4-Xtremes – Deel 64: Overlanders ontmoeten RoadStar

We passeren de grens met de Republiek Ierland– en net als in Noord-Ierland en het hele Verenigd Koninkrijk geldt hier linksrijdend verkeer. Daar zijn we al lang aan gewend. Anderzijds is het een verandering dat afstanden en snelheden hier - anders dan aan de andere kant van de grens - niet in mijlen, maar in kilometers en kilometers per uur worden aangegeven. Ons maakt het niet uit: Zelfs onder hoge tijdsdruk zijn we met onze Axor eerder gezellig onderweg en lopen we geen gevaar om te worden geflitst.

De gekozen route is de Wild Atlantic Way. Over meer dan 2.600 kilometer kronkelt de panoramische weg langs de Ierse westkust. Vanaf hier slaan we af en toe af naar kleinere wegen: soms naar afgelegen stranden, soms verder landinwaarts, zoals het Glenveagh National Park in het uiterste noorden. Daar pakken we voor het eerst sinds lange tijd onze fietsen uit, dankzij de spreekwoordelijke weergod.

Cultuurmonumenten en turfwinning.

Maar ook op de hoofdroute zijn er highlights. Ongeveer ten noorden van Galway ligt Kylemore Abbey, de oudste benedictijnenabdij van Ierland. In de buurt van dit culturele monument bevindt zich het Connemara National Park. Daar bekijken we de winning van turf, al eeuwenlang een brandstof in Ierland. Veengebieden als bron zijn gemakkelijk toegankelijk voor het winnen van turf. Ze bedekken slechts drie procent van het aardoppervlak, maar slaan ongeveer 30 procent van de koolstof van de aarde op. Daarom is turfwinning vandaag de dag zeer controversieel en wordt er in Ierland veel over gediscussieerd.

De volgende bestemming op de rit naar het zuiden is het karstlandschap van het Burren National Park. Daar hadden we een langere wandeling gepland. Maar de laarzen zijn nog niet aan, of er wordt al weer slecht weer aangekondigd. Dus verkorten we de uitstap en rijden we verder naar de kust van Cliffs of Moher. Als we aankomen, gaat de zon net in de Atlantische Oceaan onder. Ook al was het niet zo gepland: Dit is de perfecte plek en het moment om de westkust 'goodbye' te zeggen.

De reisroute herzien.

We hebben de laatste tijd veel nagedacht over de route van '4-Xtremes - The World Tour'. Sinds 2020 hebben we met onze Axor bijna heel Europa doorkruist en zelfs even Afrika, in de vorm van Tunesië, aangedaan. Maar vooral vanwege de aanhoudende pandemie hebben we de rest van de wereld nog steeds niet gezien. Zou dit dan toch mogelijk zijn? Ja! We zullen binnenkort verklappen waar de reis heen gaat.

Voorlopig gaan we in rechte lijn naar Dublin. We nemen even een kijkje in de hoofdstad van Ierland en vervolgens vertrekt ook de veerboot naar Wales. De overtocht is stormachtig. Gelukkig is de veerboot enorm en ploegt deze vol vertrouwen door de tot acht meter hoge golven. Uit voorzorg tabletten innemen tegen zeeziekte was vermoedelijk overbodig.

Eerst klimmen, dan met de ferry.

Dover is de laatste stop op het eiland. Nogmaals laten we de Axor staan – en lopen te voet tot aan de rand van de beroemde White Cliffs. En nog een stukje verder: We ontdekken een smalle weg die zigzaggend naar beneden loopt.

Het laatste stuk gaat door een kleine tunnel en vervolgens via een zeer steile ladder omlaag. Afhankelijk van het waterpeil leidt de weg naar zwarte rotsen  of rechtstreeks naar de zee, naar het Engelse Kanaal. Dit kanaal steken we al enkele uren later over – natuurlijk met de veerboot.

Foto's: 4-Xtremes