Niet over het hoofd te zien: Philippe Lucchini rijdt met een Edition 1 als vrachtwagen voor zwaar transport
Voertuig & techniek
Trekkers met drie assen zijn zeldzaam op Franse wegen. Philippe Lucchini rijdt met zo een trekker, en wat voor een: hij bestuurt zowaar een Edition 1.
Philippe Lucchini is pas laat op het idee gekomen om vrachtwagenchauffeur te worden. Van opleiding is hij slager en hij heeft dit beroep ook 14 jaar uitgeoefend, waarvan twee in de Verenigde Staten. Na zijn terugkeer naar de streek rond Agen liet hij zich echter omscholen : “Ik heb op eigen kosten mijn vrachtwagenrijbewijs gehaald en heb dan twee jaar voor een bedrijf gereden.” Maar dat was niet genoeg voor de voormalige rugbyspeler: Hij besloot met een kleine vrachtwagen op zelfstandige basis stukgoederen te transporteren. Het leidmotief was toen al: Ieder voor zich.
“Ik had een computer in de cabine en een Minitel-aansluiting. Daarmee zocht ik onderweg zelf vracht.” Dat was 20 jaar geleden. Vandaag heeft hij echter nog steeds deze individuele strijdmentaliteit, ook al heeft hij nu zes bestuurders in dienst. “Ik heb geen secretaresse, geen boekhouder en ook geen dispatcher. Ik doe alles zelf.”
Al wat het hart begeert.
Al drie jaar doet de 54-jarige het iets rustiger aan. “Een verkoper en verhuurder van bouwmachines in Agen zocht een transportbedrijf om zijn grote graafmachines tot bij de klanten te brengen. Ik kocht bijgevolg een dieplader. En de Actros.” Terwijl hij dit zegt, wijst hij naar de donkergrijze Edition 1 met de zwarte cabinevoorkant. De 2563 LSH 6×2 heeft al wat het hart van een chauffeur begeert: Safety Package, 16-litermotor, zonneklep met een batterij daklichten, een bed met een breedte van 900 millimeter, lederen zetels en een koelkast.
Zwaar transport staat nu bovenaan de agenda. Maar aangezien dit niet dagelijks voorkomt, moet Philippe nu meer papierwerk doen. “En ik kan ’s nachts slapen.” Als hij onderweg is, heeft hij echter nog steeds zijn laptop bij zich: “Als ik achter het stuur zit, duurt mijn werkdag 24 uur”, lacht Philippe.
De laptop verleent hem toegang tot de vrachtbeurzen. Hier zoekt hij de lading die hij naar de plaats van vertrek terugbrengt. Dat zijn niet altijd machines: De dieplader is ook geschikt voor het vervoer van blokken steen, straatstenen of stoepranden.
“De klanten wachten op de machines. Tijd verliezen is dus geen optie.”
– Philippe Lucchini
Het maximaal toegelaten totaalgewicht voor zwaar transport is 68 ton. “Met de dieplader rijd ik heel Frankrijk door.” Dankzij de zeer kwalitatieve motor bereikt hij een hoge gemiddelde snelheid. “De klanten wachten altijd al op hun machines. Tijd verliezen onderweg is dus geen optie.”
De andere voertuigen in het wagenpark zijn trekkers met koelopleggers. De Edition 1 van Philippe doet daar dienst als joker. Omdat trekkers met koelopleggers maar 44 ton wegen, heeft hij tijdens een rit met een koeloplegger natuurlijk geen drie assen nodig. Daarom dient de voorloopas als gestuurde liftas. Slim!
Foto’s: Hans Müller
Commentaar
Log in om een commentaar toe te voegen.
10 comments