4-Xtremes – Deel 30: Transsylvanië groet u

Een reisbestemming wordt altijd graag “afwisselend” genoemd. Maar Roemenië overtreft dit begrip met grote afstand. Wat wij hier allemaal in twee weken hebben meegemaakt, is zelfs voor ons uitzonderlijk.

Hongarije had al heel veel te bieden, maar Roemenië doet er nog een schepje bovenop. Zelfs wanneer je op de hoofdwegen blijft, is er veel te beleven. Wij passeren dorpjes waar je bijna elke bouwstijl te zien krijgt, van houten huizen tot sierlijke villa's met meerdere verdiepingen. Dat ook paardenkarren hier blijkbaar nog tot het straatbeeld behoren, was voor ons ook een verrassing.

De tweede bergrit ging over de Transfagarasan-pas met de eindeloos lijkende slingerwegen. De rit naar boven was geen moeite voor de Axor: gewoon de lage gearing gekozen en rustig gereden. Op weg naar het dal moest Mike daarentegen goed opletten dat de remmen niet oververhit raakten omdat wij geen retarder hebben. Maar alles ging goed.

Maar terug naar de rit bergop: komend vanuit het zuiden passeer je op de Transfagarasan een stuwmeer, voor ons de ideale plek voor een middagpauze. Wij laten Aimée uit, openen de deuren zoals altijd bij mooi weer, en beginnen met koken. Daarbij hadden we het nog over de waarschuwingen voor beren langs onze route. Op deze drukken straten zouden wij nooit van ons leven op beren hebben gerekend. Dat was verkeerd gedacht. Kort daarna, Aimée is gelukkig weer binnen, kijken wij uit de deur en geloven onze ogen niet. Direct achter de Axor staat een berenmoeder met twee jongen! Even houden we de adem in. Maar dan: snel de deuren sluiten en het eten weghalen, we willen die harige familie niet echt dichterbij lokken.

Met kloppend hart maken we een paar foto’s. Waar was ook alweer de pepperspray? Berichten over beren, die inbreken in campers, zorgen in onze fantasie voor levendige beelden. Maar moeder en haar kleintjes veranderen van mening en wij rijden snel verder.

Op de pas aangekomen, geloven wij onze ogen bijna niet: blijkbaar zijn wij niet de enige die voor de hitte te bergen in zijn gevlucht. Langs de straat staan veel auto’s geparkeerd, mensen lopen op de rijbaan. En eenmaal boven wacht ons een tunnel, die is gemarkeerd met een hoogte van 3,60 meter. Maar onze Axor is echter 3,70 meter hoog. Het is goed, dat wij vooraf wat onderzoek hebben gedaan en al weten, dat ook hogere voertuigen al de tunnel zijn gepasseerd. Toch moeten wij voorzichtig zijn, omdat de rond gebouwde tunnel donker is en er af en toe wapeningsstaven uit het plafond steken.

Op de vlucht voor het onweer.

Maar voordat we gaan slapen moeten we onze plek alweer verlaten. Tegen 22:00 uur ontwikkelt zich een zwaar onweer met talrijke bliksemflitsen. Een plateau als parkeerplaats is in dat geval niet bepaald een goed keus. En zo rijden wij naar een kleine verlaging in het landschap om niet het hoogste, en ook nog eens een metalen punt te zijn waarin mogelijk de bliksem inslaat.

Zo veel ongelooflijks hebben wij in de afgelopen weken al van Roemenië gezien. Wij zijn benieuwd, naar wat de rest van het land nog te bieden heeft.

Foto’s: 4-Xtremes