Ο Friedhelm Schäfer φέρνει με το Arocs του 3263 8x4 ξυλεία από φινλανδικά δάση

Γλιστράει; Το χιόνι στον δρόμο δεν γλιστράει. Ο δρόμος γλιστράει όταν λιώνουν τα χιόνια, όταν το νερό παραμένει στον παγωμένο δρόμο. Σήμερα όμως ο δρόμος είναι καθαρός, μπορείς να κινηθείς με 80. Κανονικά, ο δρόμος είναι χιονισμένος πέντε μήνες τον χρόνο. Καλώς ορίσατε στον φινλανδικό χειμώνα.

Υψηλή σεζόν στο δάσος – μόνο όταν παγώσει το έδαφος, μπορούν να μπουν στο δάσος τα μηχανήματα συγκομιδής ξυλείας και τα φορτηγά, χωρίς να βουλιάξουν μέχρι τους άξονες στο ελώδες, μαύρο έδαφος.

Ο Friedhelm Schäfer, ο Veikko σύμφωνα με τους φίλους του, ξεκινάει από το Λάχτι – γύρω στη μία ώρα βόρεια από το Ελσίνκι. Εθνική, καλά εκχιονισμένος μικρότερος δρόμος, στενός παράδρομος, που δεν έχει εκχιονιστεί – όλα τα είδη δρόμων είναι η καθημερινότητα για τον ίδιο και το Arocs 3263 8x4. Αρχίζει να φαίνεται ο δασικός δρόμος. «Οδηγούμε ελάχιστα με αντιολισθητικές αλυσίδες, αλλά εδώ πρέπει να τις βάλουμε. Χωρίς αλυσίδες δεν γίνεται να διασχίσεις αυτόν τον δρόμο», λέει ο 50χρονος και σταματάει.

Ο Veikko ξεκινάει.

Αυτό συνεχίζεται για δύο χιλιόμετρα, μετά εμφανίζεται μια στοίβα ξυλείας. Αναστροφή και ελιγμοί σε ελάχιστο χώρο, μετά το φορτηγό βρίσκεται παράλληλα με τα εκατοντάδες τρέχοντα κυβικά μέτρα από λεπτή ξυλεία ελάτης, τα οποία μετατρέπονται σε σανίδες στο πριονιστήρι.

Ο Veikko σκαρφαλώνει στον γερανό και ξεκινάει. Μέχρι και έξι κορμούς πιάνει η υδραυλική αρπάγη. Τα μεμονωμένα ξύλα μήκους 5,20 μέτρων τα σπρώχνει σε ένα κενό – όλοι οι κορμοί πρέπει άλλωστε να εδράζουν καλά κατά τη διαδρομή.

Τα κυβικά μέτρα φορτώνονται γρήγορα στον Veikko και στον συνάδελφο Pete, ο οποίος μπήκε ταυτόχρονα στο δάσος με το Arocs του. «Εδώ έξω βασίζεσαι πολύ στον εαυτό σου. Εάν είναι δύο, μπορεί να υποστηρίζει ο ένας τον άλλον», λέει ο Veikko.

– Friedhelm Schäfer (Veikko)

Βγαίνοντας με 76 τόνους από το δάσος.

Φύγαμε – τώρα με 51 τόνους ξύλα και 76 τόνους συνολικό βάρος. Χειροκίνητο ανέβασμα, όμως μόνο μέχρι την 5η σχέση. Όλα όμορφα αργά σε αυτό το κομμάτι, γιατί εκεί μπροστά έρχεται μια δυσάρεστη κατηφόρα και αμέσως μετά μια στροφή. Πολύ μαλακά στο φρένο – το φορτηγό και το τρέιλερ παραμένουν υπάκουα στην πορεία.

Στο τέλος του δασικού δρόμου ξανά μια σύντομη στάση. Εδώ μόλις ο Veikko ασφαλίζει τους κορμούς. «Έτσι κάθεται καλύτερα το φορτίο. Εκτός αυτού – εάν το τρέιλερ γλιστρήσει στο χαντάκι στο δάσος, τα ξύλα απλώς θα πέσουν. Τότε μπορείς να το σηκώσεις με τον δικό σου γερανό και με λίγη τύχη», λέει.

Πάμε για το πριονιστήρι. Η διαδρομή είναι σχεδόν δύο ώρες και υπάρχει χρόνος για σκέψεις. Τι χρειάζεται για να τα καταφέρεις εδώ; Καλά χειμερινά ελαστικά, αντιολισθητικές αλυσίδες, έναν ανυψούμενο πίσω άξονα, για να έχεις στον άξονα με τις αλυσίδες αρκετό βάρος για εκκίνηση. Αλλά το ίδιο σημαντικός είναι και ο ίδιος ο οδηγός. «Δεν πρέπει να φοβάσαι, πρέπει να αφήνεις έγκαιρα το γκάζι, δεν επιτρέπεται να φρενάρεις απότομα. Αλλά το σημαντικότερο είναι να μπορείς να διαβάζεις τον δρόμο. Στο Iserlohn ήμουν ένας καλός οδηγός – όμως εδώ άρχισα ως αρχάριος», λέει ο Veikko.

Φωτογραφίες: Christoph Börries
Βίντεο: Martin Schneider-Lau