Marcel Tietz verandert al eens graag van omgeving

Marcel kreeg het onderweg-zijn al mee van in de wieg: “Mijn vader was een zeeman”, vertelt de 41-jarige chauffeur. Zijn eigen weg voerde hem echter eerst langs een opleiding elektro-installateur. Omdat hij daarna geen vaste job vond, was de aanbieding om voor de in 1897 opgerichte firma Krügel Umzugslogistik te gaan rijden, als een schot in de roos. En terecht, wanneer je besmet bent met het verhuisvirus, zoals hij grijnzend vertelt.

Een sportieve tandem.

Nog een pluspunt in zijn job: hij is meestal onderweg met een collega met wie hij het uitstekend kan vinden. “We verdelen de taken altijd perfect”, aldus Marcel. Eén tot twee keer per week rijden ze voor een verhuizing samen naar Zwitserland of Frankrijk. “Omdat we ook in de cabine slapen, is het natuurlijk fantastisch dat we op dezelfde golflengte zitten.”

Zo vinden ze het alle twee erg belangrijk dat de cabine schoon en opgeruimd is – “Boeken staan altijd op dezelfde plaats” – en op tijd en stond wassen ze de truck ook samen. Ze hechten bovendien ook veel belang aan gezonde voeding. Bij Marcel betekent dit dat zondagavond thuis gehaktballen gebakken worden en zijn vriendin boterhammen voor hem smeert. Daarbij krijgt hij altijd veel groenten mee in Tupperware-potjes. “Ik neem soms ook mijn loopschoenen mee. Daarnaast speel ik voetbal en doe ik regelmatig aan krachttraining.”

Altijd iets anders.

Marcel vindt ook de omgang met de klanten fijn. “Die zorgen altijd wel voor een verrassing. Sommigen worden kribbig van de zenuwen, anderen hebben alleen maar stress.” Zo komt het dat Marcel en zijn collega ook op veel plaatsen komen die voor toeristen amper bereikbaar zijn. “Het is fantastisch om nieuwe streken te ontdekken”, vindt hij. “De kastelen in Frankrijk zijn echt machtig.”

Wat hij zich altijd zal herinneren, is bijvoorbeeld een brugdag voor de Zwitserse nationale feestdag: “Er was mooi vuurwerk, en dan was ook nog de regeringszetel in Bern geopend. We hadden een echte toeristendag.”

Ook bezig voor het thuisfront.

Thuis wachten zijn vriendin, zijn achtjarige dochter en zijn zesjarige zoon op hem. “Die is natuurlijk enthousiast door mijn job”, zegt de trotse papa blij. Vooral wanneer hij af en toe mee mag.

In zijn dorp bij Winsen an der Luhe vlak naast Hamburg doet in elk geval niet alleen zijn gezin een beroep op Marcel. Zo’n 30 keer per jaar rukt hij uit als lid van de vrijwillige brandweer, en daarvoor moeten ze twee keer per maand oefenen. “Ik ben de machinist en bedien in geval van brand de pomp en het licht.” En natuurlijk rijdt hij ook met de brandweerwagen.

Foto's: Christoph Börries