Έλεγχος για κατασκοπεία και προσγείωση στο φεγγάρι! Νέα από το ζευγάρι των Ελβετών εξερευνητών – 5ο μέρος
Σειρά: 4-Xtremes
Με το αυτοκινούμενο τροχόσπιτο Axor τους, η Andrea και ο Mike Kammermann βρέθηκαν από το Ιράν στον Καύκασο – συχνά ακολουθώντας περιπετειώδεις διαδρομές. Το 5ο μέρος της σειράς μας.
Εάν μας βλέπατε σήμερα, δεν θα σας κάναμε και την καλύτερη εντύπωση. Έχουμε κατασκηνώσει στη Γεωργία, δίπλα στην κοίτη ενός ποταμού, και τα τελευταία βράδια έβρεχε καταρρακτωδώς. Πολλοί κεραυνοί έπεσαν δίπλα στο φορτηγό – άρα δεν έχουμε καταφέρει να κοιμηθούμε και πολύ.
Παρόλ' αυτά έχουμε πολύ καλή διάθεση: σε κάνα δυο μέρες θα φτάσουν τα διαβατήριά μας στην πρωτεύουσα της Τιφλίδας, μαζί με τη βίζα για τη Ρωσία και τη Μογγολία. Αφού αναγκαστήκαμε να επανασχεδιάσουμε τη διαδρομή μας τον προηγούμενο μήνα, επειδή το Πακιστάν μας αρνήθηκε τη βίζα, ο δρόμος προς τη Ρωσική Άπω Ανατολή είναι πλέον ανοιχτός. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη "χαρτούρα".
Στο δρόμο για τη γεωργιανή δημοκρατία του Καυκάσου διασχίσαμε το Ιράν, από τον ξηρό Νότο μέχρι το Βορρά. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν η στάση στο Ισφαχάν: όχι μόνο λόγω της τεράστιας πλατείας του Ιμάμη, αλλά και λόγω των συναντήσεών με τους ντόπιους. Η χώρα δεν προσελκύει πλέον πολλούς τουρίστες, και οι άνθρωποι χαίρονται οποιαδήποτε επαφή με τον έξω κόσμο. Μας χαιρετούσαν συνέχεια, μας κερνούσαν γλυκά ή μας απαθανάτιζαν με τα smartphone.
Βλέποντας όλη αυτή τη φιλοξενία ήταν σίγουρο ότι θα επισκεπτόμασταν έναν "παλιό γνωστό": έναν αγρότη, που μας είχε κάνει δώρο φρούτα με το κιλό στη διαδρομή προς την έρημο Λουτ. Αυτήν τη φορά τα δώρα τα φέρναμε εμείς, όπως, για παράδειγμα, σπιτική μαρμελάδα από τα φρούτα του. Ο αγρότης χάρηκε απίστευτα και μας προσκάλεσε να γνωρίσουμε την οικογένειά του. Ο αδερφός του, μηχανικός στο επάγγελμα, ερωτεύτηκε τη Yamaha μας. Προσφέρθηκε να της κάνει δωρεάν σέρβις, αλλά αρνηθήκαμε. Αφενός δεν θέλαμε να εκμεταλλευτούμε τη γενναιοδωρία του και αφετέρου η μηχανή λειτουργεί μια χαρά – όπως και το Axor μας.
Όμως, ακόμα και το καλύτερο φορτηγό ενίοτε δεν μπορεί να βοηθήσει, πράγμα που διαπιστώσαμε στη διαδρομή προς την Κασπία Θάλασσα. Πολλά στενά περάσματα, καταπράσινο τοπίο και το κλίμα σχεδόν τροπικό. Ο προορισμός: μια λίμνη σε ύψος πάνω από 2000 μέτρα. Κάποια στιγμή ο δρόμος ήταν τόσο λασπωμένος και απότομος που χρειάστηκε να κάνουμε αναστροφή. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς: να οπισθοχωρήσουμε μέχρι να μπορέσουμε τελικά να στρίψουμε.
Αναστροφή αναγκαστήκαμε να κάνουμε και στη Μεγάλη Αλμυρή Έρημο ανατολικά της Τεχεράνης. Εκεί μας σταμάτησε ο στρατός σε έλεγχο για κατασκοπεία! Πάντως, το Ιράν δεν είναι και η πιο φιλική χώρα για τους τουρίστες. Ως κατασκηνωτές μας έλεγξε πολλές φορές η αστυνομία. Εάν και σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν δόθηκε συνέχεια, λόγω του εμποδίου της γλώσσας ποτέ δεν ήμασταν σίγουροι ότι όλα ήταν όντως εντάξει.
