Speciale opbouwconstructies: Reinhard Windbichler en zijn Arocs 3363

De hakselmachine van Mus-Max – met een invoerbreedte van 114 cm en een invoerhoogte van 75 cm - wordt direct door de aftakas van de truckmotor aangedreven, via een gekoeld tandwielmechanisme met één overbrengingsverhouding. De concurrentie werkt gewoonlijk met drie versnellingen. Maar dat leidt altijd weer tot problemen met de koeling terwijl ook het rendement lager ligt - en daar heeft Reinhard Windbichler helemaal geen boodschap aan.

Als een jachtpiloot zit de Tiroler in de naar achteren gedraaide passagierszetel in zijn cabine. Met korte, vloeiende bewegingen stuurt hij met twee joysticks de kraan en de grijparm, en met een pedaal de invoer. Links in zijn gezichtsveld staat een display met daarop informatie over het toerental, de invoersnelheid en de arbeidstijd. De hakselaar die de truck telkens weer krachtig aan het schudden brengt, laat zich door niets tegenhouden - zelfs niet door dikke stammen.

Dat heeft de machine met Adam Aigner gemeen. Hoe groter de uitdaging, hoe groter de dadendrang. Halverwege de jaren 2000 stond de man uit Kossen voor de keuze om zijn loopbaan als landbouwer stop te zetten of om, wegens de almaar dalende melkprijs, in de toekomst zelf gras te eten. In de lente van 2007 zette de landbouwer het voorvoegsel ‘ex-’ voor zijn beroepsomschrijving, combineerde hij zijn Fendt 930 Vario met een hakselaar en begon hij hakselgoed te produceren.

Twee jaar later kocht Aigner zijn eerste truck, een tweedehands Actros. Vandaag telt zijn wagenpark zeven voertuigen. De Tiroler is praktisch aangelegd en steekt in zijn bedrijf nog altijd zelf de handen uit de mouwen - zowel bij de dagelijkse opdrachten als bij de ombouw van de voertuigen die in het bedrijf zelf uitgevoerd wordt.

Hebt u de nieuwe Arocs ook zelf omgebouwd? “Natuurlijk,” zegt Adam Aigner al grijnzend. “Niemand weet uiteindelijk beter dan ik hoe ik mijn werkmateriaal zie. En waarom zou ik voor de op- en ombouw veel geld uitgeven als we dat ook zelf binnen het bedrijf kunnen oplossen en we ondertussen ervaring opgedaan hebben met drie zulke ombouwklussen?” Klinkt logisch.

Maar toch: het is niet iedereen gegeven om zomaar een vierde van de cabine van een nagelnieuwe Arocs weg te nemen. Adam Aigner lacht nu even niet. Toch straalt zijn hele gezicht: “Natuurlijk moet je wel even slikken, want zo’n voertuig kost ten slotte veel geld.” Een groot deel van de achterwand, het bed en de rechterflank moest weg. In de plaats daarvan kwamen een platform, elektronische onderdelen en een camera. De passagierszetel werd omgekeerd gemonteerd. Achter de cabine kwam een kraan en direct daarachter de hakselmachine. Dat nam zes weken in beslag. 12 mm dik vliegtuigglas biedt nu niet alleen een ongehinderd zicht rondom, maar maakt het ook mogelijk om beschermd tegen stof en geluid te werken. “En dat in alle weersomstandigheden,” onderstreept Reinhard Windbichler.

Hoewel de machine volgens het display nog maar 26 minuten aan het werk is, zijn de houtstapels naast de bosweg haast volledig weggewerkt. De bestuurder bestuurt de joysticks heel precies met zijn vingertoppen om ook de laatste houtresten met de kraan en de grijptangen weg te werken. Ginds liggen nog enkele takken en stammen. Een collega helpt Reinhard en werpt houtresten uit de omgeving op een hoop zodat werkelijk al het hout zijn weg naar de hakselaar vindt.

Uiteindelijk heeft Reinhard Windbichler twee containers met hakselgoed gevuld. Terwijl zijn collega het invoerplatform en de invoerrollen van de hakselaar schoonmaakt, neemt Reinhard zijn tablet van op het werkvlak in de truck. “Daarin heb ik alle opdrachten opgeslagen, met inbegrip van de toegangswegen, wat hier in de bergen veel tijd bespaart,” vertelt hij. En tijd is geld – ook in de hakselbusiness. En zeker sinds zware stormschade in Beieren de prijzen onder druk gezet heeft. Op naar de volgende bouwplaats: Hasta la vista, baby!

Foto's: Bubu Dujmic