Ένας από 400: Ο Wolfgang Gabl σε περιοδεία με το Actros Edition 2

Το σώμα της είναι τυλιγμένο μόνο με ρόμπες, ενώ το βλέμμα της είναι ολοφάνερα στραμμένο προς τα εμπρός. Με το δεξί της χέρι κρατάει έναν πυρσό, ενώ στο αριστερό κρατάει μια πλάκα στην οποία αναγράφεται η ημερομηνία της αμερικανικής Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας: 4 Ιουλίου 1776. Ενώ το πραγματικό Άγαλμα της Ελευθερίας στη νησίδα Liberty Island στο λιμάνι της Νέας Υόρκης μοιάζει μάλλον χλωμό, το μικρότερο αντίγραφό του στον κήπο ενός εστιατορίου του Ίνσμπρουκ φοράει ακόμη και κραγιόν. Τα νύχια της είναι βαμμένα κόκκινα και το επτάκτινο στέμμα είναι επιχρυσωμένο.

– Wolfgang Gabl, οδηγός και αφεντικό της εταιρείας

Ο Wolfgang χαμογελάει. Όχι επειδή η αυστριακή έκδοση φαίνεται πολύ πιο γοητευτική σε σχέση με το πρωτότυπο. Αλλά μάλλον επειδή το άγαλμα με το ύψος των επτά μέτρων βρισκόταν εδώ και μήνες στις εγκαταστάσεις της εταιρείας του στο Roppen της περιφέρειας Imst στο Τιρόλο. «Το μεταφέραμε με φορτηγό από την Ολλανδία στην Αυστρία», λέει σε έντονα τιρολέζικα. «Αλλά επειδή υπήρξε κάποιο πρόβλημα μεταξύ του προμηθευτή και του αγοραστή, αναγκαστήκαμε να φυλάξουμε το άγαλμα προσωρινά». Και ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να το κάνει αυτό από το χώρο της έδρας της εταιρείας του στη βιομηχανική περιοχή Roppen; «Πολλοί πρέπει να σκέφτηκαν ότι τώρα πάει να τρελαθεί εντελώς ο Gabl».

Θέλουμε να μάθουμε από τον επιχειρηματία, αν μεταφέρει συχνά Αγάλματα της Ελευθερίας. Ο 57χρονος τώρα χαμογελάει φαρδιά-πλατιά. «Αυτή ήταν η μόνη μας εμπειρία σε αυτή τη δουλειά μέχρι στιγμής», λέει. Είναι πολύ πιο εξοικειωμένος με τη μεταφορά προφίλ αλουμινίου σε μεγάλη ποικιλία διαστάσεων και μηκών. Ο Wolfgang συνεργάζεται στενά με μια εταιρεία στο Telfs εδώ και χρόνια. Με τους τέσσερες συρμούς του, αναλαμβάνει ουσιαστικά όλες τις εργασίες εξαγωγής και μεταφοράς για τον παραγωγό αλουμινίου, εξαρτημάτων αυτοκινήτων, μηχανημάτων και εγκαταστάσεων.

Έχει μάλιστα νοικιάσει ένα από τα φορτηγά του μόνιμα στον πελάτη. «Ταξιδεύουμε κυρίως στη Γερμανία και στις χώρες τηςΜπενελούξ», λέει το αφεντικό και οδηγός της εταιρείας. Δεν είναι τόσο συχνό φαινόμενο ένας επιχειρηματίας να είναι ο ίδιος πίσω από το τιμόνι. Αλλά δεν θα μπορούσα να αντέξω να κάθομαι συνέχεια στο γραφείο. Μου αρέσει να βρίσκομαι στο δρόμο. Έτσι μπορώ να ταξιδεύω, ενώ έχω και χρόνο για τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου».

Αξιοποιώντας στο έπακρο κάθε χιλιόμετρο.

Οι δύο γιοι του, Florian και Martin, έχουν από καιρό ενταχθεί στην οικογενειακή επιχείρηση ως οδηγοί, ενώ η σύζυγός του Marlies φροντίζει όλα τα διοικητικά θέματα στο σπίτι. Αυτό περιλαμβάνει επίσης την απόκτηση πρόσθετων παραγγελιών για τα ταξίδια επιστροφής. «Προσπαθούμε να οδηγούμε όσο το δυνατόν λιγότερο χωρίς φορτίο», λέει ο Wolfgang, «θέλουμε να εκμεταλλευτούμε κάθε χιλιόμετρο». Δεν είναι επιλεκτικός ως προς την επιλογή του φορτίου. Στην επιφάνεια φόρτωσης έρχονται κεριά τάφου και δέντρα μπονσάι, όπως και μήλα, κλασσικά οχήματα, μηχανήματα, εργοταξιακά οχήματα, τρακτέρ, έπιπλα, λουλούδια, μεγάλες σκηνές, ψευδάργυρος, ακόμη και Αγάλματα της Ελευθερίας, αν χρειαστεί. «Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που να μην έχουμε ήδη μεταφέρει τα τελευταία χρόνια».

