4-Xtremes – Deel 46: Magische momenten op El Hierro

Serie: 4-Xtremes – The World Tour

Onderweg op lava.

Overgeleverd aan natuurkrachten en toch kleurrijk, afgelegen en extreem fascinerend. Wie weerbestendig is, kan op El Hierro, de kleinste van de zeven Canarische Eilanden, heel wat ontdekken. Dat hebben Andrea en Mike met hun Axor gedaan. Dit is hun verhaal.

Door stormen omgeven hotel, ogenschijnlijk aan het einde van de wereld: El Hierro biedt adembenemende accommodatie – maar de Kammermanns bleven ook hier het woongedeelte van hun Axor trouw.


Dit jaar zetten we in op een recordaantal veerbootpassages. Dat is onlosmakelijk verbonden aan een Canarische expeditie, zoals we die nu met onze Axor afleggen. Sinds het laatste bericht op RoadStars is onze lijst alweer met drie overtochten langer geworden: van La Gomera naar Tenerife, van Tenerife naar El Hierro en uiteindelijk van El Hierro terug naar Tenerife.

Maar we blijven nu eerst even op El Hierro, het kleinste en meest westelijk gelegen Canarische eiland, dat je met de veerboot alleen via Tenerife bereikt. En terwijl Tenerife meer dan 2.000 vierkante kilometer groot is, meet El Hierro nog geen 270 vierkante kilometer. In de Puerto de la Estaca rijden we in het donker aan land, overnachten in de haven en de volgende ochtend zijn we meteen gefascineerd door het ruige landschap. Een indruk die de komende dagen zal verdiepen: het blauw van de Atlantische Oceaan, het zwart geblakerde lavasteen, rode, gedoofde vulkaankraters, diepgroene vegetatie en te midden van dit alles witte huizen. El Hierro is klein en afgelegen, maar des te spectaculairder en volstrekt magisch.


Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.
Op smalle wegen of offroad: ritten op El Hierro zijn meestal kort, maar intensief.

Metershoge golven.

Ons eerste doel is het dal El Golfo, ontstaan als gevolg van aardverschuivingen die meer dan 15.000 jaar geleden hebben plaatsgevonden. Tegenwoordig is het dal vruchtbaar, er worden ananas en bananen verbouwd. En natuurlijk is de Atlantische Oceaan dichtbij – en extreem wild. De golven klappen deels metershoogte tegen de kust. Bijzonder heftig gaat de oceaan tekeer bij een huisje van donker gesteente: een klein hotel. Of je hier rustig kunt slapen?

Aan het einde van het dal gaat de tweebaansweg over in een smalle weg. Maar El Hierro is slechts dun bevolkt en er is amper verkeer. Dus geen reden tot opwinding. Na een korte rit bereiken we het strand Arenas Blancas. 'Blancas' – wit – verwijst naar het bijzondere van het eiland. Op de meeste plaatsen zou men eerder aandacht besteden aan een zwart strand. Maar omdat op het eiland alles uit lava bestaat, is een wit strand een ware attractie. Overigens is hier ook een rood strand te vinden.



Enorme windvlagen.

Tijdens een volgende rit komen we te weten wat 'omgeven door stormen' op El Hierro betekent. We rijden op een smalle weg, zigzaggend de berg op, als sterke windvlagen ons teisteren. We vinden een toevluchtsoord in een gedoofde vulkaankrater en willen op foto's vastleggen hoe stormachtig het is. Ik, Andrea, kan tijdens het fotograferen nauwelijks blijven staan. Als ik terug naar de straat klauter, moet ik me steeds weer goed vasthouden als een nieuwe windvlaag om ons heen raast. Op de foto's kun je daar niet veel van zien. In plaats daarvan krijgen we later een jeneverboom voor de lens, die door de regelmatige valwinden zo ver is doorgebogen dat de kroon de grond raakt.

Een bijzondere plaats bezoeken we in het zuidwesten van het eiland: Punta de la Orchilla. Tot aan het eind van de 19e eeuw werd dit door velen voor talrijke zeekaarten, gezien als de nullijn, d.w.z. de nulmeridiaan. Pas in 1884 werd onder druk van de maritieme grootmacht Engeland gekozen voor Greenwich als nulmeridiaan. Overgebleven is een bescheiden monument.


Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.
Nulmeridiaan en bizar gevormde jeneverboom: El Hierro heeft heel wat verrassingen in petto.

Onverharde wegen.

Daar loopt een parcours naartoe, bewegwijzerd met 'Sólo 4×4' – 'alleen met vierwielaandrijving'. Voor het eerst sinds lange tijd verlagen we de druk in onze banden van 6 tot 3,5 bar. Hoewel we de voorgaande dagen ook al door lavavelden zijn gereden, voelt dat op een niet-geasfalteerd traject meteen veel avontuurlijker aan. Bij het verkennen van de omgeving ontdekken we een lavakanaal dat zo glad is als een glijbaan, dat kunnen we niet weerstaan...

Van hieruit rijden we omhoog. Het hoogste punt van El Hierro ligt ongeveer 1.500 meter boven zee. Onderweg wordt het echt krap – op een gedeelte dat parallel loopt aan een steile helling. Maar op de een of andere manier lukt het altijd: spiegels inklappen, langzaam rijden – en de bijrijder houdt de adem in terwijl ze door de zijruit in de afgrond kijkt. De top hangt dan in een wolkendeken. Dus weer heel voorzichtig rijden, want het kan immers zo zijn dat een voertuig ons tegemoetkomt. Maar we blijven alleen. Op het eiland hebben wij slechts één vrachtwagen gezien, maar dan wel meerdere keren. Het is de vuilniswagen die wij op verschillende locaties weer zien rijden. Uiteindelijk zwaaien de jongens in de cabine zelfs naar ons.


Reusachtige rotsblokken.

In La Restinga, een dorp aan de zuidpunt van het eiland, vullen we onze voorraden aan en wassen we onze kleding. Iets buiten het dorp vinden we een plekje bij een steile wand. Maar het plan om hier te overnachten, zetten we al snel uit ons hoofd: borden waarschuwen voor vallend gesteente en naast de weg liggen rotsbrokken zo groot als onze cabine. Maar ook dat doet geen afbreuk aan onze indruk: El Hierro is ons nieuwe favoriete eiland.

Voordat we verder gaan, keren we terug naar het dal El Golfo en brengen we de laatste nacht door aan de ruige lavakust. Als we de volgende ochtend de veerboot naar Tenerife oprijden, is onze Axor bedekt met een dikke, harde laag zout. Daarom is het belangrijk om na aankomst op het grootste Canarische eiland een wasstraat te vinden waarin plaats is voor onze truck. We zoeken een tijdje, totdat we succes hebben. Maar dat is het waard, want we willen de volgende bestemmingen met een schoon chassis bereiken.


4-Xtremes – The World Tour.

Een reis die haar gelijke niet kent.

Drie jaar zijn Andrea en Mike Kammermann met hun Axor op pad. "4-Xtremes– The World Tour" luidt het motto van de reis, waaraan de twee Zwitsers medio 2020 zijn begonnen – en waaraan ze de RoadStars-community laten deelnemen! Blijf up-to-date en mis geen enkele adembenemende bestemming die het avontuurlijke koppel aandoet.

De actuele delen van de serie '4-Xtremes – The World Tour' kunt u hier vinden.

Het verloop van de reis voor de overtocht naar Zuid-Amerika kunt u hier vinden.


Foto’s: 4-Xtremes

14 reacties