4-Xtremes – 62ο Μέρος: Περιήγηση με βροχή στα Χάιλαντς για την Andrea και τον Mike

Οι Ορκάδες και τα Σέτλαντ είναι φανταστικοί υπερπόντιοι προορισμοί που θέλουμε να επισκεφθούμε ξανά κάποια στιγμή. Αλλά τώρα ήρθε η ώρα να αναχωρήσουμε με το πλοίο προς την ηπειρωτική χώρα. Εκεί μας περιμένει μπόλικη βροχή, αλλά περισσότερα γι' αυτό αργότερα. Πρώτα απ' όλα, στον δρόμο προς το Νότο, υπάρχει ένα ακόμη βορειότερο σημείο που θέλουμε να διαγράψουμε από τη λίστα με τα πράγματα που πρέπει να κάνουμε.  

Ονομάζεται Dunnet Head: Το βορειότερο σημείο της ηπειρωτικής Σκωτίας μάς υποδέχεται με αρκετά καθαρό ουρανό. Μετά από μια σύντομη στάση, ξεκινάμε για τη North Coast 500. Ο δρόμος αυτός που συνήθως αποκαλείται απλώς NC500 μας οδηγεί σε μια διαδρομή αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων, πάντα κοντά στις ακτές της Βόρειας Θάλασσας.

Περισσότερη κίνηση σε έναν κακοτράχαλο δρόμο.

Επιλέγουμε τη διαδρομή προς τα δυτικά – και παρατηρούμε αμέσως ότι υπάρχει πολύ περισσότερη κίνηση από ό,τι στα νησιά. Εδώ, όπως στις Ορκάδες και τα Σέτλαντ, δεν ζουν πολλoί κάτοικοι. Όμως η NC500 είναι μια από τις πιο γνωστές τουριστικές διαδρομές της Βρετανίας. Παρ' όλα αυτά, μας εκπλήσσει λίγο το γεγονός ότι τόσο βόρεια, τόσο προχωρημένα μέσα στη χρονιά, συμβαίνουν ακόμα τόσα πολλά.

Δεν είναι και άξιο απορίας. Σε μια διαδρομή στην οποία συχνάζουν πολλοί επισκέπτες οι πινακίδες υποδεικνύουν την αριστερή κυκλοφορία σε διάφορες γλώσσες. Έχουμε συνηθίσει εδώ και καιρό σε αυτό. Μας απασχολεί περισσότερο το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής είναι μονόδρομος και σε σχετικά κακή κατάσταση. Και έτσι προχωράμε αργά εξαιτίας της πυκνής κυκλοφορίας στο αντίθετο ρεύμα. Τουλάχιστον μας ανταμείβει η φανταστική θέα του άγριου παράκτιου τοπίου.

Μαύρο ποτάμι από τα Χάιλαντς.

Ακριβώς πίσω από την ακτή, τα βουνά δεσπόζουν ψηλά. Μας ξέρετε πια: Μας έλκουν τα ύψη και αφήνουμε το Axor για αρκετές πεζοπορίες στο άγριο τοπίο, όπου με καλό καιρό η θέα φτάνει μέχρι την ακτή.

Λίγο εκτός διαδρομής, συναντάμε ένα ποτάμι που φέρει δικαίως το όνομά του: Black Water δηλ. μαύρο νερό. Όπως πολλοί ποταμοί που πηγάζουν στα σκωτσέζικα Χάιλαντς, το νερό του περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις διαλυμένου σιδήρου και μαγγανίου. Αυτό προκαλεί το σκούρο χρώμα. Αλλά καθώς αλλού το νερό φαίνεται συχνά μόνο καφέ-κόκκινο, στην περίπτωση του Black Water είναι εντυπωσιακά σχεδόν μαύρο.

Η Σκωτία στα καλύτερά της.

Τέλος, περνάμε λίγες ημέρες στην αχανή περιοχή Argyll and Bute, επίσης στα δυτικά. Εδώ υπάρχουν πολλές χερσόνησοι και νησιά, μεταξύ των οποίων λειτουργούν πολλά μικρά πορθμεία. Αλλά πάνω απ' όλα, η Σκωτία μάς δείχνει και πάλι την καλύτερη πλευρά της. Αυθεντικά χωριά, γραφικά κάστρα, ιστάμενες πέτρες και πέτρινα γλυπτά από την προϊστορική εποχή: Βιώνουμε το πλήρες πρόγραμμα – και ως κερασάκι στην τούρτα, πολύχρωμα ηλιοβασιλέματα δίπλα στη θάλασσα.

Περάσαμε δυόμισι μήνες στη Σκωτία και το βορειότερο τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου ξεπέρασε τις προσδοκίες μας σε όλες τις πτυχές του. Αλλά το «4-Xtremes – The World Tour» πρέπει να συνεχιστεί. Έχουμε κλείσει το επόμενο μεγάλο πλοίο: για τη Βόρεια Ιρλανδία, την ακτή της οποίας βλέπουμε ήδη το βράδυ πριν από την αναχώρηση.

Φωτογραφίες: 4-Xtremes