4-Xtremes – część 5: Ciekawostki na zachodnim wybrzeżu Finlandii

Hailuoto to wyspa u zachodniego wybrzeża Finlandii, dość daleko na północy kraju. Jest tutaj małe lotnisko, browar i bardzo smaczna „fińska zupa letnia“ z warzywami i łososiem. Nie można zapomnieć też o śladach łosi, które wypatrzyliśmy na piaszczystym podłożu. Więcej na ten temat za chwilę. Najpierw pojedźcie z nami jeszcze raz około 750 kilometrów z powrotem do położonego na południowym zachodzie małego portu Ekenäs. Tu zaczął się ten etap naszej podróży World Tour. Tutaj też czekały na nas pierwsze z licznych niespodzianek.

Ze szkoły wiemy, że język fiński jest bardzo trudny i praktycznie nie można niemal żadnego słowa skojarzyć z innym językiem. Dlatego tym bardziej byliśmy zdumieni, że w Ekenäs mogliśmy odszyfrować wiele tabliczek. Dopiero na miejscu dowiedzieliśmy się, że przede wszystkim tutaj na południowym zachodzie wielu ludzi posługuje się o wiele bardziej zrozumiałym dla cudzoziemców szwedzkim. W tym języku są też umieszczane tabliczki. Od tego czasu naczytaliśmy i nasłuchaliśmy się wiele po fińsku – i definitywnie nie zrozumieliśmy ani słowa. Ekenäs ze swoimi starymi, kolorowymi drewnianymi domami i małym rynkiem w centrum z całą pewnością warte jest zobaczenia.

Komary? Nic z tych rzeczy!

Stąd pojechaliśmy na północ, chcieliśmy przecież dotrzeć do Przylądka Północnego przed pierwszym śniegiem. Parliśmy do przodu, mijając wioski rybackie i malowniczo położone kempingi. Im dalej posuwaliśmy się na północ, tym mniej skaliste było wybrzeże i częściej widzieliśmy płaskie piaszczyste plaże. Drzewa nie były już tak wysokie jak na południu, znacznie więcej było też torfowisk. Na szczęście wszędzie tam, gdzie dotychczas trafiliśmy, jedna rzecz się nie zmieniała: praktycznie nie było komarów.

Pewnego dnia na plaży, gdzie nocowaliśmy, Mike chciał sprawdzić okładziny hamulcowe w naszym Axorze. Ostatni raz robił to w marcu 2019 roku – w Rosji, podczas zmiany opony na naszej pierwszej wyprawie „4-Xtremes“. Niestety śruby były tak mocno dokręcone, że przy odkręcaniu czwartej z pomocą przedłużki grzechotka rozpadła się na dwie części, chociaż była z hartowanej stali. Mocno improwizując Mike dokręcił odkręcone już pozostałe śruby z powrotem – i musiał chwilowo zrezygnować z kontroli okładzin.

Po kolana w bagnie.

Kilka dni później odwiedziliśmy park narodowy w głębi kraju i przemierzyliśmy duży obszar torfowisk. Nasza suczka malinois Aimée pobiegła prosto w bagno – i natychmiast zaczęła się zapadać. Na szczęście zdołaliśmy ją wyciągnąć za obrożę. Jak wielkie i imponujące są torfowiska, przekonaliśmy się jednak dopiero wtedy, gdy wypuściliśmy nasze drony.

Kilka dni później, po spacerze na plaży powitał nas na naszym kempingu tubylec, którego w żadnym razie byśmy się nie spodziewali: żołnierz. Zwrócił nam uwagę, że znajdujemy się na obszarze wojskowym, na którym właśnie odbywają się ćwiczenia. Najbardziej zaskoczyło nas jednak to, że żołnierz powiedział nam to bardzo przyjaźnie i przeprosił nas, że teren nie został oznakowany ani odgrodzony. Nawet polecił nam inną plażę. Jesteśmy przekonani, że w wielu krajach taka przygoda wyglądałaby całkiem inaczej.

Dotąd odkrywaliśmy wyspę, poruszając się po wąskich, wykorzystywanych wcześniej przez drwali drogach, rozkoszowaliśmy się w porcie wspomnianą zupą letnią – a podczas wieczornych spacerów zawsze, jak tylko trafiliśmy na jakąś dziką ścieżkę, montowaliśmy na drzewach naszą fotopułapkę do podglądania dzikich zwierząt. Bo do tej pory nie spotkaliśmy jeszcze żadnego łosia. Ale nie tracimy nadziei.

Zdjęcia: 4-Xtremes