Σκληρή δουλειά στο ορεινό βοσκοτόπι: μια μέρα με τον συλλέκτη γάλακτος Bernhard Niedermair

Η διαδρομή είναι αναγκαστικά αργή. Η ανηφόρα είναι μεγάλη, τα χαλίκια κροταλίζουν κάτω από τα ελαστικά. Ο Bernhard Niedermair στρίβει το τιμόνι και το Actros παίρνει τη στροφή πραγματικά με μία κίνηση. Κλαδιά σαρώνουν την καμπίνα οδηγού. Ο Bernhard φτάνει επιτέλους στον προορισμό του: ένα ξύλινο τελάρο στην άκρη του δρόμου και μέσα σε αυτό τέσσερα δοχεία γεμάτα φρέσκο γάλα. Σχεδόν κάθετα στον δρόμο, ένα συρματόσχοινο σέρνεται πάνω στην πλαγιά. Εάν κανείς γείρει πίσω το κεφάλι του, βλέπει στην κορυφή μια αγροικία. Από εκεί κατέβηκε με το σχοινί, σαν μια μικρή γόνδολα, το τελάρο με τα δοχεία.

«Στο παρελθόν, όλοι οι αγρότες εδώ χρησιμοποιούσαν τέτοιες εγκαταστάσεις με συρματόσχοινα, για να μεταφέρουν το γάλα τους από τις απομακρυσμένες αγροικίες», λέει ο Bernhard, αφού αναρροφήσει το περιεχόμενο των δοχείων με έναν εύκαμπτο σωλήνα στην υπερκατασκευή βυτίου του Actros 2544. «Εδώ» είναι το Seiser Alm στο Νότιο Τιρόλο: ένα οροπέδιο που φτάνει στα 2.300 και πλέον μέτρα και θεωρείται ο μεγαλύτερος ορεινός βοσκότοπος της Ευρώπης. Το καλοκαίρι, πολλοί αγρότες από αγροκτήματα σε χαμηλότερο υψόμετρο αφήνουν εκεί τις αγελάδες τους να βόσκουν στα τεράστια λιβάδια, προφυλαγμένες από τους βράχους του Schlern και του ορεινού όγκου Langkofel. Εάν οι αγελάδες μπορούν να νιώσουν ευτυχισμένες, τότε σίγουρα το κάνουν στο Seiser Alm.

Φρέσκο γάλα 365 ημέρες τον χρόνο.

Ο Bernhard κάνει δρομολόγια για τη Γαλακτοπαραγωγική Φάρμα του Μπρίξεν, εν συντομία Brimi. Η επιχείρηση από την κοιλάδα του Ιζάρκο παρασκευάζει φρέσκο γάλα, φρέσκια κρέμα γάλακτος, ρικότα και, κυρίως, μοτσαρέλα. Την «πρώτη ύλη» την προμηθεύεται από τις αγελάδες 1.100 Νοτιοτιρολέζων αγροτών, που συμμετέχουν στον συνεταιρισμό παραγωγών. Ο Bernhard και οι συνάδερφοί του έχουν αναλάβει την αδιάκοπη τροφοδοσία. Με έναν στόλο δώδεκα φορτηγών – ανάμεσα στα οποία και δύο Actros – πηγαίνουν στα αγροκτήματα και τις αγροικίες και μεταφέρουν το γάλα, σύμφωνα με τους κανόνες της υγιεινής, στη μονάδα παραγωγής. «Είμαστε στον δρόμο 365 ημέρες τον χρόνο», λέει ο 37χρονος. «Μέσα στο κατακαλόκαιρο, στην καρδιά του χειμώνα, ακόμη και το Πάσχα και τα Χριστούγεννα.»

