4-Xtremes – Deel 64: Overlander ontmoet RoadStar

We passeren de grens met de Republiek Ierland – en net als in Noord-Ierland en het hele Verenigd Koninkrijk geldt hier linksrijdend verkeer. Daaraan zijn we al lang gewend. Anderzijds is het een verandering dat afstanden en snelheden hier – anders dan aan de andere kant van de grens – niet in mijlen, maar in kilometers en kilometers per uur worden aangegeven. Wij vinden het prima: zelfs onder verhoogde tijdsdruk zijn wij vrij comfortabel op weg met onze Axor en lopen wij niet het risico geflitst te worden.

De gekozen route is de Wild Atlantic Way. Over meer dan 2.600 kilometer kronkelt de panoramaweg langs de Ierse westkust. Vanaf hier slaan we af en toe af naar kleinere wegen: soms naar afgelegen stranden, soms verder landinwaarts, zoals het Glenveagh National Park in het uiterste noorden. Daar pakken we voor het eerst sinds lange tijd onze fietsen uit, dankzij de spreekwoordelijke weergod.

Cultureel erfgoed en turfwinning.

Maar ook op de hoofdroute zijn er highlights. Een beetje ten noorden van Galway ligt Kylemore Abbey, de oudste benedictijnenabdij van Ierland. Vlakbij dit culturele monument ligt het Connemara National Park. Daar nemen we de ontginning van turf onder de loep, in Ierland al eeuwenlang een brandstof. Veengebieden als bron zijn gemakkelijk toegankelijk voor ontginning. Ze bedekken slechts drie procent van het aardoppervlak, maar slaan ongeveer 30 procent van de koolstof van de aarde op. Daarom is turfwinning vandaag de dag zeer controversieel en wordt er in Ierland veel over gedebatteerd.

De volgende bestemming op de rit naar het zuiden is het karstlandschap van het Burren National Park. Daar hadden we een langere wandeling gepland. Maar amper hebben we onze wandelschoenen aangetrokken of het slechte weer kondigt zich aan. We bergen onze plannen weer op en rijden verder naar de kust en de Cliffs of Moher. Als we aankomen, gaat de zon in de Atlantische Oceaan onder. Ook al was het niet zo gepland: dit is de perfecte plek en het moment om de westkust 'goodbye' te zeggen.

Herziene reisplannen.

We hebben nagedacht over het reisschema van '4-Xtremes - The World Tour'. Sinds 2020 hebben we met onze Axor bijna heel Europa doorkruist en even Afrika, in de vorm van Tunesië, bezocht. Maar vooral door de aanhoudende pandemie hebben we nog niets gezien van de rest van de wereld. Dat kan toch niet? Toch? We zullen binnenkort verklappen waar de reis naartoe gaat.

Eerst en vooral: rechtstreeks richting het oosten naar Dublin. We kijken nog even rond in de hoofdstad van Ierland, waarna de veerboot naar Wales vertrekt. De overtocht is stormachtig. Gelukkig is de veerboot enorm en snijdt hij superieur door de tot acht meter hoge golven. Uit voorzorg tabletten in te nemen tegen zeeziekte was vermoedelijk overbodig.

Eerst klimtocht, dan overtocht.

Dover is de laatste stop op het eiland. We verlaten opnieuw de Axor – en lopen naar de rand van de beroemde White Cliffs. En nog een stukje verder: we ontdekken een smalle weg die zigzag naar beneden loopt.

Het laatste deel loopt door een kleine tunnel en vervolgens langs een zeer steile ladder omlaag. Afhankelijk van de waterstand komt hij uit op zwarte rotsen of direct in zee, in het Kanaal. Dat steken we al enkele uren later over – natuurlijk met de veerboot.

Foto's: 4-Xtremes