Karanlıkta silah sesleri ve hayalet şehir huzuru – İsviçreli maceraperest çiftin yeni maceraları – Bölüm 6

Birkaç hafta önce cehennem sıcaklıklarını yaşadık, dün ise ilk kar yağışını; bugün ise başarı ile hayal kırıklığının birbirine ne kadar yakın olduğunu gördük. Kazakistan'ın en büyük metropolü Almaata'nın güneyinden yoğun sis altında Tanrı Dağlarına kadar ilerledik. Burada yaklaşık 3.300 metre yükseklikte Zhusalykezen geçidi bulunuyor.

Bu geçidi, Avrupa'da araç trafiğine elverişli olan tüm geçitlerden daha üstün olduğu için reddedilen bir vize nedeniyle vazgeçtiğimiz Hindistan "Xtreme"in yedeği olarak seçmiştik. İlk başta geçide kar başlamadan ulaşıp ulaşamayacağımızdan emin değildik. İlk kar yağışı olsun olmasın, bunu başardık! Fakat: En tepede bir uzay araştırma istasyonu bulunuyor ve oraya gitmek yasak. En azından bugün.

Günde altı saat yollarda.

Son raporumuzdan beri Gürcistan'dan Rusya-Kuzey Kafkasya'dan geçerek Kazakistan'ın yarısını geride bıraktık; yaklaşık 4.500 kilometre. Birçok kamyoncunun iş yoğunluğuna bakıldığında çok bir şey değil. Ancak çoğu zaman o kadar yavaş ilerledik ki günde aşağı yukarı altı saatlik yolculuk yaptık. Daha Gürcistan'dayken bir conta değiştirmemiz gerekti. Teknisyenler gerçekten de hemen bir Mercedes-Benz orijinal parça bulabildi; dikkate alınacak bir hizmet!

Rusya sınırında biraz korktuk. Oradaki gümrük memurları hakkında çok şey anlatılıyor. Ancak biz tam tersini yaşadık: Her şey hızlı bir şekilde ilerledi, memurlar aracımıza bir çıkartma yapıştırmak istediler ve bize ekmek ve domates armağan ettiler. Kuzey Kafkasya pek de sorunsuz bir bölge sayılmaz. Bu nedenle Rusya tarafında polis ve ordu hazırda bekliyordu. Kontrol noktalarından ve tıpkı havaalanında olduğu gibi bir vücut tarayıcısından geçmek zorunda kaldık.

Gece yarısı silah sesleri ve ışıldaklar.

Tam da rotamızda biraz daha ilerleyebilecekken birkaç kilometre sonra tadımız iyice kaçtı: bir nehir kıyısında konaklayacağımız Almaata yakınlarında. Ayaklarımızın altında yeşil çimenler, ağaçlar ve küçük bir cennet! Ta ki gece yarısında silah sesleri duyana ve nehrin diğer tarafında ışıldaklı bir pikap görene kadar. Muhtemelen sadece tilki avına çıkmış çiftçilerdi. Hiçbir şeyi riske atmak istemedik, gaza bastık ve uzun yol sürücülerinin de uyuduğu bir yakıt istasyonunda konakladık.

Rusya'ya geri dönelim: Rusya-Kuzey Kafkasya'dan geçen yolu sadece Kazakistan'a götüren bir "geçit" olarak görüyorduk. Ancak bölgenin zenginliğine bir hayli hayran kaldık. Mesela Dağıstan Cumhuriyetinde Avrupa'nın en yüksek kum tepeleri Sarykum bulunuyor. En tepede durduğunuzda sadece yeşil alanlar ve dağlar görüyorsunuz ve şöyle düşünüyorsunuz: "Bu, buraya hiç uymuyor!" Hazar Denizinin buradaki kıyısı nefes kesici bir güzelliğe sahip: neredeyse her yerde beyaz kum, sonsuz ufuk; güneş battığında ise gece karanlığının nasıl çöktüğünü görebilirsiniz. Bir tarafta güneş, diğer tarafta karanlık ufuk ve arasında her türlü renk.

Yine pusulaya göre sürüşler; heyecanlı!

Kazakistan sınırı öncesindeki son kısımda navigasyon henüz planlama aşamasında olan "büyük" bir yol gösterdi. Asfalt bir zaman sonra sona erdi ve kum bir yolu başladı. Bu kum yolu, navigasyon rotasının dışında kaldığından ve sürekli bölündüğünden iki gün boyunca pusulayı baz aldık. Heyecanlı! Sadece harita ve pusula kullandığımız Amerika seyahatimizi hatırladık. Ara sıra dolaylı yollardan da olsa gideceğimiz yere hep vardık.

Dünyanın en büyük dokuzuncu ülkesi Kazakistan'dan batıdan doğuya yaklaşık 4.500 kilometre katederek geçtik. Turist olarak sadece 30 gün kalabiliyoruz. Yani hızlı olmamız gerektiğini en baştan biliyorduk. Bu durumda ilk 50 kilometrelik asfalt yolun diz boyu deliklerle dolu olmasına pek sevinemedik.

RoadStars dizisinin 7. bölümü Kasım ayının sonunda yayınlanacak. Bizi takip edin!

Resimler: 4-Xtremes