4-Xtremes – Μέρος 3: Στο «παρά πέντε», η Andrea και ο Mike φτάνουν στη Φινλανδία

Σήμερα σας γράφουμε από τις νότιες ακτές της Φινλανδίας – και είναι, πράγματι, θαύμα το ότι είμαστε εδώ, όπως το είχαμε προγραμματίσει. Ο λόγος είναι ότι, ένα πρωινό Παρασκευής στα τέλη Ιουλίου πληροφορηθήκαμε ότι από την επόμενη Δευτέρα θα απαγορευόταν η είσοδος των Ελβετών στη Φινλανδία. Ο λόγος; Η εκ νέου αύξηση του αριθμού κρουσμάτων κορονοϊού στη χώρα μας.

Εκείνο το διάστημα το Axor μας ήταν σταθμευμένο σε μια παραλία στη Βαλτική. Για την ακρίβεια, στη Λετονία, άρα λείπαμε από την Ελβετία εδώ και κάποιες εβδομάδες. Συνεπώς, αυτός ο κανονισμός δεν ίσχυε για εμάς. Ή μήπως ναι;Με λίγα λόγια, δεν ήμασταν σίγουροι και δεν είχαμε καμία διάθεση για συζητήσεις με τους υπαλλήλους στα σύνορα. Γιαυτό μαζέψαμε αμέσως τη σκηνή μας και φύγαμε για την πρωτεύουσα της Εσθονίας, το Ταλίν – και από εκεί, το απόγευμα του Σαββάτου πήραμε το φέρι μποτ για το Ελσίνκι. Ευτυχώς που οι χώρες της Βαλτικής – νομίζω, μπορούμε, ως Ελβετοί, να το πούμε αυτό - είναι τόσο μικρές.

Εικόνες που δεν θα σβήσουν ποτέ από το μυαλό μας.

Πριν τη Βαλτική είχαμε διασχίσει την Πολωνία. Ίσως θυμάστε την εκδρομή στην έρημο Μπλεντόφ από την τελευταία μας ανταπόκριση. Εκεί κοντά βρίσκεται το πρώην στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Αρχικά δεν ήμασταν σίγουροι εάν θέλαμε όντως να επισκεφτούμε αυτόν τον θλιβερό τόπο. Τελικά, όμως, αποφασίσαμε να συμμετέχουμε σε μια τρίωρη οργανωμένη επίσκεψη με ξενάγηση. Στη συνέχεια διανυκτερεύσαμε εκεί, σε έναν χώρο στάθμευσης λεωφορείων, για να έχουμε λίγο χρόνο να συνειδητοποιήσουμε όσα είχαμε δει. Για μέρες μετά, η κουβέντα γύριζε στην επίσκεψή μας. Είναι εικόνες που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την Κρακοβία, το πλέον τουριστικό μέρος στην Πολωνία. Περάσαμε τη νύχτα έχοντας απέναντι τον λόφο Βάβελ, στον οποίο βρίσκεται το Κάστρο και ο Καθεδρικός, ενώ από κάτω απλώνεται η πόλη. Η Κρακοβία ήταν υπερβολικά όμορφη για τα γούστα μας και υπερβολικά «στυλιζαρισμένη», ώστε να προσελκύει τουρίστες.

Κατασκήνωση σε ποτάμια και λίμνες.

Γιαυτό η Βαρσοβία μας εντυπωσίασε πολύ περισσότερο. Πολλά σοκάκια, γωνιές και λεπτομέρειες που σε περιμένουν να τις ανακαλύψεις, μια παλιά πόλη προφυλαγμένη πίσω από τα τείχη του κάστρου, τα οποία τώρα βρίσκονται στο κέντρο της μητροπολιτικής περιοχής. Επιπλέον, αυτό το μέρος ήταν ό,τι ακριβώς θέλαμε, καθώς η Πολωνία προσφέρει πολλές δυνατότητες, ώστε να κινείσαι άνετα με ένα αυτοκινούμενο. Μπορούσαμε να κατασκηνώνουμε σε ποτάμια και λίμνες και να απολαμβάνουμε τη φύση.

Η πρώτη βαλτική χώρα, που συναντά κανείς φεύγοντας από την Πολωνία, είναι η Λιθουανία. Και εκεί επισκεφτήκαμε τα πιο διαφορετικά μέρη, όπως, για παράδειγμα τον «Λόφο των Σταυρών» κοντά στην πόλη Σιαουλιάι και το υπερ-σύγχρονο εργοστάσιο της μάρκας ρούχων Devold. Επίσης, βρήκαμε ένα εκπληκτικό σημείο για στάση, το οποίο βρισκόταν ακριβώς στη Βαλτική Θάλασσα. Ήταν τόσο κοντά στα σύνορα με τη Λετονία, που μπορούσαμε να μπαινοβγαίνουμε στις δύο χώρες.

Υποχρεωτική ανάπαυση και ατελείωτη ακτογραμμή.

Ωστόσο, η συνέχεια στη Λετονία δεν ήταν πολύ καλή για μένα, την Andrea. Μια κρέμα για το δέρμα μου προκάλεσε σοβαρή αλλεργική αντίδραση με λιποθυμίες και πόνους στα νεφρά - γεγονός που με ανησύχησε λίγο. Ευτυχώς, μετά από λίγες μέρες ανάπαυση και πολλά υγρά, ήμουν και πάλι σε θέση να απολαύσω τη φύση γύρω μου.

Για παράδειγμα, τις ακτές στα βόρεια της πρωτεύουσας Ρίγα, που είναι σχεδόν ατελείωτες. Όπως, εξάλλου, και οι μέρες στα τέλη Ιουλίου. Εδώ, ο ήλιος ανατέλλει στις 5.00 το πρωί και δύει ξανά στις 22.00. Και όλη νύχτα μοιάζει σαν να πρόκειται να ξημερώσει ξανά όπου να 'ναι - ουσιαστικά είναι σαν μια συνεχόμενη ανατολή ή δύση.

Η Φινλανδία είναι – μετά τη Γερμανία, την Τσεχία, την Πολωνία και τις τρεις βαλτικές χώρες – η έβδομη χώρα του ταξιδιού μας. Ο καιρός κυλάει σαν νερόΌλα όσα ζούμε, είναι καινούρια: κάθε δρόμος, κάθε παραλία, κάθε σούπερ-μάρκετ. Μερικές φορές, χρειαζόμαστε λίγο χρόνο, για να επεξεργαστούμε όλες τις νέες πληροφορίες, να προετοιμαστούμε και να είμαστε έτοιμοι να γνωρίσουμε καλά τα επόμενα μέρη και να τα εκτιμήσουμε. Το σίγουρο είναι ότι οι νότιες ακτές της Φινλανδίας με τα δάση από κωνοφόρα δέντρα και τους λείους βράχους, που μπαίνουν μέσα στη θάλασσα, είναι ένα πολύ ωραίο μέρος για τέτοιου είδους στάσεις.

Φωτογραφίες: 4-Xtremes