Zwaar vervoer: Centimeterwerk, power en concentratie

Marko Niinikari is een man met een rustige stem en sterke zenuwen. Achter zijn aanhanger wordt het nu krap. Heel krap. Er zit maar ongeveer 20 centimeter tussen de elektriciteitskast naast de weg en het uiteinde van de aanhanger. De radio kraakt weer, een paar woorden in het Fins, een kort antwoord van Marko en dan haalt hij zijn voet van het rempedaal. Langzaam komt de aanhangercombinatie in beweging. Dat er tussen het uiteinde van de trailer en het obstakel nog maar een handbreedte ruimte was, kon Marko zelf niet zien: Van de cabine tot het einde van de combinatie is het ruim 80 meter.

Het bericht via de radio kwam van het busje dat op korte afstand achter de combinatie rijdt. "Al onze afspraken moeten glashelder zijn", zegt Marko. Hij houdt de radio in zijn hand. Hij bedoelt het hele team en in het bijzonder de stuurman in het busje achter hem, die met de afstandsbediening de assen van de trailer aanstuurt en ervoor zorgt dat de 83 meter lange vrachtwagen zonder schade door de bocht komt.

Een korte zin uit de radio. Marko antwoordt alleen met een kort 'oké'. Zijn rechtervoet trapt op het gaspedaal en de 463 kW van zijn Actros L tot 250 ton trekt de lading stapvoets over de rijksweg 5 richting het westen. "We zijn bijna op de snelweg. Maar eerst moeten er nog twee rotondes worden genomen."

De wind slaat de regen in het gezicht.

De vorige ochtend, in de haven van Brunsbüttel. De ijskoude wind slaat de stromende regen in het gezicht van het team. Bij Marko staan mannen met signaalkleding en veiligheidshelmen. Ze klappen waarschuwingsborden open, de veiligheidsgordels klikken en oranje lampen knipperen.

Marko is één van de chauffeurs die Silvasti, de Finse gigant voor zwaar vervoer naar de Duitse Noordzeekust heeft gestuurd. Sinds enkele weken hebben de 50-jarige uit Turku en zijn collega's hier hun uitvalsbasis. Silvasti vervoert windturbines naar hun bestemming in het westelijke deel van Schleswig-Holstein. De rotorbladen die Marko met zijn collega's Mikko Holm, Toni Henriksson en de andere mannen uit het team vannacht naar de bouwplaats van het windpark gaan brengen, zijn al 67 meter lang. Deze zijn per schip uit China gekomen. In totaal liggen hier 18 exemplaren opgeslagen.

Het aanstaande transport was al een paar keer verschoven, maar vandaag is het dan zover. Een havenkraan tilt de laatste van de drie wieken voor het windmolenpark op de uitschuifbare trailer achter Marko's gele Actros L. Na nog eens 30 minuten is het team klaar voor vertrek, dat voor de avond is gepland. De politie komt om 20.00 uur naar de haven voor begeleiding. "Misschien is het weer dan ook beter", zegt Marko. Zijn lach zegt dat hij er zelf niet echt in gelooft.

Stapvoets op de snelweg.

Elf uur later: Na de tweede rotonde gaat het stapvoets de oprit op van de snelweg 23 richting het noorden. De vrachtwagens rijden tegen de rijrichting in de rotonde op, iets anders zou niet werken met de lange stukken vracht. 

Kort voor de bestemming wacht de grootste uitdaging: De laatste kilometers van de snelweg naar het windpark moeten de drie trucks achteruit een onverharde weg op rijden. De stuurmannen hebben hun busjes op een parkeerplaats naast het traject geparkeerd en begeleiden de trucks te voet. De afstandsbedieningen voor de trailerassen liggen ondanks de kou heel rustig in de handen van de mannen. Centimeter voor centimeter gaat het de smalle weg af richting het windpark. Het achteruit rijden duurt nog een uur. Schijnwerpers verlichten het terrein van het toekomstige windpark. Pas na enig overleg weet Marko waar hij vanavond de vrachtwagen moet parkeren. Er wordt pas morgen gelost.

"Natuurlijk ben je blij als de rit erop zit en de wieken heel zijn aangekomen", zegt hij. Het zal echter nog een paar nachten duren voordat alle 18 rotorbladen in het windpark zijn. Pas dan rijdt de bemanning terug naar Finland. 

Foto's: Sebastian Vollmert
Video: Martin Schneider-Lau