Συναρπαστική νέα προσθήκη.

Μετά από χρόνια ως σοφέρ για άλλες εταιρείες, ο Wolfgang ίδρυσε τη δική του εταιρεία με δικό του φορτηγό το 1999. Το 2008, έφερε το πρώτο του φορτηγό Mercedes‑Benz στην εταιρεία. «Η Mercedes ήταν τεχνικά πολύ πιο μπροστά από τους άλλους κατασκευαστές, με τα οχήματά της να διαθέτουν Τempomat απόστασης και σύστημα υποβοήθησης αλλαγής λωρίδας». Από τότε παραμένει πιστός στην επωνυμία. Πρόσφατα έζησε την «απόλυτη πολυτέλεια»: Μια νέα προσθήκη στο στόλο είναι ένα Actros 1963 Edition 2. Το ειδικό μοντέλο περιορισμένης έκδοσης 400 οχημάτων διαθέτει μαύρο δερμάτινο τιμόνι, δερμάτινες λαβές πόρτας, ταμπλό οργάνων από δέρμα νάπα και φινιστρίνι οροφής με ατμοσφαιρικό φωτισμό. Εξωτερικά, τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά είναι η πρόσοψη του οχήματος σε χρώμα Γκρι Φεγγαρόπετρας, η στεφάνη των προβολέων με το σκούρο πλαίσιο, οι πολλές διακοσμητικές λωρίδες από ανοξείδωτο χάλυβα και η επιγραφή «Edition 2» στο αλεξήλιο.

150.000 χιλιόμετρα ετησίως.

«Ταξιδεύω περίπου 150.000 χιλιόμετρα το χρόνο με το φορτηγό μου και η καμπίνα είναι ταυτόχρονα ο χώρος εργασίας μου και το σαλόνι μου. Οπότε απλά άξιζε τον κόπο για μένα».

Κατά τα άλλα, ο Wolfgang αρέσκεται να υπολογίζει τα έξοδά του: «Ξέρετε πόσο κοστίζει ένας καφές στους σταθμούς ανάπαυσης στους αυτοκινητοδρόμους στις μέρες μας;», ρωτάει και απαντάει ο ίδιος. «Σχεδόν τέσσερα ευρώ! Αν πίνεις δύο ή τρεις καφέδες την ημέρα στο δρόμο, πέντε ημέρες την εβδομάδα, μαζεύεται ένα αρκετά μεγάλο ποσό». Έχει τη δική του καφετιέρα στην καμπίνα οδηγού του εδώ και χρόνια. Πρόσφατα, όμως, δεν δούλευε. «Οι τιμές παραλίγο να με στείλουν στα τάρταρα», λέει ο Τιρολέζος, ο οποίος στη συνέχεια επιστρέφει στην ευχάριστη πλευρά του επαγγέλματος του οδηγού.

Μιλάει για προηγούμενες μακρινές διαδρομές που τον οδήγησαν μέχρι τη Ρωσία, τη Γαλλία, τη Σαρδηνία και τη Σικελία. Μόλις τις προάλλες βρισκόταν στη Μαγιόρκα για μια εταιρεία εκδηλώσεων. Την επόμενη εβδομάδα θα καλύψει πιθανότατα άλλα 2.000 με 3.000 χιλιόμετρα, όταν θα ξεκινήσει για το Βέλγιο την Κυριακή το βράδυ με το σημερινό φορτίο που ήδη φόρτωσε. Η εκφόρτωση έχει προγραμματιστεί για το πρωί της Τρίτης κοντά στις Βρυξέλλες, ενώ στη συνέχεια θα παραλάβει χαρτί στην Αμβέρσα που προορίζεται για την περιοχή Kempten στη Βαυαρία. «Και μετά θα δούμε τι άλλες παραγγελίες θα μπορέσει να πάρει η γυναίκα μου», λέει. Μώπως άλλο ένα Άγαλμα της Ελευθερίας; «Απίθανο», λέει ο Wolfgang χαμογελώντας ξανά. «Αλλά ποτέ μη λες ποτέ».

Φωτογραφίες: Alexander Fuchs
Βίντεο:  Whiteroom GmbH