4-Xtremes – 71. Bölüm: "Dünyanın sonundaki" loca

Ushuaia, Ateş Topraklarının büyük adası olan Isla Grande de Tierra del Fuego'nun güneyinde yer alıyor. Şehir, gezginler için bir nevi hac yeri. "Dünyanın sonu" olarak görüldüğünden buna şaşmamak gerek. Bir şekilde fırsatı olan herkes bir kez olsun orada bulunmak ister. Bugün açıklayabiliriz: Axor ile beraber "4-Xtremes - The World Tour"un bu önemli aşamasına ulaştık.

Buraya gelen yol, "dünyanın sonu" olmasının doğası gereği çok uzundu. Bugün gideceğimiz son bölüm bile yaklaşık 1.000 kilometre uzunluğunda. Son etap Arjantin'in Santa Cruz eyaletindeki Puerto San Julian sahil kasabasında başlıyor. "Victoria"nın bire bir kopyası. Ve dünyayı ilk kez dolaşan geminin ne kadar küçük olduğunu hayretle gördük. Hepsi 20 ila 30 metre uzunluğunda ve 6 ila 10 metre genişliğinde olan beş gemi, 1519 yılında Portekizli denizci Fernão de Magalhães - Ferdinand Magellan komutasında yelken açmış. Gemilerde toplam 237 adam varmış. Üç yıldan kısa bir süre sonra, sadece "Victoria" 18 kişilik mürettebatıyla ana limana ulaşmış.

Arjantin'den Şili'ye ve tekrar geriye.

Bir sonraki varış noktası, yine Santa Cruz eyaletinde bulunan ve yine kıyıda yer alan Monte León Ulusal Parkı. Kuzeyde olduğu gibi burada da çok sayıda Macellan pengueni ve deniz aslanı yaşıyor. Ancak yüksek ve alçak gelgit arasındaki muazzam fark bizi daha da büyülüyor: Dokuz metre! Gelgit sırasında sahilden fotoğraf çekiyoruz. 

Yaklaşık 420 kilometre sonra Ruta 3, Ruta 255'e dönüşüyor. Çünkü Şili sınırını geçiyoruz. Geçiş kolay oluyor. Ancak önceki günlerde yiyecek stoklarımızı epeyce ayarlamak zorunda kaldık. Şili'ye meyve, sebze, et ve süt ürünleri gibi taze gıdaların ithalatı yasak. Sınırı geçerken yanımızda sadece pirinç, makarna ve konserve sebzeler var.

Macellan Boğazı'ndan feribotla geçiş.

Bir saat sonra. Bizi Macellan Boğazı'na götürecek feribotu bekliyoruz; efsanevi denizci bu boğazın kaşifi olarak kabul ediliyor. Gemiye bindikten sonra hızla ilerliyoruz. Sadece 30 dakika sonra Ateş Topraklarına varıyoruz. Güney Amerika'nın güney ucuna bu adın verilmesinin nedeni Macellan'ın burada yerli halka ait sayısız ateş gördüğünü iddia etmesidir.

Isla Grande de Tierra del Fuego'ya vardığımızda, doğrudan güneye gitmek yerine Macellan Boğazı boyunca uzanan daha küçük bir yola sapıyoruz. Ya da daha iyisi: Yenilenmekte olan yolun yanındaki çakıllı yolda ilerliyoruz. Bu yüzden lastiklerdeki hava basıncını tekrar düşürüyoruz, bu da sürüşü çok daha konforlu hale getiriyor. Bir süre sonra damperli gövdesiyle parlak turuncu bir Arocs bize doğru geliyor.

Kunduz istilası ve nakit para.

Karanlıkta araç sürmeyi sevmediğimiz için geceyi yolun kenarında geçiriyoruz. Akşam şantiye taşımacılığı durur durmaz bir kunduz ailesi görüyoruz. Bu küçükler ne kadar sevimli olsalar da, Ateş Topraklarında tam baş belasıdırlar. Kunduzlar 1940'larda kürk tüccarları tarafından Kuzey Amerika'dan getirilmiş. Güney Amerika'da doğal bir düşmanı olmadığı için kontrolsüzce yayılmışlar ve ağaçları kemiriyorlar. Tüm ekosistem için vahim sonuçları oluyor.

Ertesi gün Porvenir'e varıyoruz. Bu 7.000 nüfuslu şirin kasabada Şili parası çekip küçük dükkânlardan SIM kart ve biraz taze yiyecek alıyoruz. İnsanlar çok nazik ve gezginlerle iletişim kurmaktan keyif alıyorlar. Biraz daha ilerlediğimizde Antarktika altı adalar dışındaki tek kral penguen kolonisini görüyoruz.

Son, son değil.

Buradaki hava son derece değişken. Güneşli bir havada Ushuaia'nın "şehir kapısından" geçiyoruz, güzel havada kıyı boyunca geziyoruz. Ertesi sabah lapa lapa kar yağıyor. Zemin kar tutmak için yeterince soğuk değil ama kar yine de güzel. Rahat bir "kış günü" geçiriyor ve ertesi sabah muhteşem bir gün doğumu yaşıyoruz.

Ushuaia dünyanın sonu olabilir ama yolculuğumuzun sonu değil. Şu andan itibaren bizim için artık tek bir yön var: Kuzey.

Resimler: 4-Xtremes