4-Xtremes – Deel 42: Door bergkloven en modder richting het zuiden

De afgelopen weken hebben we goed gereden. En dat terwijl we min of meer zigzaggend zijn blijven rijden, soms zelfs op onverharde wegen. Want eens te meer is gebleken: Spanje biedt zoveel dat het plannen van routes moeilijk is.

Altijd langs de rivier.

Nadat we Cuenca hebben verkend, trakteren we onszelf en de Axor op een uitje aan een stuwmeer. 's Nachts vallen de temperaturen wel onder het vriespunt, maar overdag genieten we van de zon en wandelen we met Aimée langs de oever. Een paar dagen later gaat het verder: op een weggetje door een schilderachtig ravijn, altijd langs de Río Júcar. Er is bijna geen verkeer, dus het is geen probleem dat we steeds opnieuw vanwege overhangende rotsen moeten uitwijken naar het tegenliggende spoor.

In de kloof ligt het plaatsje Acalá del Júcar – dit was halverwege de vorige eeuw weliswaar geen metropool, maar wel duidelijk groter dan tegenwoordig. Inwoners hoeven niet echt te sporten: de huizen zijn in de rotsen gebouwd en de steegjes zijn zo nauw dat ze alles te voet moeten doen. En wie bijvoorbeeld brandhout nodig heeft, schuift dat met de kruiwagen de berg op. We hebben het gevoel dat we in een lang vergeten wereld duiken. In de middeleeuwen bijvoorbeeld, toen de "voorouders" van de huidige vrachtwagenchauffeurs hier op een handelsroute onderweg waren.

"Stad van de kunsten en wetenschappen".

Het contrast met de nabijgelegen metropool Valencia kan nauwelijks groter zijn. In de op twee na grootste stad van Spanje, na Madrid en Barcelona, zetten we onze truck op een bewaakte parkeerplaats voor vrachtwagens en rijden we op de fiets weg. We houden vooral van het moderne Valencia, de "stad van de kunsten en de wetenschappen". Van hieruit bereikt men door een droge rivierbedding – tegenwoordig een weelderig groen park – de oude stad zonder door de stad te hoeven fietsen.

En dan weer een contrast: omdat de kust ten zuiden van Valencia dichtbevolkt is, kiezen we voor een parallelle route die ons door bergen en dorpen leidt – tot we Andalusië hebben bereikt en het asfalt achter ons laten. De meeste straten laten namelijk ook hier in het zuiden meestal niets te wensen over. Maar toch: in de "Badlands" van Gebas en vervolgens in de woestijn van Tabernas is offroad-actie erg populair. Veel modder rond de wielkasten is inbegrepen. Want hoewel dit een van de droogste regio's van Europa is, hebben we meteen meerdere regendagen gehad.

Het belangrijkste verschil: in Iran hoefden we de historische plaatsen nauwelijks met andere westerse gasten te delen, terwijl de Alhambra met de Nasrid-paleizen tot de meest bezochte toeristische attracties van Europa behoort. Bij de aankoop van een ticket moeten we onze paspoortnummers opgeven en tijdslots boeken. Maar het is de moeite waard. Nadat we uiteindelijk klaar waren met de tour, beklimmen we een toren van waaruit men een prachtig uitzicht heeft over de oude binnenstad van Granada en de met sneeuw bedekte Sierra Nevada. Vanaf hierboven kunnen we bijna ons volgende doel zien ...

Foto’s: 4-Xtremes