Baan tussen steengroeve en bouwplaats: Manuel Ibáñez vertrouwt op zijn Arocs 4142

“Ik herinner me nog aan het gevoel daarboven te zitten. Het was onvoorstelbaar”, zegt Manuel. Toen hij zes jaar oud was, werd hij door zijn opa – die in het bouwtransport werkte – in de vrachtwagen gezet.

“Natuurlijk stond de wagen geparkeerd, maar toch was ik enorm onder de indruk. Vanaf dat moment wist ik wat ik wilde doen als ik volwassen zou zijn geworden”, legt Manuel uit.

Feest na het behalen van het rijbewijs.

Zo gezegd, zo gedaan: toen Manuel 21 jaar werd, deed hij examen voor zijn rijbewijs C. “Nadat ik geslaagd was, was het thuis groot feest”, weet de bewoner van Aragon nog al te goed. In die tijd zat ook de vader van Manuel op de vrachtwagen, maar hij was actief in het internationale transport.

De baan van Manuel heeft meer te maken met het werk van opa. Hij laadt meestal in een steengroeve in Huerto in de provincie Huesca en vertrekt daarvandaan naar de bouwplaats. Met zijn Arocs 4142 transporteerde hij kort geleden bijvoorbeeld nog materiaal voor de bouw van het traject Huesca-Siétamo van de snelweg A-22.

Altijd heen en weer.

Hij stelt bij de Arocs vooral prijs op “de robuustheid en het gemak”. Omdat Manuel op de bouwplaats vaak uit zijn wagen moet stappen, is hij blij met de treden en de leuning die het mogelijk maken om gemakkelijk weer in de cabine te klimmen. “Dat zijn nou precies de kleine fijnheden die het dagelijks werk eenvoudiger maken.”

Het mooie aan het transport van composieten vindt Manuel dat je tussen de ritten door steeds weer even uit de vrachtwagen moet stappen om het laden en lossen te bewaken en met andere collega’s en bouwvakkers te praten. Dat brengt afwisseling in het werk.

Een ander voordeel van zijn baan: “Ik ben graag in de open lucht en houd van de frisse wind in mijn gezicht. Wanneer het zonnig is, geniet ik van de warmte en bij regen word ik lekker nat.”

Foto’s: Begoña Tremps