Zwaar transport: centimeterwerk, power en concentratie

Marko Niinikari is een type met een rustige stem en sterke zenuwen. Achter zijn trailer wordt het nu krap. Zeer krap. Tussen de stroomkast naast de weg en het uiteinde van de trailer zitten nog maar zo'n 20 centimeter. De mobilofoon kraakt weer eens, een paar woorden in het Fins, een kort antwoord van Marko en dan tilt hij zijn voet van het rempedaal. Langzaam komt de combinatie in beweging. Dat er tussen het uiteinde van de trailer en het obstakel nog maar een handbreedte ruimte zat, kon Marko zelf helemaal niet zien: van de cabine tot het einde van de combinatie is het ruim 80 meter.

De waarschuwing via de mobilofoon kwam uit het busje dat op korte afstand achter de combinatie rijdt. "Al ons overleg moet glashelder zijn", zegt Marko. De mobilofoon houdt hij in zijn hand. Hij doelt daarbij op het hele team en in het bijzonder op de stuurman in het busje achter hem, die met de afstandsbediening de assen van de trailer stuurt en ervoor zorgt dat de 83 meter lange vrachtwagen zonder schade door de bocht komt. 

Een korte zin uit de mobilofoon. Marko antwoordt alleen met een kort 'oké'. Zijn rechtervoet tipt het gaspedaal aan en de 463 kW van zijn Actros L tot 250 ton trekt de lading stapvoets vooruit over de rijksweg 5 richting het westen. "We zijn bijna op de snelweg. Maar eerst moeten we nog over twee rotondes."

De wind zorgt voor striemende regen in het gezicht.

De ochtend ervoor, in de haven van Brunsbüttel. De ijskoude wind zwiept de stromende regen in de gezichten van de teamleden. Rond Marko staan mannen met signaalkleding en veiligheidshelmen. Ze klappen waarschuwingsborden open, veiligheidsgordels klikken, oranje lampjes knipperen.

Marko is een van de chauffeurs die de Finse reus voor zwaar transport Silvasti naar de Duitse Noordzeekust heeft gestuurd. Enkele weken hebben de 50‑jarige uit Turku en zijn collega's hier hun basis. Silvasti vervoert windturbines naar hun bestemming in het westelijke deel van Sleeswijk-Holstein. Alleen al de vleugels die Marko met zijn collega's Mikko Holm, Toni Henriksson en de andere mannen uit het team vannacht naar de bouwplaats van het windpark brengt, zijn 67 meter lang. Ze kwamen per schip uit China. In totaal liggen hier 18 exemplaren opgeslagen. 

Het aanstaande transport was al een paar keer verschoven, maar vandaag is het zover. Een havenkraan tilt de laatste van de drie vleugels voor het windpark op de Extendable Trailer achter Marko's gele Actros L. Na nog eens 30 minuten is de combinatie klaar voor vertrek, dat voor die avond gepland is. De politie komt om 20.00 uur naar de haven om het transport te escorteren. "Misschien is het weer dan ook beter", zegt Marko. Zijn lach verraadt dat hij er zelf weinig vertrouwen in heeft.

Stapvoets op de snelweg.

Elf uur later: na de tweede rotonde rijdt het transport stapvoets de oprit naar de snelweg 23 richting het noorden op. De trucks rijden tegen de rijrichting in over de rotonde, anders zou het met de lange vrachtstukken niet gaan. 

Kort voor de bestemming wacht de grootste uitdaging: de laatste kilometers van de snelweg naar het windpark moeten de drie trucks achteruit op een onverharde weg afleggen. De stuurmannen hebben hun transporters op een parkeerplaats naast het traject geparkeerd en begeleiden de trucks te voet. De afstandsbedieningen voor de trailerassen liggen ondanks de kou heel rustig in de handen van de mannen. Centimeter voor centimeter gaat de smalle weg omlaag richting het windpark. Het achteruitrijden duurt nog een uur. Schijnwerpers verlichten het terrein van het toekomstige windpark. Pas na een paar discussies weet Marko waar hij de combinatie vannacht parkeert. Morgen wordt er gelost.

"Natuurlijk ben je blij als de rit voltooid is en de vleugels heel zijn aangekomen", zegt hij. Het duurt echter nog een paar nachten voordat alle 18 vleugels in het windpark zijn. Pas dan rijdt het team terug naar Finland.

Foto's: Sebastian Vollmert
Video: Martin Schneider-Lau