Karaoke przy zbiorniku retencyjnym i nawałnica nad morzem dla dwojga poszukiwaczy przygód ze Szwajcarii – Część 3

Jest 19:30, temperatura wynosi 30 stopni, a my siedzimy w naszej kabinie mieszkalnej. Na niebie nie widać najmniejszej chmury. Od wielu dni nie padało, a wskazówka wilgotnościomierza utrzymuje się na niskim poziomie – wspaniały przedsmak podróży przez pustynię. Jesteśmy w tureckiej Ankarze i zaparkowaliśmy naszego Axora przed hotelem. Podróżując przez tereny wiejskie, zawsze znajdowaliśmy dużo ładniejsze miejsca na nocleg, niż tutaj. Jednak w miastach lepiej jest zwrócić trochę większą uwagę na bezpieczeństwo. Poza tym mamy tu sieć Wi-Fi.

Do tej pory pokonaliśmy około 3600 kilometrów. Ze Szwajcarii trasa wiodła przez Włochy, Słowenię i Chorwację. Następnie – po przejechaniu krótkiego odcinka przez Bośnię – przyszła kolej na Czarnogórę, Albanię, Grecję i Turcję. Axor oraz cała technika w naszej kabinie mieszkalnej działają tak, jak powinny. Na razie musieliśmy jedynie wymienić żarówkę w reflektorze. Zresztą nic dziwnego – ta przetrwała już dziesięć lat. W Słowenii zatankowaliśmy jeden raz do pełna, a kolejne tankowanie konieczne było dopiero w Turcji. Również zbiornik AdBlue jest jeszcze w połowie pełny.

Dzienne dystanse od 100 do 500 kilometrów.

Nasze dzienne dystanse wynoszą od 100 do 500 kilometrów. Zależy to między innymi od tego, czy możemy jechać bez przerwy czy też musimy czekać, na przykład na przejściu granicznym, czy trzeba znaleźć bankomat lub wodę do uzupełnienia zapasów. I oczywiście od tego, co jest do zwiedzenia po drodze!

Pierwsze atrakcje czekały w Chorwacji – surowe wybrzeża, bujne równiny, dzikie góry z jeziorami i historycznymi miastami – tutaj było wszystko. Nawet niezapomniane spotkanie z miejscową ludnością. Właśnie znaleźliśmy piękne miejsce przy zbiorniku retencyjnym, gdy podjechały dwa samochody z pięcioma osobami na pokładzie. Zapytali nas, czy mogą rozpalić grilla obok naszego obozu. Koniec końców wokół nas stanęło tuzin aut i odbyła się wielka impreza z pieczonymi kiełbaskami, piwem i karaoke – nasze 230-woltowe przyłącze elektryczne zasilało głośniki. Porozumiewaliśmy się – jak prawie wszędzie – za pomocą rąk i nóg. Na koniec dostaliśmy zaproszenie, aby wpaść w drodze powrotnej i kontynuować zabawę.

Prawdziwe przeżycia czekały na nas w Albanii. Zwiedzaliśmy ruiny, biwakowaliśmy na wietrznych plażach i szukaliśmy położonych na uboczu ciepłych źródeł. Zachwyciły nas przede wszystkim miejsca w głębi kraju – wioski, do których rzadko zaglądają turyści, wąskie drogi, surowe szczyty nad zielonymi pagórkami czy pożywna potrawka z jagnięciny. Wszystko miało bardzo pierwotny charakter. Mieliśmy przy tym wiele okazji, aby wszystko sobie obejrzeć. Ponieważ drogi były coraz węższe i coraz bardziej wyboiste i nawet główne szlaki były drogami szutrowymi, nasza średnia prędkość w Albanii oscylowała wokół 44 kilometrów na godzinę.

Zdjęcia: 4-Xtremes