4-Xtremes – Deel 9: Avonturen van de Lofoten tot de Storebælt

Van de Lofoten hoog in Noorwegen tot aan de zuidelijkste punt van Zweden liggen hemelsbreed meer dan 1.400 kilometer.Op een traditionele kaart kun je dat traject als een bijna verticale streep naar beneden trekken.Als je het traject over de weg aflegt, moet je wel “omwegen” nemen.Kortom: We hebben de afgelopen weken vele kilometers afgelegd.

Op de Lofoten hadden we ons lang verheugd.Maar zoals het zo dikwijls gebeurt wanneer je erg hoge verwachtingen hebt:je wordt teleurgesteld.We moesten verschillende dagen wachten tot een storm voorbijgetrokken was.De bruggen waren gesloten en we stonden geparkeerd in een kleine haven – met de achterkant in de wind, die met snelheden tot 120 kilometer per uur over de eilanden joeg.We maakten slechts met veel moeite progressie en hadden altijd de weerapps in het oog om tijdig een relatief windstille plaats te kunnen vinden.

Wilde natuur, veel campers.

Het landschap op de Lofoten is erg wild, ontoegankelijke bergen vormen een steile barrière tot aan het water.Dat laat weinig speelruimte voor de vele campers, en zo moeten steeds meer voertuigen de weinige parkeerplaatsen delen.Dit is nu eenmaal een erg toeristische streek en dus ook dienovereenkomstig gereguleerd.Op de eilanden misten we de ruimte en de eenzaamheid, waar we op andere plekken wel van konden genieten.

Daarom vertrokken we na een paar dagen weer naar het vasteland.Na drie uur op de veerboot bereikten we de stad Bodø en reden we verder langs de kust.Op het vasteland was het weer merkbaar warmer dan op de Lofoten.En hoewel ook hier veel campers onderweg zijn, zijn ze veel beter verdeeld.Niet te vergeten: er is genoeg te zien, want de weg loopt over vele fjorden en gletsjers.

Als "gevangene" over de poolcirkel.

Op deze route moeten verschillende keren korte trajecten met een veer worden afgelegd.En zo kwam het dat we de poolcirkel kruisten toen we over het water zuidwaarts trokken.Eigenlijk is er hier een mooi monument op een steen te zien, maar we waren “gevangen” in de cabine van onze Axor in de boeg van de veerboot.Die was zo vol dat we helaas niet konden uitstappen; het moment waarop we de poolcirkel overstaken maakten we alleen mee door een mededeling over de luidsprekers van het veer.

Tijdens de momenten dat het niet regende gingen we wandelen om het herfstlandschap te ontdekken.Dat ging niet zonder voorzorgen te nemen:aangezien het jachtseizoen begonnen was, gaven een paar jagers ons het advies om Aimée een reflecterend vest aan te trekken, zodat ze niet per ongeluk zou worden afgeschoten.Blijkbaar gebeuren dergelijke ongevallen vaker dan men denkt.

Lenteschoonmaak in de herfst.

Ongeveer 700 kilometer ten zuiden van Bodø ligt Trondheim:onze eerste grote stad sinds we Helsinki enkele weken geleden bezochten.Ondanks de regen is de meer dan 1.000 jaar oude stad met haar gekleurde huizen ons erg goed bevallen.Vanaf hier trokken we voort in oostelijke richting, staken een paar uur later de grens met Zweden over en bereikten uiteindelijk de Zweedse Oostzeekust.

Daar vonden we een rustige plek om onderhoudswerkzaamheden uit te voeren – en om voor het eerst sinds lang met geopende deuren en ramen een soort lenteschoonmaak te houden.We zijn allang gewend geraakt aan onze tien vierkante meter kleine woonruimte.Maar als het lange tijd slecht weer is, wordt het moeilijk om die schoon te houden.Je kan niet voorkomen dat er steeds weer vuil aan je schoenen blijft hangen.Ook schone kleren worden schaars.We hebben wel een wasmachine.Maar zodra je was ophangt in de woonbox, wordt het vrij claustrofobisch.

Afscheid van Noord-Europa.

Op weg naar het uiterste zuiden van Zweden bezochten we het koninklijk kasteel Tullgarn, wandelden we door nationale parken aan de kust en bezochten we dorpen die wel uit een prentenboek leken te komen.Hier in het zuiden verdwijnen de rode houten huizen die je gewoonlijk met Zweden in verband brengt en er zijn eens zo  meer “framehuizen” – die in Duitsland beter bekend zijn als vakwerkhuizen.

En zo zit ons Noord-Europese avontuur er bijna op.Wanneer jullie dit lezen, zijn we de Storebælt-brug al overgestoken en hebben we ook Denemarken achter ons gelaten; als alles volgens plan verloopt, zijn we dan “en route” richting Griekenland.Meer daarover de volgende keer hier bij RoadStars!

Foto's: 4-Xtremes