Η «επικράτειά» τους μπορεί να μην είναι μεγάλη, όμως, εκείνη την ημέρα στον βοσκότοπο, γίνεται ξεκάθαρο πόσο υψηλές είναι οι απαιτήσεις από τους συλλέκτες γάλακτος και τα φορτηγά τους. Για παράδειγμα, κατά την προσέγγιση του ψηλότερου σημείου συλλογής, στα 2.050 μέτρα. Ενώ ο ήλιος και η συννεφιά εναλλάσσονται διαρκώς, ο Bernhard ανεβαίνει με το Actros του το ανώμαλο έδαφος. «Χρειάζεσαι ένα απόλυτα αξιόπιστο φορτηγό με αρκετή ισχύ. Και ένα καλό Retarder για την επιστροφή», λέει ο Νοτιοτιρολέζος, που, όπως οι περισσότεροι εδώ, έχει ως μητρική γλώσσα τα Γερμανικά, αλλά μιλάει άπταιστα και τα Ιταλικά. Τουλάχιστον, η ταλαιπωρία αξίζει: τα δύο βυτία στο προαύλιο της αγροικίας περιέχουν συνολικά περίπου 1.500 λίτρα γάλακτος.

Όταν ο οδηγός γίνεται ο άνθρωπος για κουβέντα.

Μετά από μια σύντομη κουβέντα με τους δύο αγρότες – ένας μετέφερε το βυτίο γάλακτος από μια γειτονική αγροικία στο σημείο συλλογής με το αυτοκίνητο – η διαδρομή με τις αναταράξεις συνεχίζεται. «Για κάποιους εδώ πάνω, είμαι ο μοναδικός άνθρωπος μέσα σε μια κανονική ημέρα με τον οποίο λένε μια κουβέντα», λέει ο Bernhard. Εργάζεται για τη Brimi εδώ και πέντε χρόνια. Δεν ανεβαίνει όλο το καλοκαίρι στο Seiser Alm, αλλά αναλαμβάνει διάφορα δρομολόγια με διαφορετικά φορτηγά. «Είμαι αναπληρωτής συντονιστής του στόλου οχημάτων συλλογής γάλακτος και πρέπει να γνωρίζω όλα τα δρομολόγια και όλα τα φορτηγά μας.» Οι άνθρωποι της Brimi κάνουν δρομολόγια σε όλες τις καιρικές συνθήκες. Παρόλ' αυτά, τον χειμώνα δεν ανεβαίνουν πάνω από τα 1.400 μέτρα. Όμως, ακόμη και αυτό δεν είναι εύκολο. «Ακόμη και μερικά εκατοστά χιονιού μπορεί να σε εξουθενώσουν.» 

Αυτό που ο Bernhard εκτιμά ιδιαίτερα στο Actros 2544 είναι το MirrorCam, το οποίο του προσφέρει βελτιωμένη περιμετρική ορατότητα. «Το πρωί, νιώθω την παρόρμηση να κοιτάξω μέσα από τους κλασικούς εξωτερικούς καθρέφτες, που ακόμη έχουν τα άλλα φορτηγά μας. Όμως, μου περνάει πολύ γρήγορα», λέει γελώντας. Βρίσκει επίσης χρήσιμο το σύστημα υποβοήθησης αλλαγής κατεύθυνσης, που μπορεί να τον προειδοποιεί για πεζούς ή ποδηλάτες. Ειδικά στο Seiser Alm, όπου εκείνη την ημέρα συρρέουν πεζοπόροι και οδηγοί ηλεκτρικών ποδηλάτων, εάν και το καλοκαίρι κοντεύει να τελειώσει.

Μερικά λεπτά αργότερα, ακούγονται γέλια στη θέα μίας ένδειξης: εκείνη την ημέρα, ο Bernhard παρέδωσε ακριβώς 11.000 λίτρα. «Ακόμη και αν ήθελα να φτάσω έναν τέτοιο στρογγυλό αριθμό, δεν θα τα κατάφερνα», λέει – και αποχαιρετάει, για να απολαύσει τον ελεύθερο χρόνο που αξίζει.

Φωτογραφίες και βίντεο: Alexander Tempel