4-Xtremes – Deel 67: Eindelijk weer onderweg!

De Obelisco de Buenos Aires is een indrukwekkend monument. Als een gigantisch potlood steekt het zo'n 70 meter de lucht in en markeert het het centrum van de Argentijnse hoofdstad. Argentinië? Ja, we hebben al flink wat kilometers afgelegd sinds we in Zuid-Amerika aankwamen. En daarnaast: Onze Axor met de "4-Xtremes"- en RoadStars-logo's op de woonbox heeft de overtocht per schip van Hamburg over de Atlantische Oceaan naar Montevideo overleefd. 

Maar geloof ons: Toen het zover was en we de truck in de haven van Uruguay in ontvangst moesten nemen, waren we toch erg gespannen. Het schip met de Axor is op een vrijdag aangekomen. Maar omdat de douane tijdens het weekend niet werkt, moesten we geduld uitoefenen. Zaterdag gingen we zelfs naar de haven – in de hoop misschien door een hek een blik op ons huis te kunnen werpen.

Eén grote stapel papier op het havenkantoor.

Op maandag staan we precies om 9.30 uur in het eerste kantoor. We krijgen de verschepingsdocumenten en ik, Andrea, krijg een vergunning om de haven binnen te gaan met Mike, de eigenaar van het voertuig. Vervolgens worden we door heel wat kantoren gesluisd en krijgen we nog meer papieren die afgestempeld en ondertekend worden. Alles loopt op rolletjes en de douanebeambten zijn vriendelijk. Je hebt geduld nodig.

Tegen de middag mogen we naar het haventerrein – en lopen de agent bijna mis: Lunchpauze. Dat betekent twee uur wachten. Het terrein ziet er behoorlijk verwaarloosd uit. Wij besluiten om hier niet nerveus van te worden, want ook hier maakt het personeel een correcte en competente indruk. Dan gaat alles heel snel: Met het volgende papier in de hand mogen we naar het voertuigdepot. Eindelijk kunnen we naar onze vrachtwagen.

Hoogspanning in de voertuigopslag.

Met zweet op ons voorhoofd openen we de deuren. Het moment van de waarheid! Al snel is duidelijk: alles is in orde. Helaas hadden niet alle voertuigeigenaren geluk. Op 'onze' boot stonden nog twintig andere reisvoertuigen, waarvan er vier beschadigd of opengebroken waren. Het 'papierspel' gaat verder – en als we uiteindelijk van het haventerrein rollen, is het 17:00 uur.

We halen de koffers uit de woning die we kort hebben gehuurd en verlaten snel de stad! Bij een tankstation vullen we de watertanks en parkeren we naast de trucks. De woonbox wordt slaapklaar gemaakt, dan is het avond.

De volgende ochtend is er een angstig moment: Het zonne-energievermogen is te laag. Is er toch iets kapot? Mike klimt op het dak en geeft aan dat het loos alarm is: Op het schip zijn de zonnepanelen alleen vuil geworden. Dus eerst de vrachtwagen wassen voordat het verder gaat – naar een rustige plek waar we de inhoud van onze koffers uitpakken en alles in het voertuig opbergen. Nu zijn we echt klaar om te vertrekken.

Grote afstanden in dunbevolkte gebieden.

De eerste rit voert langs de Rio de la Plata, ongeveer 180 kilometer naar Colonia del Sacramento. De kleine stad geldt als de oudste in Uruguay, in 1680 door Portugezen gesticht. Hobbelige straatstenen, koloniale gebouwen – het voelt alsof je meteen terug in de tijd bent. En bij mooi weer, als je uitkijkt over de Rio die hier aan de monding vele kilometers breed is, zie je Buenos Aires, onze volgende bestemming.

In Europa ligt zoals bekend alles veel dichter bij elkaar. Daarom moeten we hier eerst weer even wennen aan de langere routes. In zo dunbevolkte landen als Uruguay en Argentinië rijd je maar wat graag een paar honderd kilometer naar het volgende grote dorp. Van Colonia del Sacramento stroomopwaarts tot Puente Libertador General San Martín, de brug die de grensovergang naar Argentinië is, is het toch al gauw ruim 200 kilometer. En die leiden door ogenschijnlijk eindeloos akkerland.

In de buurt vinden we een parkeerplaats om te overnachten – en kunnen vroeg de volgende ochtend te voet vertrekken. Op de moderne voetgangersbrug Puente de la Mujer of voor het historische presidentiële paleis van Argentinië, de Casa Rosada: De metropool, die overdag zo bruist, is nu nog verlaten. We nemen een pauze bij de Obelisken – en kijken al uit naar de volgende etappe. Die is 'aan het eind van de wereld'.

Foto's: 4-Xtremes