4-Xtremes – 7ο μέρος: Θέση VIP στο Βόρειο Ακρωτήριο για την Andrea και τον Mike

Σήμερα, επικοινωνούμε από τη βόρεια Νορβηγία, όπου η φύση έχει «ντυθεί» με τις κίτρινες αποχρώσεις του φθινοπώρου. Φτάσαμε στην όγδοη χώρα προορισμού του «World Tour». Κυρίως, όμως, επιτύχαμε το πρώτο μεγάλο ορόσημο, που είχαμε θέσει στη διάρκεια του απαιτητικού, λόγω κορωνοϊού, σχεδιασμού του ταξιδιού: το Βόρειο Ακρωτήριο, όπου φτάνει κανείς με τον κλασικό νορβηγικό τρόπο.

Αυτό το σκέλος του ταξιδιού ξεκίνησε κοντά στο Ροβανιέμι της Φινλανδίας, στον Αρκτικό Κύκλο. Όσο παράξενη είναι η «πατρίδα του Άγιου Βασίλη» – σας είπαμε σχετικά – τόσο συναρπαστική είναι η γύρω περιοχή. Στην περιοχή Tervola, ανακαλύψαμε τυχαία μία από τις παλαιότερες ξύλινες εκκλησίες της Φινλανδίας. Το οικοδόμημα του 1687 βρίσκεται δίπλα σε μια μεγαλύτερη, επίσης κόκκινη, ξύλινη εκκλησία, που είναι εξίσου παλιά. Ένας ευγενικός περίοικος χτύπησε την πόρτα του εφημέριου και έτσι μπορέσαμε να επισκεφτούμε και τις δύο εκκλησίες και να θαυμάσουμε τις μεγάλες ξυλόσομπες.

Στη Νορβηγία χωρίς στάσεις.

Μέσα από φαινομενικά ατέλειωτους δρόμους, διασχίσαμε τα δάση της αραιοκατοικημένης περιοχής του Inari. Λίγες μέρες μετά, αφήσαμε πίσω μας τη Φινλανδία και διασχίσαμε τα σύνορα με τη Νορβηγία, χωρίς να μας σταματήσουν. Φοβόμασταν ότι ως Ελβετούς δεν θα μας άφηναν να μπούμε εύκολα στη χώρα. Οι αρμόδιοι ίσως υπέθεσαν, και μάλλον με το δίκιο τους, ότι λείπαμε από την πατρίδα μας πολλές εβδομάδες.

Αφού διανυκτερεύσαμε σε έναν καταρράκτη, συνεχίσαμε ακάθεκτοι για τη Θάλασσα του Μπάρεντς. Εδώ, στο βορειοανατολικό τμήμα της Νορβηγίας, τα νερά είναι κρυστάλλινα όπως στην Καραϊβική. Βέβαια, μπορεί να είναι καθαρά, αλλά είναι υπερβολικά κρύα για κολύμπι. Οι νύχτες είναι επίσης πιο ψυχρές. Θα προθερμαίναμε ευχαρίστως την καμπίνα οδηγού, όμως το σύστημα θέρμανσης στάσης «έχει κηρύξει απεργία». Τελευταία φορά, το επισκευάσαμε στη Ρωσία, όπου έκανε επίσης τσουχτερό κρύο.

Ένα σημείο για φωτογραφίες κάθε λίγα μέτρα.

Οι αποστάσεις στη Νορβηγία δεν είναι κάτι που θα πρέπει να υποτιμά κανείς: από τη Θάλασσα του Μπάρεντς μέχρι το Βόρειο Ακρωτήριο μεσολαβούν μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα. Όσο βορειότερα κατευθύνεται κανείς, τόσο πιο άγριο γίνεται το τοπίο και πιο αραιή η κυκλοφορία. Κάθε λίγα μέτρα υπάρχει ένα σημείο για φωτογραφίες.Το φως αλλάζει γρήγορα και τα εφέ είναι απλώς επικά.

Ο προορισμός μας, το Βόρειο Ακρωτήριο, βρίσκεται πάνω σε ένα νησί. Οι Νορβηγοί είναι πολύ επιδέξιοι στην κατασκευή τούνελ. Εννοείται ότι ο δρόμος που οδηγεί στο νησί περνάει επίσης μέσα από μια σήραγγα, που έχει μήκος σχεδόν επτά χιλιομέτρων. Το χαμηλότερο σημείο της σήραγγας βρίσκεται 212 μέτρα κάτω από τη στάθμη της θάλασσας.

Ανοικτός δρόμος – ειδικά για εμάς.

Όταν φτάσαμε στο Βόρειο Ακρωτήριο, μετρήσαμε μόνο πέντε ακόμη τροχόσπιτα. Η περιοχή είναι φτιαγμένη για λεωφορεία γεμάτα τουρίστες – και όμως την είχαμε σχεδόν μόνο για εμάς. Τελικά, ο κορωνοϊός έχει και τα πλεονεκτήματά του.

Από πριν είχαμε διευκρινίσει, ότι θα φτάναμε μέχρι τη μεταλλική υδρόγειο σφαίρα, που βρίσκεται στην άκρη ενός απότομου βράχου και αποτελεί σημείο αναφοράς για το Βόρειο Ακρωτήριο. Κανονικά, ο δρόμος τελειώνει στον χώρο στάθμευσης των επισκεπτών. Όμως, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, γίνονται και εξαιρέσεις. Έτσι, οι υπεύθυνοι έκαναν στην άκρη τις πέτρες, που διαφορετικά κλείνουν το λιθόστρωτο μονοπάτι, ειδικά για εμάς.

Ομοβροντία όλη τη νύχτα.

Παράλληλα, βιώσαμε πάλι την αύξηση της κίνησης και την έλλειψη σημείων διανυκτέρευσης. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη νύχτα που περάσαμε σε ένα σημείο με πολύ ωραία θέα στη θάλασσα και το βουνό και ξέσπασε δυνατή καταιγίδα. Το Axor τρανταζόταν τόσο έντονα, που χρειάστηκε να το μετακινήσουμε εσπευσμένα.

Η καταιγίδα μαινόταν για μερικές μέρες ακόμη, ενώ πηγαίναμε προς την Alta. Είχε ενδιαφέρον ότι ενώ οι ριπές του ανέμου ήταν εξαιρετικά δυνατές στο ένα φιόρδ, στο επόμενο σχεδόν δεν τις καταλαβαίναμε. Σε λίγες μέρες, θέλουμε να φτάσουμε στο Λοφότεν και ελπίζουμε ειλικρινά, ότι μέχρι τότε θα έχει τελειώσει η κακοκαιρία.

Φωτογραφίες: 4-Xtremes