4-Xtremes – 64ο Μέρος: Οι ταξιδιώτες συναντούν έναν RoadStar

Διασχίζουμε τα σύνορα με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας - και όπως η Βόρεια Ιρλανδία και ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο, η κυκλοφορία είναι στα αριστερά. Το έχουμε συνηθίσει αυτό εδώ και πολύ καιρό. Μια αλλαγή, από την άλλη, είναι ότι οι αποστάσεις και οι ταχύτητες εδώ –σε αντίθεση με τα σύνορα– δεν δίνονται σε μίλια, αλλά σε χιλιόμετρα και χιλιόμετρα ανά ώρα. Αυτό δεν μας πειράζει καθόλου: Ακόμα και υπό αυξημένη πίεση χρόνου, με το Axor μας νιώθουμε περισσότερο άνετα στον δρόμο και δεν διατρέχουμε τον κίνδυνο να μας κόψουν κλήση για ταχύτητα.

Η διαδρομή που επιλέγουμε είναι ο Wild Atlantic Way. Ο πανοραμικός δρόμος εκτείνεται κατά μήκος της δυτικής ακτής της Ιρλανδίας για περισσότερα από 2.600 χιλιόμετρα. Από εδώ, περιστασιακά στρίβουμε σε μικρότερους δρόμους: άλλοτε προς απομονωμένες παραλίες άλλοτε προς την ενδοχώρα, όπως το Εθνικό Πάρκο Glenveagh στα βόρεια. Εκεί ξεφορτώνουμε τα ποδήλατά μας για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, χάρη στην εύνοια του καιρού.

Πολιτιστικά μνημεία και εξόρυξη τύρφης.

Υπάρχουν όμως κορυφαία αξιοθέατα και κατά μήκος της κύριας διαδρομής. Περίπου βόρεια του Galway, βρίσκεται το Kylemore Abbey, το παλαιότερο μοναστήριο Βενεδικτίνων της Ιρλανδίας. Κοντά σε αυτό το πολιτισμικό μνημείο βρίσκεται το Εθνικό Πάρκο Connemara. Εκεί θα ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην εξόρυξη της τύρφης, ένα ορυκτό καύσιμο της Ιρλανδίας εδώ και αιώνες. Οι τυρφώνες ως πηγή του είναι εύκολα προσβάσιμες για εξόρυξη. Καλύπτουν μόνο το τρία τοις εκατό της επιφάνειας της γης, αλλά αποθηκεύουν περίπου το 30 τοις εκατό του άνθρακα της γης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η εξόρυξη τύρφης είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη σήμερα και αποτελεί αντικείμενο έντονης συζήτησης στην Ιρλανδία.

Επόμενος προορισμός στη διαδρομή προς τον Νότο είναι το καρστικό τοπίο του Εθνικού Πάρκου Burren. Εκεί είχαμε προγραμματίσει μια μεγαλύτερη πεζοπορία. Αλλά με το που βάζουμε τις μπότες μας, ανακοινώνεται κακοκαιρία. Έτσι, διακόπτουμε το εγχείρημα και συνεχίζουμε προς την ακτή με προορισμό τα Cliffs of Moher. Κατά την άφιξή μας, ο ήλιος δύει στον Ατλαντικό. Ακόμα και αν δεν το είχαμε προγραμματίσει έτσι: Είναι το ιδανικό μέρος και η κατάλληλη στιγμή για να αποχαιρετήσουμε τη Δυτική Ακτή.

Αναθεώρηση διαδρομής.

Σκεφτόμασταν το δρομολόγιο του «4-Xtremes - The World Tour» ξανά και ξανά τον τελευταίο καιρό. Από το 2020, έχουμε ταξιδέψει με το Axor μας σχεδόν σε όλη την Ευρώπη και πήραμε μια πολύ μικρή γεύση από την Αφρική και την Τυνησία. Αλλά κυρίως λόγω της συνεχιζόμενης πανδημίας, δεν έχουμε δει ακόμη τίποτα από τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν θα έπρεπε να το κάνουμε επιτέλους; Φυσικά! Σύντομα θα αποκαλύψουμε πού θα μας οδηγήσει το ταξίδι.

Για την ώρα: συνεχίζουμε ευθεία ανατολικά προς το Δουβλίνο. Ρίχνουμε μια γρήγορη ματιά στην πρωτεύουσα της Ιρλανδίας και έπειτα παίρνουμε το φεριμπότ για την Ουαλία. Η διαδρομή είναι θυελλώδης. Ευτυχώς, το φεριμπότ είναι τεράστιο και διασχίζει με περισσή σιγουριά τα κύματα, τα οποία μπορεί να φτάσουν τα οκτώ μέτρα ύψος. Η προληπτική λήψη δισκίων κατά της ναυτίας ήταν μάλλον περιττή.

Πρώτα αναρρίχηση, μετά διάπλους.

Η τελευταία στάση που κάνουμε στο νησί είναι το Ντόβερ. Για άλλη μια φορά αφήνουμε το Axor – και περπατάμε μέχρι την άκρη των περίφημων Λευκών Βράχων. Και λίγο παραπέρα: Ανακαλύπτουμε ένα στενό μονοπάτι που κατηφορίζει με ζιγκ-ζαγκ.

Το τελευταίο κομμάτι περνάει μέσα από μια μικρή σήραγγα και έπειτα κατεβαίνει μια πολύ απότομη σκάλα. Ανάλογα με τη στάθμη του νερού, καταλήγει σε μαύρες πέτρες ή κατευθείαν στη θάλασσα, στο κανάλι της Μάγχης. Το διασχίζουμε λίγες ώρες αργότερα – με φεριμπότ, φυσικά.

Φωτογραφίες: 4-Xtremes