4-Xtremes – 56ο Μέρος: Έτοιμοι για το νησί – και την κυκλοφορία στο αριστερό ρεύμα

Από τους περιορισμούς λόγω πανδημίας μέχρι την άρνηση χορήγησης βίζας, είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήδη πολλές χιλιοειπωμένα εμπόδια κατά τη διάρκεια των περιοδειών μας. Πριν από το επόμενο ταξίδι μας από την Ανδόρα των Πυρηναίων προς τη Γαλλία, μας καθυστερεί ένα κίτρινο αυτοκόλλητο. Από το 2021, το αυτοκόλλητο αυτό πρέπει να τοποθετείται σε όλα τα οχήματα άνω των 3,5 τόνων στη Γαλλία. Αυτό είναι καλό, διότι υποτίθεται ότι θα ευαισθητοποιήσει τους συμμετέχοντες στην κυκλοφορία σχετικά με τους κινδύνους της νεκρής γωνίας.

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: Δεν μπορούμε να βρούμε κανέναν να μας πουλήσει το αυτοκόλλητο. Ούτε στην Ανδόρα, όπου χτενίζουμε ουσιαστικά τα πρατήρια καυσίμων, ούτε στο πέρασμα των συνόρων, ούτε και στη Γαλλία. Καθόλου περίεργο, είναι Κυριακή και πολλά καταστήματα είναι κλειστά. Διασχίζουμε το ένα χωριό μετά το άλλο, μέχρι να βρούμε ένα κατάστημα για να προμηθευτούμε το αυτοκόλλητο.

Διασχίζουμε τη Γαλλία σε χρόνο εξπρές – αλλά μια στάση στο Λε Μαν επιβάλλεται!

Η Γαλλία έχει πολλά να προσφέρει. Ωστόσο, αυτή τη φορά θέλουμε να περάσουμε μόνο λίγες ημέρες στην «Γκραν Νασιόν» και να φύγουμε κατευθείαν προς τα βόρεια. Ολοκληρώνουμε φιλόδοξες καθημερινές διαδρομές σε παράπλευρους δρόμους και το βράδυ κατευθυνόμαστε πάντα σε ένα Aire Camping Car, έναν χώρο στάθμευσης για αυτοκινούμενα τροχόσπιτα.

Κάθε τόσο κάνουμε μια βόλτα με τα ποδήλατά μας για να πιάσουμε έστω και λίγη από την ατμόσφαιρα των γαλλικών χωριών. Κάνουμε όμως μια ακόμη στάση: στο Λε Μαν. Με το Axor δεν μπορούμε να κάνουμε γύρο στην ιστορική πίστα αγώνων. Αλλά και πάλι η επίσκεψη αξίζει – το χαμόγελο στο πρόσωπο του Mike τα λέει όλα.

Welcome to Great Britain!

Περίπου 270 χιλιόμετρα βορειότερα – μόλις τέσσερις ημέρες αφότου βάλαμε το κίτρινο αυτοκόλλητο – επιβιβαζόμαστε στο φέρι μποτ στο Dieppe. Μετά από τέσσερις ώρες στη Μάγχη, έρχεται η ώρα για το: Welcome to Great Britain! Οι τελωνειακοί υπάλληλοι ρίχνουν μια γρήγορη ματιά στον χώρο διαμονής μας και βρισκόμαστε ήδη στο πρώτο σταυροδρόμι της μικρής πόλης Newhaven. Φυσικά, στην αριστερή πλευρά του δρόμου.

Τώρα πρέπει να οδηγούμε προσεκτικά, να περνάμε τους κυκλικούς κόμβους δεξιόστροφα και να αλλάζουμε λωρίδες προσεκτικά όταν στρίβουμε. Ως συνοδηγός εγώ, η Andrea, πρέπει επίσης να παρακολουθώ ενεργά την κυκλοφορία. Για παράδειγμα, σε διασταυρώσεις με κακή ορατότητα για τον Mike προς τα δεξιά ή στις προσπεράσεις. Αλλά σε τελική ανάλυση, όλα αυτά είναι πάνω απ' όλα: θέμα συνήθειας.

Μέσα από τους αιώνες στο Avebury Manor.

Μένουμε σε επαρχιακούς δρόμους – και επισκεπτόμαστε πρώτα το Avebury στη νότια Αγγλία. Ο κύκλος των μεγαλιθικών λίθων εκεί δεν είναι τόσο γνωστός όσο το Stonehenge, αλλά είναι εξίσου εντυπωσιακός. Αρχικά υπήρχαν πάνω από 150 λίθοι εδώ, ενώ σήμερα υπάρχουν 36. Οι μικρότεροι έχουν ύψος δύο μέτρα, ο μεγαλύτερος είναι περίπου 5,5 μέτρα και ο βαρύτερος ζυγίζει περίπου 40 τόνους. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς οι άνθρωποι στην προϊστορική εποχή μπορούσαν να μετακινήσουν αυτά τα τέρατα.

Στο Avebury υπάρχει επίσης ένα αρχοντικό – στα Αγγλικά: manor – του 16ου αιώνα. Το 2011, το BBC χρησιμοποίησε το αρχοντικό ως τόπο γυρισμάτων για μια τηλεοπτική σειρά και το ανακατασκεύασε και το διακόσμησε στο στυλ διαφόρων εποχών. Περπατώντας από δωμάτιο σε δωμάτιο, περνάει κανείς από τον 16ο στον 20ό αιώνα. Επιπλέον, μπορείτε να αγγίξετε τα πάντα και να δοκιμάσετε ακόμη και ρούχα.

Συγκινητική βόλτα στη Θάλασσα της Ιρλανδίας.

Στο Fairbourne στη Θάλασσα της Ιρλανδίας θαυμάζουμε έναν ατμοκίνητο σιδηρόδρομο. Αφήνουμε τους εαυτούς μας να παρασυρθούν και επισκεπτόμαστε και άλλα παραθαλάσσια χωριά. Στη βόλτα μας στην παραλία με αντιανεμικό και κεφαλόδεσμο, μας πιάνουν τα γέλια όταν συναντάμε ανθρώπους με μαγιό που τολμούν να μπουν στη θάλασσα. Το κατακαλόκαιρο εδώ προφανώς αρχίζει με πολύ χαμηλότερες θερμοκρασίες από ό,τι στην Κεντρική Ευρώπη.

Και μετά, μας κόβεται το γέλιο μαχαίρι: η σκυλίτσα μας η Aimée είναι πολύ χαρούμενη στη δροσερή ακτή και στα πράσινα λιβάδια που κρύβονται πίσω της και θέλει να πηγαίνει βόλτα πολλές φορές την ημέρα. Λίγες μέρες αργότερα, όμως, όλα αλλάζουν και πρέπει να την αποχαιρετήσουμε για πάντα. Περάσαμε πάνω από 14 χρόνια μαζί της και ζήσαμε αμέτρητες περιπέτειες παρέα. Θα την έχουμε στις καρδιές μας σε όλες τις μελλοντικές μας περιπέτειες. Εντελώς συγκλονισμένοι, πηγαίνουμε στο επόμενο καλύτερο κάμπινγκ, όπου θα κάνουμε ένα διάλειμμα για λίγες μέρες για να μπορέσουμε να αναπροσαρμοστούμε.

Φωτογραφίες: 4-Xtremes