesten we weer op zoek naar een benzinepomp. En de AdBlue-tank is ook nog halfvol.
Steeds weer verder, ook als het een keer wat traag vordert – per dag hebben de Kammermanns tot nu toe tussen de 100 en 500 kilometer afgelegd.
Dagafstanden van 100 tot 500 kilometer.
De afstanden per dag variëren van 100 tot 500 kilometer. Het hangt er onder meer vanaf of we goed kunnen doorrijden of bijvoorbeeld bij een grensovergang moeten wachten. Soms moeten we eerst een geldautomaat of water zien te vinden. En het hangt natuurlijk ook samen met wat er onderweg allemaal te zien is.
Een eerste highlight was Kroatië: schrale kusten, vruchtbare vlakten, woest gebergte met meren en oude stadjes – het is allemaal voorbijgekomen. Zelfs een fantastische ontmoeting met de plaatselijke bevolking. We hadden een mooi plekje aan een stuwmeer gevonden toen twee auto's met vijf mensen erin kwamen aanzetten. Ze wilden weten of ze naast ons de BBQ mochten aansteken. Op het laatst stonden er meer dan tien auto's en deden we mee aan een uitbundige party met braadworst, bier en karaoke – met onze 230V-aansluiting als stroombron voor de luidsprekers. Net als bijna overal konden we elkaar met handen en voeten wel begrijpen. Aan het einde werden we uitgenodigd op de terugweg weer langs te komen om het feestje nieuw leven in te blazen.
In Albanië kreeg het ware reisgevoel ons pas goed te pakken. We hebben daar ruïnes bezocht, op stranden in de wind gekampeerd en afgelegen warmwaterbronnen opgespoord. Vooral het binnenland trok ons wel: dorpjes waar zelden een toerist verdwaalt, smalle straatjes, kale bergtoppen boven groene hellingen, lamsstoofpot om weer op krachten te komen. Allemaal heel erg origineel. En daarbij konden we alles op ons gemak bekijken. Omdat de wegen steeds smaller en hobbeliger werden en zelfs de hoofdwegen van grind waren, kwam onze gemiddelde snelheid in Albanië niet boven de 44 kilometer per uur uit.
Indrukwekkende kloosters op zandsteenrotsen.
In Griekenland waren de wegen weer wat beter berijdbaar. We waren
met name onder de indruk van de op hoge rotspilaren van zandsteen
gelegen kloosters van Metéora. Een prachtige plek zoals we nog nooit
eerder hadden gezien. We hebben overnacht op een uitzichtpunt en
konden zo 's ochtends als eerste een van de kloosters bezoeken. De
rust en de geuren waren uniek.
Tijdens een nacht aan het strand in Griekenland zagen we hoe zich boven zee een storm aan het vormen was. We werden wakker door de bliksemflitsen. Het leek wel op de lichteffecten van een stroboscoop.
In Istanboel stonden we perfect: in een park aan de zee, op minder dan 10 minuten lopen van de Aya Sophia. Op zulke plekken zijn we meestal wat beperkt vanwege onze hond. We kunnen Aimée per slot van rekening niet mee een moskee of museum in nemen, en we kunnen haar ook niet al te lang alleen laten. Maar vanaf deze plek konden we een uur of twee, drie in de stad rondkijken, dan snel terug naar Aimée en daarna nog een keer verder rondlopen. Het was natuurlijk ook een hele belevenis over de brug de Bosporus tussen Europa en Azië over te steken.
Kamperen aan het strand.
Aan de Zwarte Zee hebben we aan een paar schilderachtige inhammen overnacht. En met name in het weekend waren we bepaald niet de enigen. Turken kamperen graag op elk vrij stukje strand, met kip op het rooster en liters zwarte thee. We verheugen ons er nu al op dat we op de terugweg ook weer door Turkije komen. Dit land heeft ongelooflijk veel te bieden, zowel qua cultuur als qua landschap.
Overigens verkeren veel wegen in Turkije in betere staat dan in Zwitserland en zijn ze ook nieuwer. Vrijwel elke Mercedes-Benz truck die we hier tegenkomen, is een Axor. Wat niet zo vreemd is: lange tijd is de Axor hier in de stad Aksaray gebouwd.
Fleurige handen op de grille.
In Kroatië – waar de wegen niet minder goed zijn – hebben we onze truck een kleine facelift gegeven. Daarvoor hebben we een hoop van de gekleurde handstickers die op het woongedeelte waren aangebracht, op de grille geplakt. Nu ziet het er allemaal wat minder militair uit!
Hoe dat zit met die handen? Voor aanvang van onze tocht hebben we in samenwerking met het Zwitserse Rode Kruis geld ingezameld. Dat is gebruikt voor projecten in Afrika en Azië ter bestrijding van oogaandoeningen. En voor elk bedrag vanaf 50 Zwitserse franken mochten de donateurs een hand op ons expeditievoertuig plakken.
Bontgekleurde grille, diesel in de tank en een ongebroken drang naar avontuur– alles bij elkaar zijn we helemaal klaar voor de eerste van onze vier extreme plekken: het woestijngebied Dasht e-Lut in Iran. De bedoeling is dat we daar de eerste week van augustus aankomen. En alles wijst erop dat het dan aan de grond ook echt de rond 70 graden Celsius is waarop we ons hebben ingesteld.
Deel 4 van de RoadStars-serie komt op 27 augustus uit. Blijf ons in de gaten houden!
Foto's: 4-Xtremes
4-Xtremes – een tocht van louter superlatieven.
4-Xtremes: een stel uit Zwitserland maakt een tocht van louter superlatieven
Deel 2: Andrea en Mike Kammermann stellen hun expeditievoertuig op basis van de Axor voor
Deel 3: Karaoke aan het stuwmeer en onweer boven zee voor het avontuurlijke echtpaar uit Zwitserland
Deel 4: Heet onder de voeten. De twee avonturiers uit Zwitserland zijn onderweg in Iran
Deel 7: Consequent offroad – Zwitserse avonturiers 'veroveren' Centraal-Azië
Deel 8: De vorst eist zijn tol – flinke tegenslagen en helpende handen voor de Zwitserse avonturiers
Deel 9: De Kammermanns stoten door tot de koudepool, ondanks alle hindernissen
Deel 10: Spiegelglad ijs en een stukje heimat midden in Siberië voor de Zwitserse avonturiers
Deel 12: Een flinke tegenslag en avontuurlijke sightseeing in Bulgarije voor de Kammermanns
Commentaar
Graag inloggen als u een reactie wilt toevoegen.
19 reacties
Prima, dass die Zwei ihren Traum live leben dürfen/können und das auch noch mit einem High Quality Truck der Sternfamilie 👌
Weiterhin viel Freude und gutes Gelingen
Prima, dass die Zwei ihren Traum live leben dürfen/können und das auch noch mit einem High Quality Truck der Sternfamilie 👌
Weiterhin viel Freude und gutes Gelingen
Gruss Andreas😊
Gruss Andreas😊
Gruß und gute Weiterreise
Klaus
Gruß und gute Weiterreise
Klaus