Friedhelm Schäfer, Arocs 3263 8x4 aracıyla Finlandiya ormanlarından odun alıyor

Röportaj

Yolu okumak.

Kış mevsimi, odun sürücüleri için Finlandiya’da ana sezondur. Friedhelm Schäfer ve Arocs’unu ziyaretimizde gördüğümüz üzere, bu, zorlukları olan bir meslek.


Kaygan mı? Yoldaki kar, kaygan değildir. Kayganlık, karların erimeye başladığı havalarda suyun yolda donmasıdır. Fakat trafik bugün akabilir. Hız 80’dir. Yılda beş ay kar, normal bir durumdur. Finlandiya kışına hoş geldiniz.

Ormanda yüksek sezon - Hasat makineleri ve kamyonlar, akslarına kadar siyah bataklık zemine batmadan, ancak toprak donduktan sonra içeri girebiliyorlar.

Arkadaşlarının Veikko diye çağırdığı Friedhelm Schäfer, Helsinki’nin yaklaşık bir saat kuzeyindeki Lahti’de başlıyor. Şehirler arası yollar, iyi temizlenmiş daha küçük yollar, temizlenmemiş dar yan yollar. Tüm bunlar onun ve Arocs 3263 8x4 aracı için günlük yaşamın ta kendisidir. Orman yolu göründü. “Kar zinciri nadir kullanırız, ama burada küreme yapılmamış. Bu yolu zincir olmadan geçemeyiz”, diyor 50 yaşındaki sürücü ve duruyor.


Kar zincirini takma.

Ellerini köşeli zincir parçalarından ve dondurucu soğuktan korumak için hemen dolgulu iş eldivenlerini giyiyor. Ön tahrikli aksın çamurluğunu çıkartıyor, kar zincirini ikiz lastiklerin üzerinde dengeleyip çekerek düzeltiyor. Diğer tarafı da aynı şekilde yaptıktan sonra yarım metre geriye doğru sürüş yapıp zincirleri kapatıyor. Toplamda neredeyse iki dakikalık bir egzersiz.

Doğruca orman yoluna. Manuel olarak beşinci, altıncı, yedinci vitese çıkıyor. 460 kW gücündeki OM 473 motorun devir sayısı her zaman 1800’dir. Veikko’nun, zincirlerin gevşeyip gevşemediğini duyması için camlar açık. Dallar aynalara çarpıyor, sürücü kabinine kar dağılıyor.

Açık gri renkteki gökyüzü, beyaz orman yolu. Aralarında neredeyse hiçbir fark yok. Yolun altında gerçekten bir yol mu yoksa yamaç mı olduğu en iyi ihtimalle tahmin edilebiliyor. Hop, araç sola doğru kayıyor. Veikko ayağını gazdan çekiyor ve direksiyon simidi ile sert bir şekilde düzeltme yapıyor.



Veikko işe başlıyor.

İki kilometre boyunca böyle devam ediyor ve sonra odun yığını görünüyor. En dar alanda dönüyor ve manevra yapıyor, sonra kamyonu yüzlerce metreküplük çam ağacına paralel duruyor. Bu ağaçlar kereste fabrikasında tahtalara dönüştürülecek.

Veikko vince tırmanıyor ve başlıyor. Hidrolik kavrayıcı azami altı kütük tutabiliyor. 5,20 metre uzunluğundaki odunların her birini bir boşluğa itiyor. Sonuçta her bir kütük sürüş sırasında emniyetli bir şekilde durmalı.

Arocs’u ile aynı anda ormana gelen Veikko ve iş arkadaşı Pete’nin araçları hızla doluyor. “Burada tamamen kendi başınasın. İki kişi olduğunda birbirine destek olabilirsin”, diyor Veikko.



“Finlandiya, her zaman hayalimdi. Sonra, gerçekten yeni bir hayata başlamanın zamanı geldi.”

– Friedhelm Schäfer (Veikko)


76 ton ile ormandan çıkış.

Öyleyse, 51 tonluk odun ve 76 tonluk toplam ağırlık ile yola koyuluyoruz. Vites manuel olarak değiştiriliyor, ancak 5. vitese kadar. Hepsi yavaşça, çünkü önde kötü bir eğim ve hemen ardında bir viraj bulunuyor. Frene son derece yumuşak basılıyor. Kamyon ve römorku şeritte kalıyor.

Orman yolunun sonunda kısa bir duruş daha. Veikko kütükleri ancak burada emniyete alıyor. “Yük daha iyi oturuyor. Ayrıca römork orman yolunda çukura kaydığında odunlar boşalıp gidiyor. Bu durumda vinç ve biraz şans yardımıyla tekrar doğrultabilirsiniz”, diyor.

Şimdi doğru kereste fabrikasına. Düşünmek için yaklaşık iki saatlik sürüş ve zaman. Burada başının çaresine bakmak için neler gerekli? İyi kış lastikleri, kar zincirleri, zincirli akslar ile kalkış için yeterince ağırlığa sahip olabilmek için kaldırılabilir bir arka aks. Fakat sürücü de aynı derecede önemlidir. “Korkmayacaksın, ayağını gazdan zamanında çekeceksin, ani fren yapmayacaksın. Ama en önemlisi, yolu okuyabilmektir. Iserlohn’da iyi bir sürücüydüm, burada çömez olarak başladım”, diyor Veikko.



Yeni bir hayat.

Almanya’daki memleketi Iserlohn, sanki sonsuz uzaklıktaymış gibi hissettiriyor. Veikko on yıl önce geldi Lahti’ye. Biraz Fince biliyordu. Annesi Finlandiyalı. Çocukken büyükanne ve büyükbabasın yanına çok sık giderdi. “Finlandiya, her zaman hayalimdi. Sonra, gerçekten yeni bir hayata başlamanın zamanı geldi.” Şu anda 25 ve 23 yaşında olan oğulları onun izinden gitti. Burada yedi yaşında bir oğlu daha var.

“Kışın işlerin bu kadar zor olacağını hiç düşünmemiştim. Ama eğlenceli”, diyor Veikko. Finlandiyalıları misafirperver, yardımsever ve dürüst buluyor. Ve: “Hava nasıl olursa olsun, trafik akıyor.”

Riihimäki’deki kereste fabrikası. Kantar, boşaltma yeri. 20 dakika sonra kamyon boşalıyor. Yükün kalitesi, ağırlığı ve hacmi hemen kaydediliyor ve Veikko'ya e-posta ile onaylanıyor. Bu veriler ile sürücü kabininde laptopunda siparişini tamamlayıp bir sonraki tura devam ediyor.


Resimler: Christoph Börries
Video: Martin Schneider-Lau

52 yorum