Παρόλ' αυτά, μετά από τέσσερις εβδομάδες στο Ιράν, επικρατούν οι θετικές εντυπώσεις. Είχαμε κάποιες περιπέτειες, αλλά μόνο και μόνο επειδή διασχίσαμε σκόπιμα τη χώρα από λιγότερο κεντρικούς δρόμους. Έτσι καταλήξαμε και σε μια αποξηραμένη κοίτη ποταμού, στην οποία αισθανθήκαμε σαν να ήμασταν στο φεγγάρι. Χρειάστηκε να πετάξουμε πολλές φορές τα drone, γιατί απλώς δεν χορταίναμε τις αεροφωτογραφίες.
Δύσκολο εμπόδιο αποδείχθηκε το ταξίδι από το Ιράν προς την Αρμενία. Για πέντε ολόκληρες ώρες μας στέλνανε από τον έναν συνοριοφύλακα στον άλλον. Τελικά, μας είπαν ότι έπρεπε να περιμένουμε έναν κτηνίατρο, για να εξετάσει την Aimée. Μετά από μια ώρα αναμονή, εμφανίστηκε ξαφνικά ένας αξιωματικός και μας ρώτησε τι κάναμε ακόμα εκεί αφού είχαμε τελειώσει εδώ και πολλή ώρα!
Στο νότιο τμήμα της Αρμενίας το ένα μονοπάτι διαδέχεται το άλλο. Οι δρόμοι είναι σκαμμένοι από τα αμέτρητα φορτηγά, που μεταφέρουν το ιρανικό πετρέλαιο στην ενδοχώρα, και τρανταχτήκαμε για τα καλά. Ο Mike ευχήθηκε να είχαμε μισές σχέσεις και ένα Retarder. Πολλές φορές την ημέρα κατεβαίναμε από τα 1500 και 2500 μέτρα στα 400 με 700 και ανεβαίναμε ξανά. Η αρχιτεκτονική θυμίζει έντονα τη σοβιετική εποχή. Στα μαγαζιά επικοινωνούσαμε με τα χέρια και τα πόδια, και οι ταμίες γελούσαν.
Καθώς η Αρμενία θεωρείται το πρώτο χριστιανικό έθνος στην ιστορία, έχει αμέτρητες εκκλησίες και άπειρα μοναστήρια. Ένα από τα πιο γνωστά είναι το Μοναστήρι του Τατέβ που είναι χτισμένο πάνω σε ένα βράχο. Όταν φτάσαμε δεν βλέπαμε από την ομίχλη, έτσι παρκάραμε 100 μέτρα μακριά – και δεν είδαμε το μοναστήρι. Όμως, το επόμενο πρωί, μετά από μια σύντομη περιπλάνηση, ανταμειφτήκαμε με μια ακόμα πιο καταπληκτική θέα στο κτίριο.
Μοναδική ήταν η θέα και πιο βόρεια, στο μονοπάτι του Selim. Ευτυχώς που εγώ – η Andrea – πίεσα τον Mike, μετά τη διανυκτέρευση πάνω από το ορεινό μονοπάτι, να σηκωθούμε νωρίς για να φωτογραφήσω την ανατολή του ηλίου. Έπειτα, μείναμε για κάνα δυο βράδια στη Λίμνη Σεβάν. Όπως και να 'χει, δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να καταλαγιάσουν οι εντυπώσεις των προηγούμενων εβδομάδων.
Όσο ήμασταν ακόμα στην Αρμενία, ανακαλύψαμε ότι η ηλιακή εγκατάσταση στο τροχόσπιτο είχε αποδώσει μόνο τη μισή ισχύ σε διάστημα μιας εβδομάδας. Ευτυχώς μπορούμε να επικοινωνούμε με το τμήμα υποστήριξης του υπερκατασκευαστή Bliss Mobil. Η συμβουλή του: να αφαιρέσουμε ένα-ένα τα πάνελ και να μετρήσουμε την τάση σε κάθε σύνδεση! Τελικά, είχε λασκάρει απλώς ένα βύσμα, και έπρεπε να αντικατασταθεί μια ασφάλεια.
Εδώ στη Γεωργία διασχίσαμε επίσης πολλά μονοπάτια και ορισμένα τοπία μας θύμισαν την Ελβετία. Πρώτη μας στάση ήταν ένα μοναστήρι χτισμένο μέσα σε σπήλαιο στο νότιο τμήμα της χώρας, στο οποίο πιστεύεται ότι κάποτε ζούσαν 20000 άνθρωποι. Διασχίσαμε τη χώρα, μέχρι που φτάσαμε στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας, όπου κατασκηνώνουμε μέχρι σήμερα στην παραλία.
