De chemie klopt: Christopher Heidfeld en zijn Actros Edition 2

Christopher Heidfeld is altijd vroeg uit de veren. Vanochtend om 4 uur ging bij hem thuis de wekker af, in een klein plaatsje in het Duitse Saksen-Anhalt. Nu, een paar uur later, staat zijn blauwe Actros Edition 2 hier op het terrein van zijn expeditiebedrijf in het oosten van Hannover. Hij heeft de vrachtwagen net enkele weken geleden in ontvangst genomen en nu krijgt de 1853 zijn eerste wasbeurt.

“Er staan al 10.000 kilometer op de teller”, zegt Christopher, die ze hier allemaal “Toffi” noemen. Met borstel, spons en een emmer vol sop neemt de 35-jarige de vrachtwagencombinatie flink onder handen. “De kleur moet er op de foto's immers goed uitzien, nietwaar?” Dat klopt. De Special Edition is gelimiteerd op 400 exemplaren en dus niet vaak te bewonderen – al helemaal niet in gentiaanblauw.

–  Christopher Heidfeld, bestuurder bij Wedemeyer

Nu komt zelfs junior-chef Sebastian Wedemeyer even kijken. Hij is het brein achter de fraaie verrassing. “Wij willen dat de bestuurders van onze vrachtwagens met goed materieel de weg op gaan. Wanneer dan zo’n speciale uitvoering als de Edition 2 op de markt komt, is dat voor ons uiteraard een buitenkansje.” De vrachtwagens dienen echter niet alleen indruk te maken, maar ook ijzersterk te presteren. “Wanneer wij bijvoorbeeld over de hellingen in Kassel rijden, hebben we power nodig – we zijn bijna altijd onderweg met 40 ton.”

De kleur blauw is niet kenmerkend voor het wagenpark van Wedemeyer. De andere vrachtwagens zijn rood. De Actros van Christopher is vanwege de huiskleur van een klant in het blauw op de weg te vinden. Het chemische bedrijf is gespecialiseerd in de productie van ethanol en ook in het oosten van Hannover gevestigd. Het is dan ook de volgende bestemming van Christopher. Zijn Actros trekt een aluminium oplegger met een inhoud van 34.000 liter.

Altijd al een tankwagen.

Christopher heeft altijd tankwagens bestuurd. Jarenlang zat hij daarvoor op het internationaal transport, vaak naar Engeland. Sinds vier jaar vervoert hij nu ethanol, meestal tussen plaatsen in Oost-Duitsland en Hannover. “Op die manier kan ik vaker thuis zijn, ook doordeweeks.” De tijd thuis komt hem goed uit. Familie, huis en hobby – bijvoorbeeld zijn oldtimer, de tractor waarmee hij hout gaat hakken en ophalen – spelen in zijn leven inmiddels een grote rol.

Op het terrein van de producent van ethanol gaat eventjes de linkerwijsvinger van Christopher omhoog, bij wijze van groet aan een collega. Gezellig is deze plek tussen tanks en de spoorrails nu niet bepaald. “Veel van de bestuurders hier kennen elkaar. Het laden of lossen van de tanks neemt altijd een stevig tijdje in beslag. Dan heb je al gauw tijd voor een babbeltje. Dat is altijd wel leuk hier.”

Zijn beroepswens stond voor Christopher allang vast: “Sinds ik kan denken, stond ik in vuur en vlam voor vrachtwagens.” Waarbij zijn moeder overigens tegengas gaf. “Haar vriend zat zelf op een vrachtwagen en nam me mee op een van zijn ritten. Ze dacht dat mijn beroepswens dan wel vanzelf zou veranderen”, zegt hij en grijnst. “Daarna wist ik pas echt zeker dat ik dit wilde gaan doen.” Sinds die tijd is er in de bedrijfstak echter veel veranderd. “De hoeveelheid verkeer is extreem toegenomen en als bestuurder heb je niet meer zoveel tijd voor een babbeltje. Toch vind ik dit nog steeds een prachtige baan.” Waaraan de Actros waarschijnlijk ook een bijdrage levert.

Foto's en video: Sebastian Vollmert