Wegenbouw: Roswitha Mederer is onderweg met een Arocs 1851 trekker met kiepoplegger

Meteen achter het huis van Roswitha “Rosl” Mederer begint het bos. In het kleine plaatsje midden in de Oberpfalz tussen Nürnberg en Regensburg draait het leven rond de openingstijden van de dorpswinkel. Maar niet voor Rosl: om 6u15 is het tijd voor actie. Want dan begint de 57-jarige aan haar ritten met de Arocs 1851. De grindfabriek “Unterweickenhof” ligt slechts vier kilometer van haar woonplaats en zou net zo goed het filmdecor voor een western kunnen zijn. “Elke keer dat ik door de steengroeve rijd, maakt ze weer een enorme indruk op mij”, zegt Rosl, die al twaalf jaar voor de firma Bärnreuther & Deuerlein onderweg is. Ze is net met haar “54” en een lading afgegraven grond van een bouwwerf teruggekomen en stuurt de Arocs trekker-opleggercombinatie via steile bochten naar de losplaats.

Een nieuwe truck, hetzelfde voertuignummer.

Nog maar enkele weken geleden heeft de bestuurster haar truck in Wörth afgehaald – samen met een collega die eveneens een nieuwe vrachtwagen in ontvangst nam.Voordien heeft ze acht jaar lang met een Actros met vierwielaandrijving van een oudere reeks gereden, die ook intern het voertuignummer 54 droeg. Meer dan dat heeft de Arocs echter niet meer gemeen met zijn voorganger: MirrorCam, alle beschikbare veiligheidssystemen, Hydraulic Auxiliary Drive en de versnellingsbak PowerShift 3 behoren nu tot de uitrusting van de nieuwe werkplek van Rosl.

Steengruis, kalk, afgegraven grond.

Tot 400 kilometer per dag is Rosl met haar Arocs en oplegger met thermische bak onderweg, vooral met grind van de meest uiteenlopende korrelingen en afgegraven grond, en materiaal om bossen van kalk te voorzien. Ook asfalt vervoert ze regelmatig naar wegenwerken in de regio. “Of het nu om een bos- of autoweg gaat, het is leuk om te zien hoe een weg stuk voor stuk wordt afgewerkt en je er met elke rit toe kan bijdragen.”

Als haar ritten het toelaten, kan ze haar middagpauze in haar eigen dorp nemen. Rond de middag gaat het er levendig aan toe in de dorpswinkel van haar geboorteplaats. Daar gaat dan “een flinke lunchpauze” door. “De pauze breng ik buiten mijn vrachtwagen door, dat vind ik belangrijk”, zegt Rosl. Na een korte babbel met de winkelverantwoordelijke gaat het weer verder, “32ers” naar de werf brengen, dat is dus grind met een korreling van 32 millimeter.

Op de bouwplaatsen zelf is uiterste concentratie vereist.De tijdsspannen zijn kort en alles moet snel gaan.De toegang tot de plaats van het gebeuren is ook niet altijd zo eenvoudig.Dan zijn ook de talrijke hulpsystemen zoals de Abbiege-Assistent, belangrijk om onderweg zo weinig mogelijk stress te hebben.

Ontspannen naar huis.

“Dit is mijn eerste vrachtwagen waarbij ik niet zelf moet schakelen. Samen met de “Tempomat” rijd ik ’s avonds duidelijk relaxter naar huis”, zegt Rosl terwijl ze een blik werpt op de Predictive Powertrain Control van de nieuwste generatie. Met de MirrorCam daarentegen had ze eerst wat moeite.“ Tot iemand mij het systeem goed had uitgelegd, had ik mijn twijfels. Het is belangrijk dat je er volledig op vertrouwt en je losmaakt van het idee dat je de camera’s net als een spiegel moet bedienen”, zegt Rosl, die intussen enthousiast is over de extra functies van het systeem.

Na de laatste rit van de dag is het voor Rosl bijzonder belangrijk om het interieur van de Arocs schoon te maken. “Overdag kan je het vuil niet volledig vermijden, daar maak ik me geen zorgen om. Maar ‘s ochtends wil ik in een schone vrachtwagen stappen”, legt ze uit. Dat deze manier om haar truck te verzorgen niet verkeerd is, bewijst haar oude “54”. De Actros uit bouwjaar 2011 is nog in zo’n goede staat dat hij nog altijd tot het wagenpark behoort – nu omgebouwd tot werkplaatsvoertuig.

Foto’s: Matthias Aletsee
Video: Martin Schneider-Lau