Παρά την κακοκαιρία τα τελευταία βράδια και την καταρρακτώδη βροχή, έχει ακόμα ζέστη σαν να ήταν καλοκαίρι και μπορείς να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα. Το απολαμβάνουμε ιδιαίτερα. Άλλωστε ξέρουμε ότι κινούμαστε προς το βορά και επομένως προς το χειμώνα. Το οποίο επίσης σημαίνει: προς την επόμενη τοποθεσία "Xtreme", το Οϊμιάκον στη Ρωσική Άπω Ανατολή – και η προσμονή για το ταξίδι προς τα εκεί είναι τεράστια!
Το 6ο μέρος της σειράς του RoadStars θα δημοσιευτεί στις 22 Οκτώβριος. Μείνετε συντονισμένοι!
4-Xtremes – το ταξίδι «των άκρων».
4-Xtremes: Ένα ζευγάρι από την Ελβετία αναχωρεί για ένα ταξίδι «των άκρων»
Μέρος 1: Η Andrea και ο Mike Kammermann επιχειρούν ένα ακραίο ταξίδι με ένα όχημα ειδικών αποστολών
Μέρος 2: Η Andrea και ο Mike Kammermann παρουσιάζουν το όχημα ειδικών αποστολών τους με βάση το Axor
Μέρος 4: Πάρα πολλή ζέστη! Οι δύο εξερευνητές από την Ελβετία ταξιδεύουν στο Ιράν
Mέρος 7: Συνεχίζοντας εκτός δρόμου – το ζευγάρι των Ελβετών εξερευνητών «κατακτά» την Κεντρική Ασία
Mέρος 9: Οι Kammermann προελαύνουν στον ψυχρό πόλο παρά τα εμπόδια
Mέρος 10: Λείος πάγος και γεύση από πατρίδα στην καρδιά της Σιβηρίας για τους Ελβετούς εξερευνητές
Mέρος 11: Aυστηρά όργανα της τάξης και ανάπαυλα στη Μαύρη Θάλασσα για την ομάδα του 4-Xtremes
Mέρος 12: Σοβαρή οπισθοδρόμηση και περιπετειώδης τουρισμός στη Βουλγαρία για τους Kammermann
Φωτογραφίες: 4-Xtremes
Σχόλιο
Συνδέσου στο λογαριασμό σου, για προσθέσεις ένα σχόλιο.
18 σχόλια
Weiterhin nur das Beste, um auch die restlich geplante Tour ohne "Schäden" bewältigen zu können.
Weiterhin nur das Beste, um auch die restlich geplante Tour ohne "Schäden" bewältigen zu können.
Gerade vor Kontakten mit islamischen Kontrollorganen, ohne daß ich die Sprache spreche, hätte ich... starke Bedenken.
Und die Mondlandschaft sieht aus wie aus einem science fiction Streifen aus Hollywood - sehr einsame Einsamkeit...
Weiterhin Spaß, Glück und gute Nerven... damit ich/wir noch viele schöne Bilder und Abenteuergeschichten sehen/lesen...
Gruß
Klaus
Gerade vor Kontakten mit islamischen Kontrollorganen, ohne daß ich die Sprache spreche, hätte ich... starke Bedenken.
Und die Mondlandschaft sieht aus wie aus einem science fiction Streifen aus Hollywood - sehr einsame Einsamkeit...
Weiterhin Spaß, Glück und gute Nerven... damit ich/wir noch viele schöne Bilder und Abenteuergeschichten sehen/lesen...
Gruß
Klaus
Wir hatten schon auch ab und zu Bedenken, vor allem aber grosser Respekt wenn wir es mit den Behörden zu tun haben. Manchmal hilft es auch wenn man die Sprache nicht versteht, das kann auch gewisse Freiheiten schaffen weil man es ja nicht besser wusste. Manchmal schützt "nicht-verstehen" vor Strafe ;)
Aber wir passen natürlich auf und geben uns Mühe die Regeln die verstehen können zu respektieren.
Liebe Grüsse aus Kasachstan, Andrea & Mike
Wir hatten schon auch ab und zu Bedenken, vor allem aber grosser Respekt wenn wir es mit den Behörden zu tun haben. Manchmal hilft es auch wenn man die Sprache nicht versteht, das kann auch gewisse Freiheiten schaffen weil man es ja nicht besser wusste. Manchmal schützt "nicht-verstehen" vor Strafe ;)
Aber wir passen natürlich auf und geben uns Mühe die Regeln die verstehen können zu respektieren.
Liebe Grüsse aus Kasachstan, Andrea & Mike