4-Xtremes – Deel 71: 'Logeplaats' aan het 'einde van de wereld'

Ushuaia ligt in het zuiden van Isla Grande de Tierra del Fuego – het grote eiland van Vuurland. De stad is zoiets als een pelgrimsoord voor reizigers. Geen wonder want deze wordt toch beschouwd als 'einde van de wereld'. Wie op de één of andere manier de mogelijkheid heeft, wil er een keer geweest zijn. Vandaag kunnen we jullie laten weten: De Axor en wij hebben de bestemming van deze grote etappe van onze '4‑Xtremes – The World Tour' bereikt.

De weg hierheen – dat is waar het 'einde van de wereld' om draait – was lang. Zelfs het laatste stuk, waar we jullie vandaag mee zullen nemen, strekt zich uit over ongeveer 1.000 kilometer. Het begint in de kustplaats Puerto San Julian in de provincie Santa Cruz van Argentinië. Bij de één‑op‑één replica van de 'Victoria'. En met verbazing over hoe klein het schip was dat voor het eerst rond de wereld voer. Vijf schepen vertrokken in 1519, allemaal tussen de 20 en 30 meter lang en 6 tot 10 meter breed, onder het bevel van de Portugese zeevaarder Fernão de Magalhães - Ferdinand Magellan. Aan boord: in totaal 237 man. Bijna drie jaar later bereikte de 'Victoria' met 18 man de thuishaven.

Van Argentinië naar Chili en terug.

De volgende bestemming is het nationale park Monte León, eveneens gelegen in de provincie Santa Cruz en aan de kust. Net als verder naar het noorden zijn er volop Magelhaenpinguïns en zeeleeuwen. Maar nog meer fascineert ons het enorme verschil tussen eb en vloed: negen meter! Bij eb maken we vanaf het strand foto's. 

Na ongeveer 420 kilometer wordt de Ruta 3 Ruta 255. Omdat we de grensovergang naar Chili passeren. Dat gaat zonder problemen. Toch moesten we in de dagen ervoor onze voedselvoorraden behoorlijk aanpassen. Chili verbiedt de invoer van verse levensmiddelen zoals fruit, groente, vlees en zuivelproducten. Als we de grens passeren, hebben we alleen nog rijst, pasta en groenten in blik aan boord.

Met een veerboot de straat van Magellan over.

Een goed uur later. We wachten op de veerboot die ons over de Straat van Magellan zal brengen - de legendarische navigator wordt beschouwd als de ontdekker ervan. Nadat we op het schip zijn gereden, gaat het snel. Amper 30 minuten later zijn we op Vuurland. Zuid-Amerika's zuidelijke punt heeft deze naam gekregen omdat Magellan hier ontelbare branden van de inheemse bevolking zou hebben gezien.

Aangekomen op Isla Grande de Tierra del Fuego nemen we in plaats van de directe route naar het zuiden een kleinere weg die langs de straat van Magellan loopt. Of eigenlijk: we rijden op een grindweg naast de weg die momenteel wordt uitgebreid. Dus verlagen we de bandenspanning weer en dan rijdt het meteen een stuk comfortabeler. Na een tijdje komt een knaloranje Arocs met kiepbak op ons af.

Beverplaag en contant geld.

Omdat we niet graag in het donker rijden, brengen we een nacht naast de piste door. Nauwelijks houdt 's avonds het bouwverkeer op en zien we een familie bevers. Zo schattig deze kleintjes ook zijn, op Vuurland zijn ze een plaag. De bever werd in de jaren 1940 door bonthandelaars uit Noord-Amerika ingevoerd. Omdat de bever in Zuid-Amerika geen natuurlijke vijand heeft, kon deze zich ongehinderd verspreiden en bomen afknagen. Met enorme gevolgen voor het hele ecosysteem.

De volgende dag bereiken we Porvenir. In het charmante stadje met 7.000 inwoners nemen we Chileens contant geld op en kopen we in kleine winkels een simkaart en een paar verse levensmiddelen. De mensen zijn heel aardig en verheugd over het contact met reizigers. Een flink stuk verder zien we de enige kolonie van koningspinguïns buiten de subantarctische eilanden.

Het einde is niet het einde.

Het weer hier is extreem wisselvallig. Met de zon rijden we door de 'stadspoort' van Ushuaia en bij het mooiste weer slenteren we langs de oever. De volgende ochtend vallen er dikke vlokken. Het is niet koud genoeg voor witte grond, maar de sneeuw is toch mooi. We brengen een gezellige 'winterdag' door en beleven de volgende ochtend een spectaculaire zonsopgang.

Ushuaia kan het einde van de wereld zijn, maar niet het einde van onze reis. Vanaf nu is er voor ons vooral één richting: naar het noorden.

Foto's: 4-Xtremes