4-Xtremes – Bölüm 67: Sonunda yine yollarda!

Obelisco de Buenos Aires etkileyici bir anıttır. Dev bir kurşun kalem gibi, yaklaşık 70 metre yüksekliğinde ve Arjantin'in başkentinin merkezini işaretliyor. Arjantin mi? Evet, Güney Amerika'ya geldiğimizden beri çok yol kat ettik. Ve şu da doğru: Karavanın üzerinde "4-Xtremes" ve RoadStars logoları bulunan Axor'umuz, Hamburg'dan Atlantik'i aşarak Montevideo'ya kadar süren nakliye yolculuğundan sağ çıktı.  

Ama bize inanın: Uruguay'ın başkentindeki limanda kamyonu teslim alma zamanı geldiğinde oldukça gergindik. Axor'u taşıyan gemi bir Cuma günü geldi. Ancak gümrük hafta sonu çalışmadığı için sabırlı olmamız gerekiyor. Cumartesi günü, belki bir çitin ardından evimizi görebilmeyi umarak limana çekiliyoruz.

Liman yönetiminde kağıt üstünde kağıt.

Pazartesi günü saat tam 09:30'da ilk ofisteyiz. Nakliye belgelerini alıyoruz ve bana, Andrea'ya, araç sahibi Mike' ile birlikte limana giriş izni veriliyor. Daha sonra birkaç ofisten geçiyoruz ve damgalanıp imzalanan başka belgeler alıyoruz. Tüm bunlar saat gibi işliyor ve gümrük memurları da çok nazik. Sadece sabırlı olmak gerekiyor.

Öğle saatlerinde liman bölgesine girmemize izin veriliyor - ve acenteyi kıl payı kaçırıyoruz: Öğle yemeği arası. Bu iki saat bekleyeceğimiz anlamına geliyor. Bölge oldukça bakımsız görünüyor. Bu nedenle tedirgin olmamaya karar veriyoruz, çünkü buradaki personel de doğru ve yetkin bir izlenim bırakıyor. Sonra her şey çok hızlı gelişiyor: Elimizde bir sonraki kağıtla araç deposuna bırakıyorlar. Nihayet kamyonumuza kavuşuyoruz.

Araç deposunda yüksek gerilim.

Alnımızda terle kapıları açıyoruz. İşte bu kadar! Her şey yolunda. Ne yazık ki tüm araç sahipleri bu kadar şanslı değildi. "Bizim" gemimizde 20 seyahat aracı daha vardı ve bunlardan dördü hasar gördü ya da çalındı. "Kağıt oyunu" devam ediyor - ve nihayet liman alanından çıktığımızda saat 17:00'dı.

Kısa bir süre önce kiraladığımız daireden bavulları alıyoruz ve şehri terk ediyoruz! Bir benzin istasyonunda su deposunu dolduruyor ve kamyonların yanında duruyoruz. Karavan uyku için hazır hale getiriliyor, sonra kapanış zamanı geliyor.

Ertesi sabah, endişeli bir an: Güneş enerjisi gücü çok düşük. Bir şey mi kırıldı? Mike çatıya tırmanıyor ve her şeyi açıklığa kavuşturuyor: Gemide güneş panelleri sadece kirlenmiş. Yola devam etmeden önce kamyonu yıkıyoruz ve valizlerimizi boşaltıp her şeyi araca yerleştiriyoruz. Şimdi gerçekten gitmeye hazırız.

Seyrek nüfuslu bölgelerde uzun mesafeler.

İlk yolculuk Rio de la Plata boyunca, Colonia del Sacramento'ya yaklaşık 180 kilometre sürüyor. Uruguay'ın en eski şehri olarak kabul edilen bu küçük kasaba 1680 yılında Portekizliler tarafından kurulmuştur. Engebeli arnavut kaldırımlı sokaklar, kolonyal binalar - kendinizi doğrudan o dönemlere dönmüş gibi hissediyorsunuz. Ve burada ağız kısmı kilometrelerce genişliğinde olan Rio üzerinden iyi havada, bir sonraki varış noktamız olan Buenos Aires'i görülebilir.

Bildiğimiz gibi Avrupa'da pek çok şey birbirine yakındır. Bu yüzden öncelikle buradaki uzun mesafelere tekrar alışmamız gerekiyor. Uruguay ve Arjantin gibi seyrek nüfuslu ülkelerde, bir sonraki büyük yerleşim merkezine genellikle birkaç yüz kilometre araba sürmek gerekiyor. Colonia del Sacramento'dan nehrin yukarısında Arjantin sınır köprüsü Puente Libertador General San Martín en az 200 kilometre mesafededir. Ve bütün yol sonsuz gibi görünen tarım arazilerinin arasından geçiyor.

Yakınlarda geceyi geçirmek için bir otopark buluyoruz ve ertesi sabah erkenden yürüyerek yola çıkabiliriz. Modern yaya köprüsü Puente de la Mujer üzerinde veya Arjantin'in tarihi başkanlık sarayı Casa Rosada'nın önünde: Gün boyunca çok hareketli olan metropol hala boş. Dikilitaşta bir mola veriyoruz ve bir sonraki etap varış noktasını dört gözle bekliyoruz. Bu hedef "dünyanın sonunda".

Fotoğraflar: 4-Xtremes