Een van de 400: Wolfgang Gabl op weg met zijn Actros Edition 2

Haar lichaam is alleen gehuld in gewaden, met het gezicht recht vooruit gericht. Met haar rechterhand steekt zij een toorts omhoog, met haar linkerhand houdt ze een plaquette vast waarop de datum van de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring staat: 4 juli 1776 Terwijl het echte Vrijheidsbeeld op Liberty Island in de haven van New York eerder wat bleek is, draagt de kleinere kopie in de tuin van een restaurant in Innsbruck zelfs lippenstift. Haar vingernagels zijn rood gelakt, de kroon met zeven punten is verguld.

 – Wolfgang Gabl, chauffeur en bedrijfsleider

Wolfgang glimlacht. Niet omdat de Oostenrijkse versie veel charmanter is dan het origineel. Maar vooral omdat het standbeeld met een hoogte van zeven meter een aantal jaren geleden gedurende enkele maanden op het terrein van zijn bedrijf in Roppen in het district Imst in Tirol heeft gestaan. "We hebben haar met de vrachtwagen vanuit Nederland naar Oostenrijk vervoerd", zegt hij in het breedsprakige Tirools. "Maar omdat er een probleem was tussen leverancier en afnemer, moesten we het standbeeld tussentijds opslaan." En welke plaats zou daar beter geschikt voor zijn dan zijn bedrijfsterrein in het industriegebied van Roppen? "Velen zullen waarschijnlijk hebben gedacht dat ik volledig doorgedraaid was."

Of hij vaker vrijheidsbeelden vervoert, vragen wij aan de ondernemer. Met een grote glimlach geeft de 57-jarige antwoord. "Dit was onze enige ervaring op dit gebied", zegt hij. Hij is veel vertrouwder met het transport van aluminium profielen in de meest uiteenlopende afmetingen en lengtes. Al jaren werkt Wolfgang nauw samen met een bedrijf in Telfs. Met zijn vier opleggers voert hij praktisch alle export- en transporttaken uit van de  producent van aluminium- en automotive componenten, machines en installaties. 

Een van zijn trucks heeft hij zelfs permanent aan de klant verhuurd. "Wij zijn vooral in Duitsland en in de Benelux onderweg" zegt de rijdende bedrijfsleider. "Het komt niet zo vaak voor dat een ondernemer zelf achter het stuur plaatsneemt. Maar ik zou het niet uithouden om altijd alleen op kantoor te zitten. Ik ben graag onderweg. Ik kom overal, heb tijd voor mezelf en voor mijn gedachten."

Elke kilometer gebruiken.

Zijn twee zonen Florian en Martin zijn al lang chauffeur in het familiebedrijf, moeder en vrouw Marlies zorgt thuis voor alles wat met de administratie te maken heeft. Daartoe behoort ook het verkrijgen van extra opdrachten voor de terugreis. "We proberen zo weinig mogelijk leeg te rijden", zegt Wolfgang, "willen elke kilometer gebruiken." Hij is niet kieskeurig bij de keuze van zijn vracht. Herdenkingskaarsen en bonsaiboompjes worden op dezelfde manier geladen als appels, oldtimers, machines, bouwvoertuigen, tractoren, meubels, bloemen, grote tenten, zink en, indien nodig, zelfs vrijheidsbeelden. "Er is niet veel dat we de afgelopen jaren niet al eerder hebben getransporteerd."

Spannende nieuwe aanwinst.

Na jaren als chauffeur bij andere bedrijven gewerkt te hebben, heeft Wolfgang zich in 1999 met een eigen vrachtwagen als zelfstandige gevestigd. In 2008 koopt hij dan zijn eerste truck van Mercedes‑Benz. "Mercedes was met zijn voertuigen technisch ver vooruit ten opzichte van de andere fabrikanten, met Adaptive Cruise Control en Lane Change Assistant." Sindsdien is hij trouw gebleven aan het merk. De "pure luxe" beleeft hij sinds kort: Nieuw in de vloot is een Actros 1963 Edition 2. Het speciale model, dat tot 400 stuks beperkt is, is voorzien van een zwart lederen stuurwiel, leren deurgrepen, een bedieningspaneel dat is ingelegd in nappaleder en een dakluik met sfeerverlichting. Aan de buitenkant valt vooral de maansteengrijze voorzijde van het voertuig op, evenals de koplampen met donkere lijst, de vele sierlijsten van edelstaal en het opschrift 'Edition 2' op de zonnekap.

150.000 kilometer per jaar.

"Ik ben jaarlijks rond de 150.000 kilometer in mijn truck onderweg, de cabine is zowel mijn werkplek als mijn woonkamer. Daarom was de aanschaf het voor mij dubbel en dwars waard."

Anders rekent Wolfgang de uitgaven graag eens na: "Weet je wat een kopje koffie bij wegrestaurants nu kost?", vraagt hij en geeft vervolgens zelf het antwoord. "Bijna 4 euro! Als je twee of drie kopjes koffie per dag drinkt en dat vijf dagen per week, dan loopt dat behoorlijk op." Al jaren heeft hij een eigen koffiezetapparaat in zijn cabine. Onlangs was het koffiezetapparaat echter kapot. "Bij dergelijke prijzen ga je wel even nadenken"', zegt de Tiroler, die daarna weer over de aangename kanten van het leven als chauffeur spreekt. 

Hij vertelt over eerdere verre reizen die hem tot Rusland, Frankrijk, Sardinië en Sicilië hebben geleid. Onlangs was hij voor een evenementenbedrijf in Mallorca. Volgende week komen er waarschijnlijk weer 2.000 tot 3.000 kilometer bij, als hij zondagavond al met de vandaag geladen vracht op weg naar België gaat. Dinsdag in de ochtend staat er in de buurt van Brussel een lossing gepland, waarna hij in Antwerpen papier moet ophalen dat voor de omgeving Kempten in Beieren. is bestemd. "En dan wachten wij af welke opdrachten mijn vrouw ontvangt", zegt hij. Misschien nog eens een vrijheidsbeeld? "Onwaarschijnlijk", zegt Wolfgang en glimlacht weer. "Maar zeg nooit, nooit."

Foto's: Alexander Fuchs
Video: Whiteroom GmbH