4-Xtremes, 34. Bölüm: Bir rota değişikliği ve Aimée ile ilgili endişe

Ukrayna için tam 30 günümüz vardı; sayısız görülecek yeri olan bu kadar büyük bir ülke için çok kısa bir süre. Üstelik bu sürenin sonunda yine bir sürprizle karşılaştık ve şu anda planladığımız gibi Rusya'da değiliz; Macaristan'a geri döndük.

Yine de Ukrayna'nın bize kazandırdığı heyecan verici izlenimler bizi mutlu ediyor. Tıpkı bir atom bombası roket üssündeki ziyaret gibi; dünya çapında eşsiz bir fırsat! Sovyetler Birliğinin dağılmasından sonra Ukrayna 1994 yılında Nükleer Silahsızlanma Anlaşmasına katıldı ve o andan itibaren nükleer silah kullanmayacağını ilan etti. Bunun sonucunda 40 üssün 30'u kontrollü bir şekilde imha edildi. Hala mevcut olanlardan bir tanesi, yani Perwomaisk'in kuzeyinde bulunan bizim ziyaret ettiğimiz üs artık müze olarak halka açılmış durumda.

Felaketten sadece bir tuş uzakta.

Kumanda merkezi yerin 30 metre altında bir siloda bulunuyor; her şeyi belirleyen kırmızı düğmeyle birlikte. Bu düğmeye basanlar, dünyanın neresinin parçalanacağını bilemezdi çünkü bombanın hedefi başka bir yer tarafından programlanıyordu. Ayrıca her atom bombası roket sisteminin yanında, bir saldırı durumunda art arda atom bombası roketlerini tetikleyen bir tür sensör olduğunu öğrendik; bunun sonuçlarını gerçekten düşünmek istemiyoruz.

Roketin adı da manidar: SS-18 Satan. On adet atom bombası patlatma düğmesi ile 10.000 kilometrelik bir menzili vardı ve Soğuk Savaş sırasında üretilen ve hizmete sunulan en büyük kıtalar arası güdümlü füzeydi. Tüm bunları, rehber olarak bizi tesiste gezdiren ve mükemmel derecede İngilizce konuşan emekli bir askerden öğreniyoruz. Müze önünde bir gece konakladıktan sonra çok uzakta olmayan Kiev'e doğru gidiyoruz.

Oraya doğru giderken şimdiye kadar ziyaret ettiğimiz muhtemelen en güzel terk edilmiş yerlerden biri bulunuyor: Tarakaniv Kalesi. Gerçekte apartmanlar ve depolar, küçük bir kilise, bir hastane ve bir morg içeren Birinci Dünya Savaşına ait bir ordu şehri. Hisar, hem ordu için hem de yaşamsal olarak kullanılan toplamda 105 sipere sahipti. 1960'lı yıllarda tesis, Sovyetler Birliği tarafından konservelerin depolanması için kullanılıyordu ancak yüksek nem oranı nedeniyle kullanışsız olduğu görüldü. Zaman içerisinde doğa terk edilen tesisi geri almış ve harabelere özel ve gizemli bir atmosfer katmış. Bir el feneri ile yeraltı geçitleri olan labirenti ve bir toprak duvarının ortasında bulunan ana binayı keşfediyoruz.

Aimée ile ilgili büyük endişe.

Macaristan'a doğru giderken 15. yüzyılda tamamen ahşaptan inşa edilen St. Georg kilisesinde son bir mola veriyoruz. 30 gün sona ermeden hemen önce Macaristan sınırına yaklaşık 30 kilometre olan kapalı bir dinlenme tesisinde konaklıyoruz. Sabah uyandığımızda Aimée ile ilgili bir sorun olduğunu fark ediyoruz. Neredeyse hiç hareket etmiyor ve sadece gözlerini oynatıyor. Gece ağır bir epilepsi nöbeti geçirmiş olduğunu hemen anlıyoruz. Bu hastalığını iki yıldır biliyoruz ancak Aimée'nin uzun bir süre boyunca herhangi bir şikayeti olmadı. Çok sarsılıyoruz! Neyse ki ilaçları yanımızdaydı ve onu bir süre daha gözetliyoruz. Durumu stabil hale geldiği için sınırdan geçmeye karar veriyoruz.

Resimler: 4-Xtremes