4-Xtremes - Deel 40: Goudmijnen en nachtvorst voor de Kammermanns

Op naar de volgende ronde van onze '4-Xtremes - The World Tour'! We hopen dat 2022 voor jullie gezond en veilig van start is gegaan, of dat nu thuis is of achter het stuur. We zijn blij dat we ook in de komende twaalf maanden jullie Overlander-correspondenten mogen zijn. Onze route zal vermoedelijk nog wel een tijdje door de coronasituatie worden bepaald.

Vandaag melden we ons vanuit het hart van Spanje: bij een stuwmeer niet ver van Madrid. Hier zijn we vanuit het noordwesten van het land gekomen. Onderweg hebben we gezien hoe de kust daar binnen enkele kilometers compleet van uiterlijk verandert - met de Cabo Touriñán, waarvandaan we jullie nieuwjaarswensen hebben gezonden, als 'turning point'. Terwijl de kust zich 'naar boven toe', dus in de richting van Frankrijk, als ruw en ruig presenteert, wordt deze 'naar beneden toe', in de richting van Portugal, plotseling vlak en gemakkelijk toegankelijk.

Eigenlijk wilden we dicht bij de kust blijven, maar toen dwong een storm ons een paar dagen verder het binnenland in. Wat een fantastische afwisseling bleek te zijn. We lieten op bergwegen, deels overgroeid met hoge varens, de motor van de Axor brommen. En we kronkelden door dorpen om de hórreos te bewonderen: maïsreservoirs die hier in Galicië van graniet worden gebouwd, zodat ze het vochtige klimaat kunnen trotseren.

Helemaal alleen op het strand.

Zodra we het lagere, vlakke stuk kust bereikten, werd het weer zacht. En inderdaad, dit is een van de mooiste stukken kust die we ooit hebben gezien. In de zomer is hier vast van alles te doen. Maar nu, rond de jaarwisseling, kampeerden we alleen - moederziel alleen - achter het strand.

De laatste stop aan de kust was het Illa de Arousa. Dit is via een bijna twee kilometer lange brug verbonden met het vasteland. Nogal wat eilandbewoners leven van de mosselkweek. Dat kun je 's ochtends zien wanneer de boten voor de kust in het water liggen en de vissers naar mosselen graven. Een groot deel van het eiland is aangewezen als beschermd natuurgebied. Daarom lieten we de Axor staan en verkenden we het per fiets.

De juiste plek!

Als eerste stad sinds enige tijd bezochten we Santiago de Compostela. De stad staat bekend als de eindbestemming van de Jacobsroute en het is de moeite waard om de oude stad te bezoeken, die tot het werelderfgoed van de UNESCO behoort. Toch besloten we om erbuiten te kamperen. Normaal gesproken proberen we een uur voor het donker een overnachtingsplaats te hebben. Dan weten we hoe het eruit ziet en kunnen we zo nodig nog iets anders zoeken. Deze keer kwamen we bij zonsondergang op een kleine berg aan en al snel was duidelijk: dit is de juiste plek! De steile oprit was beperkt tot 12 ton, maar dat was nog net voldoende voor de Axor.

De volgende ochtend bleek dit een gouden beslissing - bij zonsopgang keken we uit over de mistzee, kopjes koffie in de hand. Zo gesterkt tuften we door de bergen, naar een buitengewoon landschap: Las Médulas in de provincie Léon. Ook dit behoort tot het UNESCO-werelderfgoed en bestaat uit een aantal rotsheuvels. Hun eigenzinnige vormen zijn niet door de natuur gemaakt, maar zijn het resultaat van de mijnbouwtechniek van de oude Romeinen. Ze delfden hier goud door de bergen praktisch te perforeren en ze vervolgens met water te laten overstromen.

Foto’s: 4-Xtremes