4-Xtremes – Deel 36: Andrea en Mike laten zich niet afschrikken

Vanuit de Italiaanse haven Genua vertrekken veel veerboten naar Barcelona. Tegen de tijd dat jullie dit bericht leest, zijn we met één van die veerboten overgestoken naar Spanje. Misschien. Want honderd procent zekerheid om te plannen bestaat er op dit moment niet. Dit hebben we tot nu toe steeds weer moeten ervaren tijdens de 60.000 kilometer van onze "World Tour". Het was tenslotte ook niet gepland dat Italië ons volgende station zou zijn.

Misschien weten jullie het nog: Ons laatste bericht kwam uit Kroatië – waar we de hoop om naar het oosten te kunnen reizen, moesten laten varen.. Want zowel Rusland als, verder naar het zuiden, Iran hielen hun grenzen nog steeds gesloten wegens Corona. Toen hoorden we plotseling van overlanders die wel degelijk in het land waren gekomen. We gingen onmiddelijk op onderzoek. Maar zelfs als het land nu permanent open zou staan voor toeristen: Nergens op het internet vonden wij informatie over mogelijkheden om onze reis voort te zetten per veerboot over de Perzische Golf naar de Verenigde Arabische Emiraten. Voor ons een te groot risico. Dan toch maar verder kijken in richting West-Europa!

Per Unimog naar het wandelpad.

Ondanks al dit planningsgedoe hebben we ook veel meegemaakt en ontdekt sinds ons laatste verslag. Bijvoorbeeld de Plitvice-meren in Kroatië met hun indrukwekkende watervallen. In de herfst stromen ze niet zo overvloedig als in andere perioden van het jaar. Maar het voordeel is dat je ze met veel minder andere bezoekers moet delen. Interessant voor Mercedes-fans: Wie hier liever lui is dan moe, kan naar de beginpunten van de wandelroutes worden gereden met kleine wagons, voortgetrokken door Unimogs. 

Kun je Kroatië bezoeken zonder een bezoekje aan de Adriatische Zee?? Nee! We navigeerden in de richting van de kustplaats Novi Vinodolski en reden met onze Axor over een steeds smaller wordende macadamweg – tot we de ruïnes van het kasteel Ledenice bereikten. Op het nabijgelegen eiland Krk ontmoetten we vrienden. Een storm met wel 100 kilometer per uur blies 's nachts tegen onze truck, zodat we geen oog dichtdeden. Maar we werden de volgende dag beloond met een behoorlijk spectaculair lost place: een hotelcomplex uit de jaren zeventig op een terrein van 25 hectare dat geleidelijk aan wordt (terug)veroverd door graffitikunstenaars en de natuur.

Met een slakkengangetje door Noord-Italië.

We legden de 500 kilometer naar Genua af, meestal met een slakkengangetje over B-wegen. Onderweg bezochten we plaatsen als Portogruaro met zijn opvallende scheve kerktoren, die moet worden gestut tegen omvallen. Of – in de buurt van Mantua – de kerk "Santuario Beata Vergine Maria delle Grazie". Hier wordt jaarlijks een festival gehouden waar de beste "Madonnari" van de wereld op het plein voor de kerk bijeenkomen en met gezegende krijtjes heiligen tekenen. We konden enkele van deze kortstondige kunstwerken bewonderen.

Net zo bijzonder als het festival is de kerk zelf. Binnen hangt een opgezette krokodil aan het plafond en aan de muren hangen beelden van heiligen in papier-maché. En een andere serie illustreert de gevaren die kunnen worden afgewend door goddelijke voorspraak. Met andere woorden: Bezoekers zien figuren op gruwelijke wijze aan hun einde komen.

In Pavia namen we de twee bestelde fietsen in ontvangst – en ondernamen meteen een aantal excursies onder de najaarszon. De Axor kreeg intussen een paar dagen rust op een camping aan de rivier Po. Die had hij eerlijk verdiend. Als onze trouwe truck wist, wat we allemaal nog van plan waren...

Foto's: 4-Xtremes