4-Xtremes – Deel 60: Tot 'vlakbij' de Noordpool met de Axor

De veerboot deed er zeven uur over om op het spookuur uit Kirkwall, Orkney, naar het noorden te vertrekken. Onze bestemming na een rustige cruise en zonsopgang op het dek? De haven van Lerwick op het hoofdeiland Shetland - dat net als Orkney deel uitmaakt van Schotland en tevens de meest noordelijke regio van Groot-Brittannië is.

Omdat we al wakker zijn, besluiten we door Lerwick te lopen, de belangrijkste stad van Shetland met ongeveer 7.500 inwoners. Zandstenen gebouwen staan langs de waterkant, de meeste uit de 18e eeuw. We slenteren door de praktisch lege, smalle hoofdstraat die de kustlijn volgt. De haven is modern en er is veel te zien, van vissersboten tot particuliere zeiljachten en grote boten zoals de veerboot waarmee we aankwamen.

Vuurtorens op elke hoek.

Echte blikvangers zijn de vuurtorens, die letterlijk op elke hoek staan, dramatisch tronend op de kliffen. Veel van deze kliffen verkennen we te voet – en we moeten heel goed opletten dat de wind er ons niet afblaast. Tijdens een wandeling rukt een windvlaag prompt de zonnekap van mijn camera uit mijn hand. Op sommige dagen haalt de wind wel snelheden tot 100 kilometer per uur. Dan is het een kwestie van de Axor zo goed mogelijk positioneren met de achtersteven in de wind om redelijk rustige nachten te hebben zonder te schommelen.

Als je de kust verkent, stuit je op ontelbare baaien met ruïnes van vissersnederzettingen, die deels al voor de oertijd werden gebruikt – tot in de 20e eeuw. Een van deze verlaten nederzettingen is Fethaland op het noordelijkste puntje van het hoofdeiland. Van daaruit is het nog verder naar het noorden: met twee kleine veerboten die er respectievelijk slechts een kwartier en zeven minuten over doen.

Kleinste ferry - en veel "meest noordelijke".

Op de eerste veerboot – naar het eiland Yell – worden we door de bemanning op de brug uitgenodigd, Mike mag zelfs de stoel van de kapitein uitproberen. Na een rit van 20 minuten over Yell staan we voor de tweede veerboot. En die is waarschijnlijk de kleinste waar we ooit met de Axor zijn opgereden. De maximale voertuighoogte is 4,20 meter en de bemanning wil niet echt geloven dat onze truck erin past. Maar de bemanning is ontspannen en zegt gewoon: "Give it a try, and if you hear it scratching, just stop". Probeer het gewoon en als je het hoort schuren, stop dan! Maar natuurlijk komen we met onze 3,70 meter hoogte zonder 'scratching' op de veerboot – en daarmee naar het eiland Unst.

Het meest noordelijke bewoonde eiland van Groot-Brittannië is Unst. En omdat we altijd op jacht zijn naar 'Xtremes', komen er hier nog een paar: het meest noordelijke huis, de meest noordelijke kerk en de meest noordelijke vuurtoren op het eilandje voor de kust met de mooie naam Muckle Flugga – allemaal speciaal op de kaart gemarkeerd. De vuurtoren werkt natuurlijk automatisch, maar toevallig ontmoeten we één van de vroegere vuurtorenwachters: een echte zeebonk die wilde verhalen van de stormachtige zee in petto heeft.

Maar daarover meer in de volgende aflevering.

Foto's: 4-Xtremes