4-Xtremes – Deel 40: Goudmijnen en nachtvorst voor de Kammermanns

Op naar de volgende ronde van onze '4-Xtremes - The World Tour'! Wij hopen dat je het jaar 2022 gezond en veilig bent begonnen - zowel thuis als achter het stuur. Wij verheugen ons erop je Overlander-correspondenten voor de komende twaalf maanden te zijn. Waarschijnlijk zal de coronasituatie nog een tijdje onze koers bepalen. 

Hoe dan ook, vandaag doen we verslag vanuit het hart van Spanje: bij een stuwmeer niet ver van Madrid. We kwamen hier naartoe vanuit het noordwesten van het land. Onderweg hebben we gezien hoe de kust daar binnen enkele kilometers volledig van uitzicht verandert - met Cabo Touriñán, vanwaar we je onze nieuwjaarswensen stuurden, als 'keerpunt'. Terwijl de kustlijn zich 'naar boven toe', d.w.z. in de richting van Frankrijk, als ruw en ruig presenteert, wordt ze 'naar beneden toe' - in de richting van Portugal - plotseling vlak en gemakkelijk toegankelijk.

Eigenlijk wilden we dicht bij de kust blijven, maar toen drong een storm ons een paar dagen naar het binnenland. Wat een grote verandering bleek te zijn. We lieten de motor van de Axor brommen op bergwegen, deels begroeid met hoge varens. En we reden door dorpjes om ons te vergapen aan de hórreos: maïsschuren die hier in Galicië van graniet worden gebouwd, om het vochtige klimaat te weerstaan.

Godverlaten alleen op het strand.

Zodra we het lagere, vlakke deel van de kust bereikten, werd het weer zacht. En inderdaad, dit is een van de mooiste kuststroken die we ooit hebben gezien. In de zomer is hier vast veel te doen. Maar nu, rond de jaarwisseling, kampeerden we heel alleen - 'moederziel' alleen - achter het strand.

De laatste stop aan de kust was het Illa de Arousa. Dit eiland is via een bijna twee kilometer lange brug verbonden met het vasteland. Veel eilandbewonders leven van de mosselteelt. Dit is 's morgens te zien wanneer de boten voor de kust in het water liggen en de vissers de mossels oogsten. Een groot deel van het eiland is aangewezen als beschermd natuurgebied. Daarom lieten we de Axor staan en verkennen we het per fiets.

Wat een leuke plaats!

De eerste stad die we in een hele tijd bezochten was Santiago de Compostela. De stad is bij velen waarschijnlijk bekend als de eindbestemming van de pelgrimstocht naar Compostela, en het is de moeite waard een bezoek te brengen aan de oude stad, die op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO staat. Toch besloten we om buiten de stad te kamperen. Normaal gesproken proberen we een uur voor het donker een overnachtingsplaats te hebben. Dan weten we hoe het er ter plaatse uitziet en kunnen we zo nodig nog iets anders zoeken. Deze keer kwamen we bij zonsondergang aan op een kleine berg en het was snel duidelijk: de locatie is super! De steile klim was beperkt tot 12 ton, maar dat was net genoeg voor de Axor.

De volgende ochtend bleek deze beslissing de juiste te zijn - bij zonsopgang keken we uit over de zee van mist, koffiekopjes in de hand. Zo gesterkt trokken we door de bergen naar een buitengewoon landschap: Las Médulas in de provincie Léon. Het staat ook op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO en bestaat uit een aantal rotsachtige heuvels. Hun eigenaardige vormen zijn niet natuurlijk, maar het resultaat van een mijnbouwtechniek die door de oude Romeinen werd gebruikt. Ze wonnen hier goud door de bergen te doorboren en ze dan met water te laten overstromen.

Foto's: 4-Xtremes