4-Xtremes – Deel 24: Blinde passagiers en gelukkige oversteek

De afgelopen weken hebben we zoveel meegemaakt dat we foto’s en aanduidingen op kaarten nodig hebben om ons alles te kunnen herinneren. De belangrijkste gebeurtenis onthouden we ook zonder geheugensteuntje: We zijn weer in Europa, op Sicilië.

Dit wisten we wel: Het is moeilijk om vanuit Tunesië verder te reizen. De grenzen van het westelijke buurland Algerije waren tot onlangs gesloten wegens corona. En ook al was het hachelijk om verder oostwaarts te trekken, door een land in crisis zoals Libië, we wilden het toch proberen. Bij tal van posten probeerden we een transitvisum te verkrijgen – zonder ook maar één antwoord te krijgen.

Uitnodiging voor de iftar.

Zo bleef alleen de “terugtocht” naar Italië over. De terugkeer van Djerba naar Tunis leverde nog een paar geweldige indrukken op. Bijvoorbeeld in Matmata. Het berberdorp bevat eeuwenoude holwoningen, waarvan er een als Star Wars-filmlocatie diende – jullie herinneren zich misschien dat we er daarvan al meerdere hebben bezocht.

We kampeerden vlak naast de moskee. Toen we bij zonsondergang langs de holwoningen liepen en het avondgebed van de imam weerklonk, was dat een magisch moment. Meer nog: De eigenaar van de kleine camping nodigde ons uit voor de iftar – de maaltijd die moslims tijdens de ramadan na zonsondergang nemen. Gelukkig en met een volle buik sliepen we diep en vast. Tot we om 4 uur ’s ochtends opnieuw door de imam werden gewekt.

Onze volgende stopplaats was het bijna 1.800‑jarige amfitheater van El Djem, dat ooit plaats bood aan 35.000 toeschouwers. Op de muren vonden we overal gegraveerde namen in het Arabisch en Latijn – sommige met datum of jaartal.

Zelfs op de parkeerplaats voor de ticketbalie liggen jongeren op de loer. Hoe mooi Tunesië ook is voor bezoekers: voor veel jonge inwoners biedt het land geen perspectief. Daarom proberen ze als blinde passagiers de oversteek naar Europa te wagen. Na zonsondergang wil een jonge kerel via onze opbergklep inbreken. We merken hem op tijd op.

Voor we het havengebied inrijden, ontstaat een file – in een nauwelijks verlichte straat. Hier wachten hele groepen op hun kans. Ze proberen bij elke bestelwagen of vrachtwagen onder het voertuig of op het dak te klimmen. Tot de colonne weer aan het rollen komt, patrouilleert Mike en hij betrapt twee andere jongeren die onder de Axor gekropen zijn.

Eindelijk op de veerboot.

In de haven stappen we uit voor een laatste check. Er zit zelfs nog een jongen verstopt op ons dak. De grenswachters kijken bijna werkeloos toe en laten alles over aan de veermaatschappij. Het is 2.00 uur wanneer de veerboot vertrekt. Tien uur later zijn we in Palermo. De uiterst vriendelijke grenswachters vinden onze Axor leuk en maken foto’s. Een afspraak volstaat om te verduidelijken: We mogen de zelfisolatie in de vrachtwagen doorbrengen.

Foto’s: 4-Xtremes