4-Xtremes – część 42: Przez wąwóz i błoto na południe

W ciągu ostatnich kilku tygodni zrobiliśmy sporo kilometrów. I to pomimo tego, że poruszaliśmy się zygzakiem, niekiedy nawet poza utwardzonymi drogami. Po raz kolejny przekonujemy się, że Hiszpania ma do zaoferowania tak wiele, iż trudno jest zaplanować trasę.

Cały czas wzdłuż rzeki.

Po zwiedzeniu Cuenca udajemy się naszym Axorem na odpoczynek nad zalewem. W nocy temperatura spada poniżej zera, ale w ciągu dnia cieszymy się słońcem i spacerujemy z Aimée wzdłuż brzegu. Kilka dni później jedziemy dalej: wąską dróżką przez malowniczy wąwóz, cały czas wzdłuż Río Júcar. Ruch jest znikomy, dlatego konieczność częstego zjeżdżania na przeciwny pas z powodu zwisających skał nie stanowi dla nas problemu.

W wąwozie znajduje się niewielka miejscowość Acalá del Júcar, która w połowie ubiegłego stulecia wprawdzie nie była metropolią, ale na pewno była znacznie większa niż obecnie. Mieszkańcy nie muszą uprawiać sportów: domy zostały wybudowane w skałach, a ulice są tak wąskie, że trzeba poruszać się po nich pieszo. Jeśli ktoś na przykład potrzebuje drewna na opał, musi pchać je pod górę taczką. Mamy wrażenie, że znaleźliśmy się w dawno minionym świecie. Na przykład w średniowieczu, kiedy „przodkowie” współczesnych kierowców ciężarówek przemierzali przebiegający tutaj szlak handlowy.

„Miasto Sztuki i Nauki”.

Kontrast z pobliską metropolią – Walencją – jest uderzający. W trzecim co do wielkości mieście Hiszpanii (po Madrycie i Barcelonie) parkujemy naszą ciężarówkę na strzeżonym parkingu i ruszamy w drogę na rowerach. Szczególnie podoba nam się nowoczesny symbol Walencji – kompleks „Miasteczko Sztuki i Nauki”. Stąd, wyschniętym korytem rzeki – które dziś jest bujnym zielonym parkiem – można dotrzeć na starówkę bez konieczności przejeżdżania przez miasto.

A potem kolejny kontrast: Ponieważ wybrzeże na południe od Walencji jest gęsto zaludnione, wybieramy równoległą trasę, która prowadzi nas przez góry i wioski – aż docieramy do Andaluzji, gdzie musimy zjechać z asfaltowych dróg. Przynajmniej na pewnych odcinkach, bo również tutaj na południu większości dróg nie można nic zarzucić. A jednak: w „Badlands” w Gebas, a następnie na pustyni w Tabernas czekają nas prawdziwie offroadowe warunki. Włącznie z grubą warstwą błota na nadkolach. Mimo iż region ten uchodzi za jeden z najsuchszych w Europie, trafiamy na kilka deszczowych dni.

Zasadnicza różnica: w Iranie niemal w ogóle nie musieliśmy dzielić zabytkowych miejsc z innymi zachodnimi turystami. Alhambra z Pałacami Nasrydów należy natomiast do najczęściej odwiedzanych atrakcji turystycznych w Europie. Podczas zakupu biletu musimy podać numery paszportów i zarezerwować przedziały czasowe. Ale trud się opłaca. Nie mamy co do tego wątpliwości, kiedy po zakończeniu zwiedzania wspinamy się na wieżę, z której roztacza się wspaniały widok na starówkę Granady i ośnieżone pasmo górskie Sierra Nevada. Z góry widzimy już prawie nasz kolejny cel...

Zdjęcia: 4-Xtremes