4-Xtremes – Deel 30: Transsylvanië doet u de groeten

Je noemt een reisbestemming graag eens “rijk aan afwisseling”. Roemenië overtreft dit begrip echter veruit. Wat we hier in amper twee weken allemaal “meegenomen” hebben, is zelfs voor ons buitengewoon.

Hongarije had op het vlak van vereiste stuurkunsten al veel te bieden, maar Roemenië deed er nog een schepje bovenop. Zelfs als je op de hoofdwegen blijft, beleef je veel. We passeerden dorpen waar je vrijwel elke bouwstijl tegenkomt: van een houten huis tot een weelderige villa met meerdere verdiepingen. Dat paardenkarren hier blijkbaar nog steeds deel uitmaken van het straatbeeld, heeft ons ook verrast.

De tweede bergtocht leidde ons naar de Transfagarasan-pas met zijn schier eindeloze haarspeldbochten. De Axor beheerste de rit naar boven moeiteloos: gewoon de reductie gekozen en mooi langzaam gerold. Op terugweg naar het dal moest Mike echter opletten dat de remmen niet oververhit raakten omdat we geen retarder hebben. Maar het verliep allemaal goed.

Maar terug naar de rit bergop: Vanuit het zuiden kom je aan de Transfagarasan langs een stuwmeer – voor ons de ideale plaats voor een middagpauze. We laten Aimée eruit, openen de deuren zoals altijd bij mooi weer en beginnen met koken. Ondertussen praten we nog over de waarschuwingen voor beren langs onze route. Aan deze drukke weg zouden we nooit een beer verwachten. Verkeerd gedacht. Kort daarna – Aimée zit gelukkig weer binnen – kijken we uit de deur en geloven we onze ogen niet. Vlak achter de Axor staat een berenmoeder met twee jongen! Voor een kort moment stokt onze adem. Dan is het: snel de deuren sluiten en het eten opruimen, want we willen de beren niet aantrekken.

Met een bonzend hart schieten we een paar foto’s. Waar lag nu weer de pepperspray? Artikels van in campers inbrekende beren voeden onze verbeelding al met zeer levendige scènes. Mevrouw Beer en haar kinderen blijven echter uit onze camper en we rijden snel weer verder.

Op het hoogste punt van de bergpas aangekomen wrijven we in onze ogen: Het is duidelijk dat niet alleen wij toevlucht hebben gezocht in de koele bergen. Heel wat auto’s parkeren langs de weg, mensen lopen over de weg. Helemaal boven wacht ons een tunnel met een aangeduide hoogte van 3,60 meter. Onze Axor is echter 3,70 meter hoog. Goed dat we eerst wat onderzoek hebben gedaan en weten dat er ook al hogere voertuigen konden doorrijden. Toch moeten we voorzichtig zijn, omdat de tunnel erg donker is en af en toe wapeningsijzers uit het plafond steken.

Op de vlucht voor het onweer.

Maar voor de nachtrust moeten we helaas onze blootgestelde plaats ruimen. Tegen 22 uur woedt een hevig onweer met talloze bliksemschichten. Een plateau als parkeerplaats zou in dit geval geen goede beslissing geweest zijn. En zo rijden we naar een kleine vallei om niet de hoogste, bovendien metalen punt te zijn en misschien door de bliksem te worden getroffen.

Van Roemenië hebben we de afgelopen weken al zoveel ongelooflijke dingen gezien. We zijn benieuwd naar wat de rest van het land nog te bieden heeft.

Foto’s: 4-Xtremes