4-Xtremes – 71ο Μέρος: Πρώτη θέση στην «Άκρη του κόσμου»

Η Ουσουάια βρίσκεται στα νότια της Isla Grande de Tierra del Fuego – της μεγάλης νήσου της Γης του Πυρός. Η πόλη είναι κάτι σαν τόπος προσκυνήματος για τους ταξιδιώτες. Καθόλου περίεργο, δεδομένου ότι θεωρείται η «άκρη του κόσμου». Όποιος έχει την ευκαιρία, θα ήθελε να πάει εκεί μία φορά στη ζωή του. Σήμερα μπορούμε να το αναγγείλουμε: Το Axor και εμείς φτάσαμε σε αυτόν τον σημαντικό προορισμό του «4-Xtremes - The World Tour».

Ο δρόμος μέχρι εδώ ήταν μακρύς – πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι ο δρόμος προς την «άκρη του κόσμου»; Ακόμη και η τελευταία διαδρομή, στην οποία θα σας ταξιδέψουμε σήμερα, εκτείνεται σε περίπου 1.000 χιλιόμετρα. Ξεκινά από την παραθαλάσσια πόλη Πουέρτο Σαν Χουλιάν στην επαρχία Σάντα Κρουζ της Αργεντινής. Στο πιστό αντίγραφο του «Victoria». Και με κατάπληξη για το πόσο μικρό ήταν το πλοίο που έκανε για πρώτη φορά τον γύρο του κόσμου. Πέντε πλοία, όλα μήκους 20 έως 30 μέτρων και πλάτους 6 έως 10 μέτρων, απέπλευσαν το 1519 με επικεφαλής τον Πορτογάλο θαλασσοπόρο Fernão de Magalhães - Φερδινάνδο Μαγγελάνο. Επί του σκάφους: 237 άνδρες συνολικά. Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, μόνο το «Victoria»  επέστρεψε στο λιμάνι βάσης του με πλήρωμα 18 ατόμων.

Από την Αργεντινή στη Χιλή και πίσω.

Επόμενος προορισμός είναι το Εθνικό Πάρκο Μόντε Λεόν, το οποίο βρίσκεται επίσης στην επαρχία Σάντα Κρουζ, επίσης στην ακτή. Όσο πιο βόρεια πηγαίνεις, τόσο πιο πολλά θαλάσσια λιοντάρια και πιγκουίνους του Μαγγελάνου συναντάς. Όμως, αυτό που μας συναρπάζει περισσότερο είναι η τεράστια διαφορά μεταξύ παλίρροιας και άμπωτης: εννέα μέτρα! Κατά την άμπωτη βγάζουμε φωτογραφίες από την παραλία. 

Μετά από περίπου 420 χιλιόμετρα, η Ruta 3 γίνεται Ruta 255. Επειδή περνάμε τα σύνορα προς τη Χιλή. Αυτό γίνεται εντελώς ανώδυνα. Ωστόσο, τις προηγούμενες ημέρες έπρεπε να προσαρμόσουμε αρκετά τις προμήθειές μας σε τρόφιμα. Στη Χιλή απαγορεύεται η εισαγωγή νωπών τροφίμων, όπως φρούτα, λαχανικά, κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα. Όταν περνάμε τα σύνορα, έχουμε μαζί μας μόνο ρύζι, ζυμαρικά και λαχανικά σε κονσέρβα.

Διασχίζοντας με φέρι μποτ τον Πορθμό του Μαγγελάνου.

Μετά από τουλάχιστον μία ώρα. Περιμένουμε το φέρι μποτ που θα μας περάσει μέσα από τον Πορθμό του Μαγγελάνου – ο θρυλικός θαλασσοπόρος θεωρείται ότι το ανακάλυψε. Μετά την επιβίβασή μας στο πλοίο, τα πράγματα εξελίσσονται γρήγορα. Μόλις 30 λεπτά αργότερα βρισκόμαστε στη Γη του Πυρός. Το νότιο άκρο της Νότιας Αμερικής ονομάζεται έτσι, επειδή ο Μαγγελάνος φέρεται να είδε εδώ αμέτρητες φωτιές αναμμένες από τους αυτόχθονες.

Μόλις φτάσουμε στην Isla Grande de Tierra del Fuego, αντί να ακολουθήσουμε την απευθείας διαδρομή προς τα νότια, παίρνουμε έναν μικρότερο δρόμο που εκτείνεται κατά μήκος του Πορθμού του Μαγγελάνου. Ή μάλλον: Ακολουθούμε έναν χωματόδρομο δίπλα στον δρόμο, ο οποίος βρίσκεται υπό ανακατασκευή. Έτσι, μειώνουμε ξανά την πίεση αέρα στα ελαστικά, πράγμα που κάνει την οδήγηση πολύ πιο άνετη. Μετά από λίγο, ένα λαμπερό πορτοκαλί Arocs με ανατρεπόμενη υπερκατασκευή έρχεται προς το μέρος μας.

Κατεστραμμένα δέντρα από κάστορες και ανάληψη μετρητών.

Επειδή δεν μας αρέσει να οδηγούμε στο σκοτάδι, διανυκτερεύουμε παράλληλα του χωματόδρομου. Μόλις σταματήσει η εργοταξιακή δραστηριότητα το βράδυ, βλέπουμε μια οικογένεια κάστορες. Όσο χαριτωμένα και αν είναι αυτά τα μικρά πλάσματα, τόσο μπελάς είναι για τη Γη του Πυρός. Οι κάστορες εισήχθησαν από τη Βόρεια Αμερική από εμπόρους γούνας τη δεκαετία του 1940. Καθώς στη Νότια Αμερική δεν έχουν κανένα φυσικό εχθρό, εξαπλώνονται ανεξέλεγκτα και καταστρέφουν τα δέντρα. Με τεράστιες συνέπειες για ολόκληρο το οικοσύστημα.

Την επόμενη μέρα φτάνουμε στο Πορβενίρ. Στη γοητευτική πόλη των 7.000 κατοίκων, κάνουμε ανάληψη χιλιανών χαρτονομισμάτων και αγοράζουμε μια κάρτα SIM και μερικά φρέσκα τρόφιμα από μικρά καταστήματα. Οι άνθρωποι είναι πολύ ευγενικοί και τους αρέσει να έρχονται σε επαφή με τους ταξιδιώτες. Σε αρκετή απόσταση βλέπουμε τη μοναδική αποικία βασιλικών πιγκουίνων που υπάρχει εκτός των νησιών της Υποανταρκτικής.

Η άκρη όμως δεν είναι και το τέλος.

Ο καιρός εδώ είναι εξαιρετικά άστατος. Με ηλιοφάνεια περνάμε μέσα από την «πύλη της πόλης» Ουσουάια και με υπέροχο καιρό περπατάμε κατά μήκος της ακτής. Το επόμενο πρωί πέφτουν πυκνές νιφάδες. Δεν κάνει αρκετό κρύο για να το στρώσει, αλλά η χιονόπτωση εξακολουθεί να είναι πανέμορφη. Περνάμε μια όμορφη «χειμερινή μέρα» και απολαμβάνουμε μια θεαματική ανατολή του ηλίου το επόμενο πρωί.

Η Ουσουάια μπορεί να είναι η άκρη του κόσμου, αλλά όχι το τέλος του ταξιδιού μας. Από εδώ και στο εξής, έχουμε μία και μόνο κατεύθυνση: προς τον Βορρά.

Φωτογραφίες: 4-Xtremes